Barfplaats.nl

N.a.v. het topic http://www.barfplaats.nl/forum/viewtopi ... 8&t=131071 waar Lizzy vroeg

Lizzy schreef:(...) Maar een loopband is volgens mij echt de aller, allerbeste oplossing!! Jeetje, gaaf dat je die gekocht hebt! Welke heb je gekocht?

open ik hier een topic over hondenloopbanden.

Toen ik besloot dat dit eigenlijk de enige optie was voor ons om de beweging van mijn (revaliderende) hond met voldoende beleid op te bouwen, heb ik ontzettend veel gelezen, filmpjes bekeken en navraag gedaan bij mensen met gebruikerservaring hiermee.
Voor wie ook eens voor die afweging staat, hier mijn indrukken/ervaringen.

Allereerst: ik kan niet rennen en niet fietsen, om mijn hond in kalme draf te laten lopen heb ik dus hulp(middel) nodig. Een kalme draf is een mooie eerste stap naar (toekomstig) vrij sprinten.

Ik heb gekozen voor een electrische loopband. Er zijn er ook die de hond zelf in beweging brengen moet, maar daarbij bepaald de hond dus hoe hard hij loopt. Gecontroleerde beweging bereik je zo niet.
De keuze viel tenslotte op de Fit Fur Life loopband. Deze kan heuveltje op en heuveltje af (wat ik bij succesvolle revalidatie ook een waardevolle voorbereiding vind op het vrij lopen in duingebied). Maar de voornaamste reden van deze keuze is de lengte van de band, n.l. 2 meter. Alle anderen zijn max. 1.40 m.
Het verschil laat ik het makkelijkste zien middels 2 filmpjes. In vergelijk de Fit Fur Life hier met de Dog Runner PRO. Deze lijken in eerste instantie sterk op elkaar: DRP kan 16 km. p/u, kan hellinkje op, heeft een hekje aan weerszijden, een veiligheidsclipje (band stopt als de hond zodanig achterop raakt dat de clip wordt los getrokken van de band) + een beugel boven de hond. De FFL kan 20 km. p/u, kan hellinkje op én af, heeft een hekje aan weerszijden en een veiligheidsclipje.
Nadelen van de Dog Runner PRO vind ik dat de hond recht op een paaltje af loopt, dat is misschien niet heel prettig voor alle honden. Ook voor je eigen positie tegenover de hond is dit mogelijk minder prettig (je zult bij het wennen en aanleren lang voor je hond staan/zitten ter aanmoediging en beloning). Maar goed, de prijs compenseert wel enig ongemak.. Wat ik echt een bezwaar vind is de lengte van deze band, namelijk 1.40 meter. Op een foto (met gen hel grote hond..) lijkt dat royaal, maar hetzelfde formaat hond op een filmpje toont al hel anders: De hond op dit filmpje is kleiner dan een Flatcoated (mijn norm maar ook dan veel andere retrievers, herders en staande honden) en blijft al amper op het loopvlak, bij een kalm drafje. Het is niet eens een hond die echt lange slagen maakt. Het tuigje dient er zichtbaar toe de hond op de loopband te houden, deze zit strak vast aan de beugel boven zich. Dat lijkt mij fysiek niet goed (trekt steeds onder het lijf en achter de oksels) en behalve dat dat klachten kan geven, ook gewoon onplezierig. De noodstop zou heel strak afgesteld moeten worden om nog in werking te kunnen treden voor de hond van de band gekukeld is.
Nadelen van de Fit Fur Life is de prijs. De lengte van de FFL is 2 meter en het gebruik daarvan ziet er zo uit: Op het filmpje zie je dat de lab even wat achter raken zonder dat er iets gebeurd. Pas als hij nóg verder achterop raakt gaat gaat de noodstop in werking. Voor wie nog nooit op een loopband stond: je aandacht zwakt onvermijdelijk soms even af, waardoor je dan iets in tempo zakt en dus even wat naar achteren raakt. Als de noodstop ingeschakeld word, is de hond nog steeds niet van de band gekukeld. Het tuigje dient er hier dus niet voor om de hond op z'n plek te houden, maar puur voor veiligheid.
Ow en wat ik ook opvallend vond, het verschil in geluid! De Dog Runner heb je net gehoord bij het eerste linkje (ik werd er gek van, het zou een hondeneigenaar er toe motiveren de hond lekker mee naar buiten te nemen Hoor hier de Fit Fur Life:

Wie (ooit) vragen heeft over de Fit Fur Life loopband, brand maar los! Ook natuurlijk als het gaat om hondenloopbanden in z'n algemeen, ik heb redelijk wat info opgeslagen dus misschien blijkt er meer de moeite van het delen waard. Er is zó veel op de markt!

Ik heb de band sinds gisteren staan. Daantje en kornuiten hebben die middag voor het eerst op de (stilstaande) loopband gestaan: aan de achterkant er op, aan de voorkant er af en onderweg snoepen. Wat een lol!! Ik heb nogal wat weerstand tegen loopbanden, laat staan voor honden. Lekker vrij lopen buiten spreekt me meer aan. Maar het is een fantastisch middel voor zo'n racemonster om straks de beweging met beleid te kunnen opbouwen.
En het is érg leuk te zien met hoe veel lol ze die (stilstaande) band op gaan. Daantje wilde er zelfs niet meer vanaf (koekiemonster). Toen ze er 's avonds uit eigen beweging op ging staan, in de hoop op koek, besloot ik dan ook dat ik haar wel al kon laten kennismaken met een bewegende loopband. Daar moet ik wel bij zeggen dat ze waanzinnig stabiel is en nergens van onder de indruk, dus dat dit tempo zeker niet geschikt is voor iedere hond. Fit Fur Life adviseert 3 dagen wennen op een stil staande loopband. Beter gezegd: ze moeten eerst relaxed zijn op en stil staande band en daar gráág op gaan, voor je 'm aan kunt gaan zetten. Je wilt immers dat ze het LEUK vinden!

Daantjes eerste loopje bleef in de laagste stand, 0,4 km.p.u. Gewoon wennen aan het gevoel en ondertussen lekker snoepen. Vanmiddag heeft ze er voor de 2e keer op gestaan, aansluitend op een ommetje door de wijk, op eigen initiatief. Dit maal hebben we gedurende ca. 5 minuten opgebouwd naar 4,5 km.p.u. Snoepen terwijl ze liep lukte wel, maar duidelijk lastiger omdat het flink concentratie vergt, te meer omdat het nieuw is natuurlijk. Maar ze heeft het weer leuk gevonden
Mijn oudste heeft er vandaag ook even op gelopen (zo maar, bij wijze van leuk avontuurtje). Ze liep tot 1,2 km.p.u. en vond het geweldig leuk en opwindend. Typisch Merel, die is nogal gauw opgewonden
De middelste gaat voorlopig niet op de band lopen (net als Merel ook niet nodig, maar als 'ie er dan toch staat, kunnen ze net zo goed allemaal lol hebben er van). Zij vindt dat soort dingen makkelijker spannend, heeft erg de behoefte aan 'controle' houden. Gladde vloeren vindt ze bijv. akelig, smalle bruggetjes leren oversteken kostte veel tijd en blijft ze spannend vinden. En ook de loopband op stappen, tussen de hekjes in staan, vindt ze spannend. Leuk, want het levert lekkers op én haar kameraden doen het ook, maar ze is zéker nog niet op haar gemak. Juist deze hond is in veel opzichten enorm zelfverzekerd, maar alles waar 'dwang' en 'controleverlies' bij komt kijken... brrrr...

Ik volg even met je mee, wij hebben net de dog runner large gekocht.

De fit-fur-life vond ik voor nu een te grote uitgave, je moet het en maar even hebben liggen, en wat als je je hond niet aangeleerd krijgt er netjes op te lopen.
Gebruikt vind je er bijna geen (tenminste niks waar wij iets aan hebben)

Mijn hond leert er net op lopen (gisteren heeft ie op de fit-fur-life op het Waterhof getraind, ook om te leren waar je op moet letten bij het lopen op de band)

Hij had verzuurde spieren, liep gewoon niet helemaal lekker, en heeft nu de afgelopen 2 maanden hydro-therapie gehad. Gelukkig geen hernia, of andere ernstige blessures...

Vanaf dit weekeinde gaan we langzaam weer starten met training aan de schapen.
En om conditie op te bouwen gaan we daarnaast op de loopband (zo hoop ik blessures te kunnen vermijden én de honden voor eind maart in goeie conditie te hebben om weer te starten met het schapenwerk)

Tweede hands heb ik helaas ook geen Fit Fur Life te koop gevonden, wel de Dog Runner. Een rib uit m'n lijf, maar naar de 1e indruk was het me dat verschrikkelijk waard.

Ik gebruik de info van de hydrotherapie die ze enkele malen gehad heeft voor wat betreft het aanleren van de loopband. De fysiotherapeute leerde me het lok-lekkers niet te hoog te houden, zodat ze haar kop niet hoog houdt, maar zoals ze normaal ontspannen lopen. En natuurlijk heb ik het voeren z.s.m. afgebouwd, zodat ze niet met haar snufferd in mijn hand loopt, maar in een normale houding. Qua tempo verhoog ik nu nog niet naar normaal wandeltempo, want is ze nu nog aan het wennen aan het lopen op de band. Dat kost zichtbaar veel concentratie en hoe sneller hoe meer natuurlijk.
Wat ik een goede uitleg voor het aanleren van lopen op de loopband vond was dit filmpje:
Benieuwd wat Het Waterhof aan info & advies geeft! Wil je dat met ons delen?

Ik heb helaas geen enkele 2e handse loopband gevonden, tenminste niet van fit for life of dog runner...

Goh, het allerbelangrijkste wat men op het Waterhof adviseerde was een goed passend tuig, waarmee je de hond kunt tillen/liften/corrigeren als het nodig mocht zijn.
Eas had natuurlijk al op het onderwaterloopband gelopen in hun zwembad, daarmee dat mij geadviseerd werd mijn hond vooral niet op een te langzaam tempo te laten lopen.
En om de hond zelf meer zijn balans te laten zoeken, ik ben zelf blijkbaar te snel van het stoppen.

Hun gaan met de hond op het loopband staan, erboven, en houden hem aan het tuig licht vast om te kunnen corrigeren waar nodig, maar ze grijpen niet te snel in.

Dat zal natuurlijk voor iedere hond anders bekeken worden.

Hier thuis loopt ie op ongeveer 2,8km (daarmee blijft ie hier voorlopig in zijn "comfortzone"), en op het Waterhof op de dubbele snelheid.
De fysiotherapeute gaat de volgende keer proberen hem in een draf te laten lopen, daar "springt" ie nu nét niet in, omdat hij het loopband nog niet gewoon genoeg is.
Er komen bij hun nogal wat sporthonden trainen, die lopen ook wel aan ruim 12km/uur.

Dat gaat gewoon wat tijd kosten het goed aan te leren, eerste keren is Eas hier ook met een snoepje erop gegaan, dat doen we steeds minder.

Kallista schreef:Goh, het allerbelangrijkste wat men op het Waterhof adviseerde was een goed passend tuig, waarmee je de hond kunt tillen/liften/corrigeren als het nodig mocht zijn. (...) Hun gaan met de hond op het loopband staan, erboven, en houden hem aan het tuig licht vast om te kunnen corrigeren waar nodig, maar ze grijpen niet te snel in.

Interessant te lezen hoe ze het daar aan leren! Ik hoor graag je verdere ervaringen en adviezen.

Ik gebruik geen tuig of riem om de hond op haar plek te houden. Ik doe dat eigenlijk zoals de fysiotherapeute me dat bij de hydrotherapie-bak op droeg: voor haar staan en vanaf daar aanmoedigen (*) en belonen. Beloning kan natuurlijk net als bij iedere andere training afgebouwd worden in frequentie, maar ik ben er zelf geen voorstander van dat te snel te doen of zelfs helemaal af te schaffen. Marcel Nijland legt in zijn boek 'Honds Hoogstandjes' uit hoe je conditietraining doen kunt met de hond aan de fiets. Daarbij besteed hij ook veel aandacht aan de motivatie. Bij een hond komt die natuurlijk niet uit lange termijn zaken als 'conditie', 'herstel' of 'figuur', fietsen naar een leuke lokatie, een spelletje of een snackplek is wél motiverend. En fiets je ietsje verder, dan tussenstops plannen die motiverend werken. Echt spelen mag Daantje nu niet, vanwege het rechtlijnig moeten bewegen, maar ik koppel de loopband wel aan zo veel mogelijk voor haar waardevolle dingen. Varierend van heel lekkere snacks in wisselende frequentie (dit weekend framboosjes, daar is ze dól op en 't slikt lekker makkelijk weg tijdens lopen), vriendelijke woorden en iets erg leuks/speciaals mogen vast houden.
(*) De verbale aanmoediging die mijn Daantje nodig heeft is niet om uberhaupt te lopen, maar om haar weer voldoende alert te maken op het tempo, op het moment dat de aandacht even verslapt. Dus als ze wat achterop dreigt te raken, even vriendelijk toe spreken, waarop ze weer even een stapje harder zet. Toen ik het tempo van de band gisteren wat opvoerde kon ik aan haar uitdrukking duidelijk zien dat het een flinke concentratie vergde om dat te doen. Bij een lager tempo is dat met name zichtbaar aan het even wat achterop raken, maar ik heb dat zelf ook gehad op een loopband: natuurlijkerwijze loop je niet continu op 1 heel vast tempo, maar op een loopband moet je dat wel zien te doen.
Bij de Fit Fur Life loopband worden tuigjes geleverd zoals op het filmpje uit de link ( maar ik gebruik die nu niet. Daantje heeft t.g.v. compensatie een wat gevoelig plekje tussen haar schouders en dan kan een tuigje wat irriteren. Ze draagt en halsbandje op de loopband, daaraan heb ik de veiligheidsclip bevestigd. Ik heb de proef op de som genomen: die knijpt zeer stevig vast aan de halsband, dus als ze achterop raakt schiet de clip van de machine los, niet van de halsband, en stopt dus de band ruimschoots voor ze aan het eind van de band staat.

N.a.v. het tempo: mijn 1e hond ging regelmatig mee aan de fiets en draafde (dus mooi gelijkmatige draf, zonder in galop te schieten) dan 15-16 km. per uur. Voor Daantje zal de draf - als die t.z.t toegevoegd mag worden - voorlopig rond de 7-8 km. per uur zijn. Maar vóór ik haar weer vrij laat wil ik dat ze die ook klachtenvrij in een hoger tempo kan. Dat vind ik wel echt super aan deze training, dat ik haar fysiek zo veel mogelijk kan voorbereiden op de inspanningen die ze leveren gaat als ze daar de vrijheid weer toe krijgt. Zowel in tempo, duurtraining als ook heuveltje op (geen half uur natuurlijk, maar gewoon als in vrijheid) en kalm een heuveltje af (op zich liggen daar de klachten niet, maar ze is na zó veel lijnrust natuurlijk ontzettend veel kracht verloren, waarmee kwetsbaarder voor blessures).
Het gaat nog veel geduld van ons vergen, maar ik kijk zo uit naar dát deel van de training, de werkelijke voorbereiding op eindelijk hervatten van waar we zomer 2015 gebleven waren. Ik durf amper te vertrouwen dat het nu allemaal wél gaat lukken, maar als het langs deze weg niet lukt... Betere voorbereiding en - gecontroleerde opbouw kan niet.

De eerste keren heb ik ook met beloningen gewerkt, en daarna steeds meer op de stem aanmoedigen/belonen.
En uiteraard als ie gelopen heeft op de band iets leuks, bijv. met een bal spelen (wat we normaal gezien hier nooit doen, maar dan mag hij dat even)

De tuigen wat ze op het Waterhof gebruiken zijn niet te vergelijken met een doorsnee tuig, je moet je voorstellen dat daar deels honden komen revalideren die niet tot nauwelijks meer kunnen lopen. (Die ze daar dus wel weer terug aan het lopen krijgen hé)

Dat zijn van die tuigen waar je een hond in kunt hangen en waar je de hond bij wijze van spreken mee kan dragen zonder dat je ergens iets anders belast (dus geen druk op schouders e.d.).
Komt in de buurt van die wat ze voor de hydrotherapie gebruiken, maar net nog even anders.

Lijkt dus in niets op de bij fit-fur-life bijgeleverde tuigen.
Ik heb zelf een ergonomisch gevormd van neopreen, waar ook een brede band onder de buik door gaat, ook dat gaat verder door naar achter als die van jouw filmpje. Merk weet ik zo even niet meer uit mijn hoofd...
En misschien schaf ik ook nog wel zo een speciaal revalidatie-tuig aan zoals het Waterhof die heeft.

En ze steunen de hond ook niet de hele tijd maar laten hem zelf zijn balans zoeken op de band.
Wordt alleen ingezet als correctie of heel kortdurend om te helpen, en daarna moet hij het weer op eigen kracht (poten) doen.

Benieuwd hoe het tuig gebruikt wordt, hoe je daarmee je hond helpen kunt, ik kan er er nog niet zo goed iets bij voorstellen. Mocht je kans hebben het eens op een filmpje te tonen..?

Qua belonen, adviseert Marcel Nijland in Hondse Hoogstandjes om ook - bij langere afstanden - tussentijds spelpauze in te lassen. Mede vanwege de motivatie. Dus bijv. na 10 minuten, na een volgend kwartier nogmaals, enz. Voor de reu met wie ik dat schema volgde werkte dit geweldig, hij had er het volle vertrouwen in dat we continu - heen en terugrit - onderweg waren naar iets volgend leuks

Daantje heft net voor de 3e keer op de loopband gestaan. Ze heeft deze keer tot 5,5 km. p.u. gelopen. Dat is stevig wandeltempo, waarmee ze nét vanuit stap in draf gaat. In totaal liep ze vandaag 6,5 minuut, incl. het uitvoerig uitlopen ter afsluiting. Vooraf hadden we al door de wijk gewandeld, dus de warming-up was langs die weg bereikt. Het ging súper! Ik had helemaal niet verwacht dat we vandaag het tempo gingen opbouwen, had gehoopt dat we de 4,8 van gisteren opnieuw bereikten en wilde vooral ook 'wennen' en zien of ze na de eerste echte loop-ervaring gisteren, vandaag er weer even graag op ging. Maar ze stond te popelen op de band, ging bij het opvoeren van de snelheid (start bij 0,4 km.p.u.) zó vanzelf het tempo van de band volgen dat ik meteen door kon naar de 4,8 van gisteren. Geen stress en het ging haar al veel makkelijker af dan gisteren, dus dacht ik door te klikken naar 5 km.p.u, vanwege het mooie ronde getal Daar ging haar gangwerk net van telgang richting draf, wat haar zichtbaar makkelijker af ging. Zodoende besloot ik door te klikken naar het laagste tempo waarin ze in draf lopen kan. Immers, nog steeds (stevig) wandeltempo.
Geweldig! Het was alleen al súper om te zien dat ze weer even kon inspannen. Niet zo zeer fysiek, maar de concentratie die er voor nodig is, even wat 'doen' met haar koppie!
Toen de band stil stond bleef ze er op staan, om lekker te knuffelen en nog een laatste framboosje te bietsen.
Geen toegenomen pijn aan de poot na deze belasting, het zag er zelfs heel goed uit tijdens 't lopen, dus even proberen of dit tempo misschien wel juist tóp is. Maarten adviseerde een zacht drafje langs de fiets, op de loopband nog beter. Eerder leverde draf (onmiddellijk) toename van stijfheid op, in dát geval mag het (nog) niet. Maar het kan in het tempo gezeten hebben natuurlijk, op deze manier hebben we de snelheid volledig in de hand. Benieuwd!

Merel heeft er ook weer opgestaan, for fun. Een minuut of 4, tot ca. 4,5 km.p.u. Ze vindt het op een leuke manier opwindend: wil er dol graag op, maar springt er na de eerste stappen aan de voorkant af, om aansluitend direct door te denderen naar de achterkant, om meteen weer te hervatten. Daarna blijft ze er gewoon op en wil ook eigenlijk niet stoppen

Goh, ik vind een loopband echt super saai, maar dankzij deze maatjes wordt zo'n ding werkelijk waar LEUK!

Vanwege de gladheid (sneeuw) konden we ons wandelingetje niet volledig buiten lopen gisteren. Ik heb daarom Daantje een 2e keer na het wandelen op de loopband laten lopen, opnieuw ca. 6 minuten. Ze had het al gehoopt, stapte na binnenkomst meteen door naar de loopband en keek als "Aaah, please, mag ik??" Toen ik daarop lekkers ging halen in de keuken, stapte zij er intussen al op.
Lopen met een halsband bevalt uitstekend: de veiligheidsclip is daarmee in werking, terwijl ze alle vrijheid houdt én geen eventuele irritatie op de schouder heeft, i.v.m. de compensatie die daar ontstaan is t.g.v. het rug-trauma dat dr. Aharon aanbracht.
We zijn deze keer gelijk naar 5 km. per uur geklikt. Het is verschrikkelijk leuk te zien hoe moeiteloos ze dat veranderen van tempo volgt. Op 5 km.p.u. liep ze nog in telgang, dus door naar 5,5. En ditmaal ook in 5,5. In zat even in dubio over wat te doen en dat was genoeg tijd voor haar om alsnog over te gaan in draf. Ze heeft even 5,5 km.p.u. gelopen in draf. Daarna ging ik terug naar 5 km. p.u. Ze bleek 5 km.p.u. in draf te kunnen blijven lopen, nu ze die beweging eenmaal had aangenomen. Daar ben ik súper blij mee!

Daantje is in tegenstelling tot veel andere Flatcoateds eigenlijk geen enorme telganger, maar sinds dierenarts Aharon haar (tot dan volkomen klachtenvrije) 'bekken recht zette' (waaraan niets gewijzigd is, de fysio stelde n.l. daarna dezelfde scheefstand vast) loopt ze wél veel in telgang. Dat ze eenmaal in draf geweest die wijze van bewegen weet vast te houden in lager tempo vind ik daarom heel fijn. Misschien betekent het medisch helemaal niets, maar voor mij geeft het 't prettige gevoel van misschien wel weer een stapje meer bereiken naar de fysieke mogelijkheden zoals ze die vóór Aharon had. Wie weet?? Ik ga proberen of haar dit nogmaals lukt, om het haar in dat geval zo te kunnen laten oefenen.

Uitlopen in rustiger tempo doe ik uitvoerig, ook omdat ik denk dat op zich het lopen van al die tempo's ook z'n waarde wel zal hebben. Daantje volgt moeiteloos de wijzigingen in tempo, ze lijkt het allemaal heel normaal te vinden maar ook het volgen van die tempoveranderingen vind ik wel mooi als oefening, omdat ze nu zo weinig te 'doen' heeft, dit is toch iets wat concentratie vergt, maakt op een andere wijze moe/voldaan.

Overigens een duidelijk verschil t.a.v. Merel: als ik bij haar het tempo weer laat dalen, is ze geneigd het eerdere tempo aan te houden. En als de band heel langzaam gaat, gaat zij niet óok heel kalm, maar staat stil en komt pas weer in beweging als ze ver nar achteren raakt. Héél typisch voor Merel, een stérk gewoonte dier (ik liep dit tempo, hoezo nu anders..) en zelfbeheersing is zo lastig dat het of volledig is (plaats houden bijvoorbeeld) of de rem gaat los.. Ze vindt het dan ook heel opwindend allemaal, een hele inspanning (mentaal) die loopband. Komt perfect uit, want ivm operatie (verwijdering van bultjes) mag ze 2 wkn. alleen aangelijnd lopen en op deze manier heeft ze toch haar 'avontuur', zodat ze niet de dwaze dingen in huis doen gaat waarvoor ze nou juist niet los mag lopen.
Als je dan tóch een loopband hebt, dan blijkt het in best wat omstandigheden een handig ding..

Wat interessant om dit allemaal zo te lezen. Jullie zijn wel super bezig zeg. Hmmm ik ben altijd nogal anti-loopband geweest en had nooit gedacht dat de honden het zo leuk zouden vinden. Hmmm was voor Spot misschien ook nog wel wat geweest... (opgeslagen in het optie-boek voor het geval de vooruitgang geen stand houdt..)

Heel heel veel succes met jullie trainingsopbouw. Ik hoop zo dat Daantje weer lekker uit de voeten zal kunnen.

Ik ben ook heeeeeeel erg anti-hondenloopband, maar mijn honden zijn me nu aan het overtuigen van mijn misvatting. Laat ik het zo zeggen: je kúnt het ontzettend leuk maken. Als ik sommige filmpjes op het www zie van honden die listige manieren verzinnen om met slechts 1-2 poten te hoeven lopen, de andere poten naast de band zetten, omdat ze geen zin hebben maar er niet vanaf kunnen dan word ik niet blij (hoewel de vindingrijkheid geweldig is!). Idem voor sommige manieren van 'aanleren', brrrr. Maar vanmorgen hier weer zo'n mooi tafereel: we kwamen terug van de wandeling en ik liep door naar de keuken om wat beloningsmateriaal te pakken voor op de loopband, om daar de wandeling op af te ronden. Toen ik terug kwam uit de keuken stond Daantje al verheugd op de band
En als je hond het eenmaal zó leuk vindt, dan neemt dat heel veel weerzin weg. Neemt niet weg dat ik het triest vindt als een hond dit in plaats van buiten wandelen krijgt, zonder noodzaak. Frisse lucht, veranderende omgeving, indrukken, contacten, geurtjes.. dat brengt een loopband allemaal niet. Maar zó perfect haar tempo en dus ook gangwerk kunnen beinvloeden, zo nauwkeurig kunnen opbouwen tzt.. Daar is dit ideaal voor. En nou 'ie er toch staat is het ook ter vermaak na operatie en bijv. verlenging van een wandeling bij enorme gladheid een handig ding. Maar slechts omdat ze het zo enorm leuk vinden en dat zal voor een hele belangrijk deel bepaald worden door de wijze van aanleren.

Vanmorgen heeft Daantje een volledige wandeling op de loopband gemaakt. Het is nu voor mij wgns de gladheid lastig lopen door de wijk en Daantje heeft het welbekende bijverschijnsel "Ik lust álles" t.g.v. de korte prednisonkuur, wat het niet prettiger maakt. Om die reden even laten poepen & plassen en toen op de band. Met plezier daar haar 25 minuten op gelopen, in kruisgang/draf op 5,3 km.p.u. Al lopende gesmuld van stukjes vers hertenvlees met amandelkruimels Uitgebreid uit gestapt in lager tempo, waarbij zeer opvallend was dat ze nu niet allen dit gangwerk kon volhouden op 5 km.p.u. maar óók op 4,5 km.p.u!!!!!! Mijn Daantje, die tót dr. Aharon haar 'behandelde' op lage wandelsnelheden in kruisgang/draf kon lopen en dat na die tijd niet meer deed, lijkt middels de loopband die slag weer te pakken te krijgen!!! En misschien heeft het fysiek gezien geen waarde (geen idee..) maar het brengt haar terug in hoe ze vóór dit trauma was en dat op zichzelf voelt ontzettend goed: "als nieuw".
Bijzonder (leuk) te merken dat een loopband dit kan bieden en notabene zó snel en zonder speciale training.. D.w.z. ik kan haar gangwerk nu echt bepalen, middels het bepalen van de snelheid. En als ze eenmaal zo loopt en na een poos de band langzamer wordt gezet, streeft ze zélf het behoud van dit prettige (voorkeurs) gangwerk na. Daarmee traint ze zelf hoe ze dat ook al weer voor elkaar kreeg, binnen ook laag tempo. Ik weet van kruisgang/draf wel dat dit trainbaar is. Met honden die hardnekkig in telgang lopen, ook op hoge snelheid, maar voor bijvoorbeeld show echt in kruisgang moeten leren lopen, wordt dat geoefend. Ik had echter nooit gedacht dat dit apparaat haar zou helpen har reguliere manier van lopen te herstellen. Ontzettend blij mee!!!!

Even terugkomen op de lengte van de loopband: ik verwachtte vóór we ervaring hadden, n.a.v. filmpjes, dat een band van 2 meter aanzienlijk prettiger zou zijn dan eentje van 1,30/1,40 meter. Inmiddels hebben we ervaring en is m'n conclusie dat ik dit inderdaad heel waardevol vind.
Daantje loopt bijzonder makkelijk op de band, is er moeiteloos aan gewend en dus blijft ze in principe goed vooraan lopen. Desalniettemin kan ze soms eens even iets achter raken door bijv. de afleiding van beloning. De veiligheidsclip, die de loopband doet stoppen als die los getrokken wordt, raakt pas los als ze ca. 80 cm. achterop raakt (de lengte van het touwtje, dus dit kun je desgewenst wijzigen). Er is dus ruimte voor haar om even minder oplettend te zijn en even zo voor mij, om iets laat haar 'bij de les' te roepen.
Hoewel ze zelden achter raakt, zal het t.z.t. bij opbouw van snelheid vast makkelijker gebeuren. Ik vind het zelfs als het geen schering & inslag is, waardevol dat ze echt vrij loopt. Dat lijkt me - zeker ook nu ik de praktijk zie - de wijze van bewegen ten goede komen en ook mijn mogelijkheid te bepalen wat een voor haar prettig tempo is.
N.a.v. mijn eerste indrukken uit de praktijk gaat mijn voorkeur dus nog steeds sterk uit naar een band met 2 meter lengte.

T.a.v. de ontwikkeling in het tempo waarbij ze in kruisgang kan lopen: ze kan nu niet alleen bij het afbouwen van wandeltempo tot op 4,5 km.p.u. kruisgang behouden, ze kan bij aanvang ook al vanaf 5 km.p.u. uit telgang over gaan in kruisgang, dus sneller!
Mentaal een inspannende bezigheid, deze beweging, dus ik heb een lekker volDaantje

Wat is eigenlijk het verschil tussen een band voor mensen en een band voor honden?
Lengte is eigenlijk het enige wat ik mij kan bedenken?

Ik gebruik een mensen loopband voor als het erg regent, sneeuwt of glad is. Eigenlijk voor in de winter dus.
Ik laat ze hier rustig op lopen. Met de andere jaargetijden wordt hij heel weinig/niet gebruikt,
dan gaan ze namelijk weer volop naar het strand/bos en weiland.