Barfen op z'n Zweeds: elandenkop
Geplaatst: ma 09 dec 2013, 19:58
Hier een aantal foto's van mijn honden die een verse elandenkop verorberen in Zweden. Die dag hadden de jagers een stier van een jaar of twee geschoten. Het gewei was er al afgehaald, en ik had de neus van de rest van de schedel losgemaakt, om die aan Max te geven. Max en Scotch samen aan tafel is namelijk geen goed idee... Een paar dagen later heb ik weer een kop meegebracht voor ze, toen heb ik de kaak aan Scotch gegeven om het vlees eraf te trekken. Uiteraard ben ik daar met haviksogen bij blijven zitten, om hem te corrigeren zodra hij een poging zou doen het bot te knakken. Uiteindelijk liet hij een prachtig kaal geknabbeld kaakbeen over!
Ik had ook het wangvlees al een stukje losgesneden, om het goede voorbeeld te geven:
Anatomie van een elandschedel: de onderkaak ligt in het gras, de verticale doorsnede is waar we de neus en de bovenkaak eraf hebben gehaald, de platte bovenkant is waar het gewei met een stuk schedel eraan is afgezaagd. Elanden hebben trouwens verbijsterend kleine hersenen. Ik had me erg op de hersenen verheugd, als niet-alledaags barfhapje voor de honden, maar toen het schedeldak verwijderd was en ik mijn vingers in de schedel stak om de hersenen eruit te halen, bleken die maar vuistgroot te zijn.
Dat kronkelige "bot" waar je recht op kijkt voelde als een soort geplastificeerd papier. Dat hebben de honden niet opgegeten.
Rechts (bij Laika's neus) zie je een van de ogen naar buiten steken...
Scotch wil dat dat oog nou eindelijk eens losla-haaat!
Max heeft de neus met de bovenlip gescoord, een heerlijk zacht aanvoelend geheel. Laika heeft die ook nog een tijdje rondgesleept door de tuin, maar uiteindelijk heeft Max het allemaal verorberd. Hij had hem ergens in de tuin laten liggen en twee dagen later na zijn normale avondeten naar binnen gewerkt
. Kogelrond was hij! 
Mijn anders zo slanke Action Mäxchen zag eruit alsof hij een, nou ja, een eland had ingeslikt. 
Max houdt ondertussen de anderen in de gaten...
De linkerkant van dit stuk sluit aan bij de verticale dwarsdoorsnede van het stuk hoofd waar Laika en Scotch mee bezig zijn. Als je goed kijkt, zie je de hele snuit in het gras liggen, tussen Max' benen. Die heeft ie dus ook helemaal naar binnen gewerkt een paar dagen later.
Scotch heeft zijn ware ik gevonden. Dit is de hond waarvoor ik acht maanden lang gemalen barf heb moeten opleuken met tonijn uit blik, groenteprut, olietjes en ander lekkers, omdat hij dat rauwe gedoe vréselijk vond.
Uiteindelijk heb ik de resten van de koppen teruggebracht naar het bos, voor de beren en wolven die daar rondlopen. En inderdaad waren die resten de volgende dag allemaal verdwenen...
De prachtige foto's zijn door Michiel gemaakt!
Ik had ook het wangvlees al een stukje losgesneden, om het goede voorbeeld te geven:
Anatomie van een elandschedel: de onderkaak ligt in het gras, de verticale doorsnede is waar we de neus en de bovenkaak eraf hebben gehaald, de platte bovenkant is waar het gewei met een stuk schedel eraan is afgezaagd. Elanden hebben trouwens verbijsterend kleine hersenen. Ik had me erg op de hersenen verheugd, als niet-alledaags barfhapje voor de honden, maar toen het schedeldak verwijderd was en ik mijn vingers in de schedel stak om de hersenen eruit te halen, bleken die maar vuistgroot te zijn.
Dat kronkelige "bot" waar je recht op kijkt voelde als een soort geplastificeerd papier. Dat hebben de honden niet opgegeten.
Rechts (bij Laika's neus) zie je een van de ogen naar buiten steken...
Scotch wil dat dat oog nou eindelijk eens losla-haaat!
Max heeft de neus met de bovenlip gescoord, een heerlijk zacht aanvoelend geheel. Laika heeft die ook nog een tijdje rondgesleept door de tuin, maar uiteindelijk heeft Max het allemaal verorberd. Hij had hem ergens in de tuin laten liggen en twee dagen later na zijn normale avondeten naar binnen gewerkt
. Kogelrond was hij! Mijn anders zo slanke Action Mäxchen zag eruit alsof hij een, nou ja, een eland had ingeslikt. Max houdt ondertussen de anderen in de gaten...
De linkerkant van dit stuk sluit aan bij de verticale dwarsdoorsnede van het stuk hoofd waar Laika en Scotch mee bezig zijn. Als je goed kijkt, zie je de hele snuit in het gras liggen, tussen Max' benen. Die heeft ie dus ook helemaal naar binnen gewerkt een paar dagen later.Scotch heeft zijn ware ik gevonden. Dit is de hond waarvoor ik acht maanden lang gemalen barf heb moeten opleuken met tonijn uit blik, groenteprut, olietjes en ander lekkers, omdat hij dat rauwe gedoe vréselijk vond.
Uiteindelijk heb ik de resten van de koppen teruggebracht naar het bos, voor de beren en wolven die daar rondlopen. En inderdaad waren die resten de volgende dag allemaal verdwenen...
De prachtige foto's zijn door Michiel gemaakt!
Barfen op zijn best!!!