Het is weer even geleden, maar intussen is er ook wel wat voorgevallen.
Een aantal dagen geleden probeerde Sfida te trap op te komen en zag ik dat haar achterpootjes niet helemaal meededen
Ze was gelukkig wel gewoon zichzelf, alert, stoer en ondernemend en niet onzindelijk of afwezig, dus een TIA/beroerte kon ik voor mijn gevoel meteen afstrepen.
Na twee tellen op het wereld-wijde-web kwamen er nog wat opties naar boven, dus meteen maar even de DA gebeld. We konden terecht en na wat onderzoeken, testjes en bloedprikken bleken alle waarden (nieren, geen DM) eigenlijk tot zover wel goed, alleen was er erg veel spierafbraak aan de achterhand. Ook had hij het idee dat ze toch te weinig at, ondanks dat er altijd brokjes staan en we 's avonds kvv en Gourmet (voor de niet KVVers) voeren. Tja, als je werkt kun je het niet echt in de gaten houden wie van de 4 wat en hoeveel eet. Madam woog nog maar 3 kg.
En Sfida vond het allemaal maar best, keeltje scheren, bloed prikken in de hals, wegen, alles interessant en ze liet ook alles toe, onze bikkel
Volgens John (DA) was de volgende optie schildklierproblemen, dus is er bloed opgestuurd naar het lab. Met een spierversterkende injectie en de mededeling dat ze goed en veel moest eten weer lekker naar huis, wachten op de uitslag de volgende dag. Thuis maar flink wat KVV neer gezet en jawel....mevrouw wil ook helemaal geen brokken meer, maar KVV en evt. nog wat Gourmet. Niets rustig overstappen, madam wil VLEES
Gelukkig begon ze meteen met redelijk goed eten, meevaller!
De volgende dag telefoon van John....de schildklierwaarden waren 134 en dus zeer verhoogd. Dezelfde dag begonnen met de Felimazol 2,5 mg en Muscle Support. De kuur is 3 weken lang 2 tabletjes per dag, dan 1 week 1x per dag en dan opnieuw waardes prikken. Tot nu toe gaat het best aardig. (Nog) geen bijwerkingen van de pillen (schijnen volgens het i-net vaak voor te komen?) en weer een redelijk gezonde trek. Dankzij de spierinjectie kan ze ook weer iets beter lopen en denkt ze dat ze ook weer gewoon op de krabpaal in de ren kan springen (niet dus), de trap op kan lopen (niet dus) en over de leuning van de bank kan rennen (ook niet....), maar ze probeert het in elk geval weer
En het KVV is dus helemaal haar ding geworden. Wat kunnen beesies toch ongelofelijk zijn, na 15 jaar kunnen ze me nog steeds verbazen....