Oh Plien wat een verhaal. Die Joep, eigenwijs zoals het hoort. Jullie komen er wel! En ondanks dat ik je heel dapper vind en onwijs respect heb voor je wil om Joep beter te krijgen: zo af en toe mag je best even een traantje laten hoor! Om daarna weer door te knokken, maar toch. Ik weet als geen ander hoe zwaar het is, hoe naar het is, al had Oscar dan iets heel anders. Wij hebben wel met een handdoek onder zijn buik door gelopen, dat moest echt en ging ook wel. Maar die blik in zijn ogen als hij zichzelf onder piste, dat brak mijn hart.
Waar ik wel benieuwd naar ben, hij kan nu helemaal niet lopen toch? Hoe gaat dat met poepen en plassen? Waar wij met Oscar onwijs tegenaan liepen is dat hij ondanks alle onmogelijkheden toch moest en zou pissen als een reu en eigenlijk ook het liefst zo vaak als anders. Wat een gedoe was dat, als ie gewoon bij de eerste de beste graspriet zichzelf leeg zou hebben gepist zou het zoveel makkelijker zijn geweest. Ik hoop voor Joep dat hem dat allemaal nog een beetje oke afgaat!
). Het is afwachten of de incontinentie voorbij zal gaan, dat weten we dus nog niet. Verdenking is wel dat het door de pijnstillers en de prednison komt.
