Toen ik geboren werd, werd mijn moeder gezegd dat ze me maar om de 4 uur mocht voeden. Door de verpleegsters en zo he..
Gevolg: brullende baby van de honger en een melkproductie die niet deftig op gang kwam.

Is ze later altijd heel boos om geweest. Ze had pas te laat door dat mijn brullen puur van de honger was (ik was het eerste kind).
Ik had op 3 maand ouderdom stukgeslagen knieën (echt, ik sta met rode knieën - toen was dat nog met mercurochrome-op de foto) gewoon van tijdens het brullen met m'n handen op m'n knieën te slaan.
Toen mijn vader geboren werd was het zelfs not done om borstvoeding te geven. Nee joh, poedermelk was veel gezonder! Maar zo pokkenduur dat mijn grootouders nooit een 2e kind hebben kunnen krijgen. Konden zich dat niet veroorloven toen.
Of dat is toch het verhaal dat ik gehoord heb.
Ina, jouw verhaal van wat meer blutsen en builen is ook herkenbaar.
Zodra Vincent kon staan, ging hij klimmen. Hij kon nog niet kruipen maar hij klom al over mijn schouder en over de leuning van de zetel. En bij ons kan je daar achter vallen (hoeksalon met een bocht).
Ik heb hem zoveel mogelijk laten doen en hem vaak op het laatste moment aan zijn enkel gegrepen als er overheen kroop. Dikke dekens naast de zetel gelegd voor moest hij eruit vallen en de salontafel ver genoeg weggezet. Velen vonden dat erg gevaarlijk ik herinner me de reactie van m'n moeder en zus nog, maar ik besefte al heel snel : als ik hem nu de hele tijd vasthoudt en opvang, dan leert hij het niet zelf om op te letten en ben ik binnenkort geen seconde gerust. Want die is daar zo hevig in, afleren kan je dat toch niet. En dan doet hij maar he, want mama zal me wel opvangen. Tot het een keer niet op tijd lukt...

Dus dat heb ik snel opgegeven en alleen gezorgd dat hij zich niet echt kon bezeren maar het hem verder zelf laten ondervinden. En hij is niet gestopt met klimmen (hij doet nog steeds al die acrobatentoeren), maar ik ben er bij hem het meest gerust op dat hij weet wat hij doet.