pike schreef:
Alleen is in mijn ogen wanneer ze thuis zijn en geen mens in huis is. De honden zien dat denk ik niet helemaal zo. Onze slaapkamer is beneden, deuren staan altijd open. Als we 's ochtends opstaan worden we niet begroet. We zijn immers niet weggeweest, ze waren niet alleen. Maar we hebben ook een tijdje boven geslapen toen de boel geschilderd werd. De honden lopen geen trappen en komen nooit boven. Toen werden we ineens enthousiast begroet in de ochtend, stonden ze te dansen onderaan de trap. Dus, als we wel in huis zijn maar ze kunnen er niet bij zijn ze in hun ogen alleen. Sommige mensen zeggen ze zijn toch niet alleen, ze zijn met zijn drieën. Maar het maakt niet uit dat ze met zijn drieën zijn, ze voelen zich met zijn drieën alleen 
Hmm interessant. Mijn hond slaapt bij mij in bed als mijn vriend er niet is en als vriendlief er wel is mag mn verwende nest ook nog in de slaapkamer, maar dan naast het bed op een kussentje. Als ie niet in bed slaapt begroet ie me inderdaad enthousiaster als ik wakker word!
Hij vindt het overdag niet zo erg als ik in een andere kamer in huis ben, of bij mn vriend hij binnen en wij in de tuin (andersom komt zelden voor, luxehondje ligt liever binnen op zn kussentje) - dus dat is voor hem blijkbaar niet 'alleen'. 's Nachts al wel meer, hij ligt vooral in de slaapkamer omdat er anders risico is dat ie binnen plast omdat ie dan ineens toch stress heeft ofzo.
Als ik wegga en hem thuis laat is dat drama (non stop blaffen), maar we zijn weer aan het opbouwen dus het kan weer een uurtje. Maar er is dus voor mijn hond wel een duidelijk onderscheid tussen niet thuis en niet in dezelfde ruimte!
Thuis ligt ie eigenlijk bijna altijd te slapen tenzij ik specifiek iets met hem doe, dus voor beweging moeten we echt naar buiten. En eigenlijk vind ik het pas écht beweging als ie los kan en even flink rennen... aan meelopen aan de lijn heeft ie duidelijk een stuk minder, omdat ie dan mentaal minder kan ontspannen.
Misschien is 'activiteit' een beter woord, want ik kan hem op zich ook nog wel lekker bezig houden met puzzeltjes en spelletjes en traininkjes, maar dat is volgens mij wel weer een ander soort moe dan lekker een stuk door het bos racen.
Met als opmerking er nog wel even bij dat die 2 uur niet betekend een lang afstand, maar vooral een laag tempo, zodat er heel veel tijd is om te snuffelen en gras/plantjes te proeven, rietstengels uit te graven en in de prut te baggeren.... Doorlopen houdt Mickey niet van ! Ideale combi dus, want als ik stil sta om met de borders te trainen heeft zij de tijd van haar leven 
