Een beestachtige handel
Geplaatst: vr 28 mei 2004, 12:10
Bron: Werner Schmitz, der Stern, met onze dank voor het vertalen aan: Nicolette/Oebaya!!
Het artikel is veel langer dan dit deel. De rest van het artikel gaat voornamelijk over de huisdierenhandel. Dit deel over de voeding:
Hoe zit het met ‘Bon Appetit’ in plaats van ‘hier is je eten’? Op aarden schotels, leuk geserveert, prijken de kant-en-klaar gerechten in de advertenties in het Damesblad. ‘Fricasé met kalkoen en jonge groeten, met Kop à la Provence, met rund en past op zijn Italiaans, met lam op zijn Méditerraans…… Vier nieuwe gourmetrecepten voor kleine genieters…… Met malse vleeshapjes, daarbij speciaal uitgezochte groenten of heerlijk bereide noedels – alles liefdevol met een fijne saus overgoten. Om in te bijten zo lekker.’ Het levensmiddelenconcern Masterfoods, die de heerlijke reclame gemaakt heef, is bekent van zijn Mars en Bounty repen. De ‘kleine genieters’, die het met de Mediterrane keuken verwennen wil, zijn in elk geval sterk behaart en vierbenig. ‘Cesar Culinaria’ is Masterfoods nieuwste creatie voor de verwende hond. 150 Gram voer in een aluminium schaaltje voor 65 cent. Zes porties moet een keffertje van tien kilo dagelijks genieten, zo is de aanbeveling van Masterfoods. De handel in dierenliefde bloeit als nooit tevoren. 2,185 Miljard Euro gaven de Duitsers vorig jaar voor kant-en-klaar voer uit. Bijna de helft daarvan voor de kat. 924 Miljoen Euro werd uitgegeven voor de honden. De rest verslonden vissen, vogels en komische knaagdieren. Niet tegenstaande crisisstemming en kopersstaking, voor hun dierlijke huisgenoten tasten de Duitsers jaar na jaar dieper in de beurs. Zo’n vier procent steeg de omzet van de voederindustrie van 2001 op 2002.
Dat zo’n booming business stevig in handen is van wereldwijd opererende concerns, spreekt bijna vanzelf. Masterfoods uit de VS is de dinosaurus van de industrie van huisdierenvoeders. Alle markten die de gemiddelde Duitser kent, behoren tot de door Forrest Mars gestichtte onderneming: Kitekat en chappi, Whiskas en Frolic, Sheba en Cesar, daarbij Pedigree en de kattenbakvulling Catsan. “De reclame voor Cesar richt zich voor alles op vrouwen die een bijzonder intensieve betrekking tot hun kleine hond hebben’, verklaart Margrit Kolbe-Hopp, woordvoerster van Masterfoods. De afgestudeerde psychologe weet, wat vrouwen willen: “Eeen hondenvoer, dat hun eigen eetgewoonten zo dicht mogelijk benadert’.
In het voerbakje komen Cesar’s heerlijkheden in ieder geval minder culinair over dan in de reclame, eerder als een doodnormale gulash van keutels. Tot op vlees gelijkende bleek rose blokjes gevormd in gebonden glibber met een paar groene sprietjes. Geen verrrassing voor mensen die het uiterst klein gedrukte op de bodem van de verpakking ontcijferen. ‘Samenstelling: vlees en dierlijke bijprodukten (lam minimaal 4%), groenten (courgette minimaal 4%), granen, mineralen, kruiden, suiker’. Zo is in een bakje ‘Lam op zijn mediterraans’ zes gram lam verdwaald.
Als een krijgsgod bombardeert Mars de Duitsers sinds 40 jaar met steeds weer nieuwe reclame veldslagen. ‘Een prachtige kerel dankzij Chappi. Katten zouden Whiskas kopen’. De aanvallen op het gevoelsleven van dierenvrienden waren hard nodig. Hadden die eigenwijze hondenbezitters en krenterige kattenbezitters Fifi en Mieze voorheen niet voornamelijk gevoerd met menselijke etensresten, en als Muschi die weer eens niet at, de kat zonder meer buiten de deur gezet. Om muizen te vangen, zijn taak, waarvoor het vee uiteindelijk aangesteld was.
Het vroeg werk, geld, offers om deze in duizenden jaren ingeslopen slechte gewoonte eruit te krijgen. Bijzonder zwaar was het om de tegenstand van de levensmiddelenhandel te breken. Die traditionalisten weigerden strikt om honden- en kattenvoer in hun schappen te zetten. Onbekend gebleven helden onder de handelsreizigers braken de blokkade van de weerbarstigen. Met blikopeners trokken de Chappi-vertegenwoordigers langs de levensmiddelenwinkels en aten het honden eten voor de ogen van de winkelier en zijn verbaasde klanten. Hoe groot de eigen verliezen in deze speciale veldslag waren, verzweeg Mars. Wat telde was het resultaat: 90 procent van de honden- en kattenbezitters geeft hun dieren inmiddels industrievoer.
Andere concerns hebben zich ook van een stuk van de hondenkoek verzekers. Nestlé ging voorop met de koop van ‘Ralston Purina’en werd daardoor nummer twee als het om huisdierenvoeding gaat. Procter & Gamble kocht in 1999 de Iams Company, die met droogvoer het premium bereik bedient. Colgate-Palmolive eigende zich het merk ‘Hill’s’ toe en ketchupfabrikant Heinze ‘Nature’s Recipe’. De grote voedingsmiddelen producenten treden op als sponsor bij de Duitse dierenbescherming en bij het Verband für das Deutsche Hundewesen (VDH = de Duitse Raad van Beheer), financieren, onderzoeksprojecten van de dierenartsenopleidingen, voorzien gevestige dierenartsen van dieetvoer, houden op mooie plaatsen congressen en bijeenkomsten voor de scene, richten clubs voor fokkers op, die, met kortingen gelokt, het betreffende merk warm bij hun pupkopers aanbevelen. Zo is een soort van dierlijk-industrieel complex ontstaan, te vergelijken met de verklitting tussen de defensie-industrie en het leger.
Ernstig te nemen critici zijn moeilijk te vinden. Erik Zimen, de in mei gestorven zoöloog, was één van de minst toegevenden: “Waarom hebben ‘echte’ honden speciaal voor hen in flessen gedaan drinkwater nodig, uit leer en kalk kunstmatig samengestelde botten, dat pijnlijk hygiënisch verpakte voer? ‘ vroeg hij in zijn standaardwerk ‘De Hond’. Uiteindelijk is hij niets anders als een getemde variant van de wolf, die van muis tot eland alles met huid en haar verslindt. Ook aas.
‘De hond kan alles eten wat hij lust. Daartoe behoort ook keukenafval’, schreef Zimen. ‘Laten we ons toch niet door de makers van hondenvoer voor dom uit laten maken! Honden eten moet voor alles afwisselend zijn, en dat zijn de resten van onze maaltijden meestal allemaal in vergelijking tot de eenheidsworst in blikjes en brokken. Als het dan niet voldoende is, is het zeker voor de hond gezonder, als hij bij de slachter gekochte verse pens en een paar botten krijgt, dan onnatuurlijk eenheidseten.’ De voedingsmiddelnindustrie verdedigt hun soevereiniteit tegenover vers voer. Voeden met etensresten leidt tot tekorten, door rauw vlees kunnen bacterieën als Salmonella overgebracht worden. ‘Kant- en- klaar voer verlengt het leven van kat en hond’, beweert Masterfoods. Onderzoekingen die dat onderbouwen moeten, komen uit eigen huis.
En over eenheidsvreten gesproken! Eukanuba, de leidende droogvoerfabrikant in het premium segment, biedt 13 verschillende hondenvoeren aan, zes soorten kattenvoer en 16 dieetvoeders voor zieke dieren. Voer voor jonge, volwassen en oude honden, meestal nog onderscheiden voor kleine, middelgrote en grote rassen. Wetenschappelijk onderzocht, meestal op basis van slachtafval van kippen, alternatief ook met lam en rijst. Bijzondere trend: Eukanuba Light, het voer voor dikke Fifis en vette Muschis.
Natuurlijk kan men het dikke dier ook met het in de menselijke diëtiek toegepaste ‘voer de helft’ laten afvallen. Maar de raad om slechts de helft te voeren, is nu net van de voederindustrie niet te verwachten. ‘Wij produceren Eukanuba Light ook niet voor het dier’, bekent Christiane Cleff-Matzak van Proctor & Gamble, ‘maar voor de eigenaar.’ Maar die hoeft de calorie-arme brokken dan ook niet te eten. Baasjes van dikke huisdieren krijgen het meestal over hun hart om hun lieveling op half rantsoen te zetten. Eukanuba Light kunnen ze in de gewone hoeveelheid geven – en zich verder goed voelen.
Het artikel is veel langer dan dit deel. De rest van het artikel gaat voornamelijk over de huisdierenhandel. Dit deel over de voeding:
Hoe zit het met ‘Bon Appetit’ in plaats van ‘hier is je eten’? Op aarden schotels, leuk geserveert, prijken de kant-en-klaar gerechten in de advertenties in het Damesblad. ‘Fricasé met kalkoen en jonge groeten, met Kop à la Provence, met rund en past op zijn Italiaans, met lam op zijn Méditerraans…… Vier nieuwe gourmetrecepten voor kleine genieters…… Met malse vleeshapjes, daarbij speciaal uitgezochte groenten of heerlijk bereide noedels – alles liefdevol met een fijne saus overgoten. Om in te bijten zo lekker.’ Het levensmiddelenconcern Masterfoods, die de heerlijke reclame gemaakt heef, is bekent van zijn Mars en Bounty repen. De ‘kleine genieters’, die het met de Mediterrane keuken verwennen wil, zijn in elk geval sterk behaart en vierbenig. ‘Cesar Culinaria’ is Masterfoods nieuwste creatie voor de verwende hond. 150 Gram voer in een aluminium schaaltje voor 65 cent. Zes porties moet een keffertje van tien kilo dagelijks genieten, zo is de aanbeveling van Masterfoods. De handel in dierenliefde bloeit als nooit tevoren. 2,185 Miljard Euro gaven de Duitsers vorig jaar voor kant-en-klaar voer uit. Bijna de helft daarvan voor de kat. 924 Miljoen Euro werd uitgegeven voor de honden. De rest verslonden vissen, vogels en komische knaagdieren. Niet tegenstaande crisisstemming en kopersstaking, voor hun dierlijke huisgenoten tasten de Duitsers jaar na jaar dieper in de beurs. Zo’n vier procent steeg de omzet van de voederindustrie van 2001 op 2002.
Dat zo’n booming business stevig in handen is van wereldwijd opererende concerns, spreekt bijna vanzelf. Masterfoods uit de VS is de dinosaurus van de industrie van huisdierenvoeders. Alle markten die de gemiddelde Duitser kent, behoren tot de door Forrest Mars gestichtte onderneming: Kitekat en chappi, Whiskas en Frolic, Sheba en Cesar, daarbij Pedigree en de kattenbakvulling Catsan. “De reclame voor Cesar richt zich voor alles op vrouwen die een bijzonder intensieve betrekking tot hun kleine hond hebben’, verklaart Margrit Kolbe-Hopp, woordvoerster van Masterfoods. De afgestudeerde psychologe weet, wat vrouwen willen: “Eeen hondenvoer, dat hun eigen eetgewoonten zo dicht mogelijk benadert’.
In het voerbakje komen Cesar’s heerlijkheden in ieder geval minder culinair over dan in de reclame, eerder als een doodnormale gulash van keutels. Tot op vlees gelijkende bleek rose blokjes gevormd in gebonden glibber met een paar groene sprietjes. Geen verrrassing voor mensen die het uiterst klein gedrukte op de bodem van de verpakking ontcijferen. ‘Samenstelling: vlees en dierlijke bijprodukten (lam minimaal 4%), groenten (courgette minimaal 4%), granen, mineralen, kruiden, suiker’. Zo is in een bakje ‘Lam op zijn mediterraans’ zes gram lam verdwaald.
Als een krijgsgod bombardeert Mars de Duitsers sinds 40 jaar met steeds weer nieuwe reclame veldslagen. ‘Een prachtige kerel dankzij Chappi. Katten zouden Whiskas kopen’. De aanvallen op het gevoelsleven van dierenvrienden waren hard nodig. Hadden die eigenwijze hondenbezitters en krenterige kattenbezitters Fifi en Mieze voorheen niet voornamelijk gevoerd met menselijke etensresten, en als Muschi die weer eens niet at, de kat zonder meer buiten de deur gezet. Om muizen te vangen, zijn taak, waarvoor het vee uiteindelijk aangesteld was.
Het vroeg werk, geld, offers om deze in duizenden jaren ingeslopen slechte gewoonte eruit te krijgen. Bijzonder zwaar was het om de tegenstand van de levensmiddelenhandel te breken. Die traditionalisten weigerden strikt om honden- en kattenvoer in hun schappen te zetten. Onbekend gebleven helden onder de handelsreizigers braken de blokkade van de weerbarstigen. Met blikopeners trokken de Chappi-vertegenwoordigers langs de levensmiddelenwinkels en aten het honden eten voor de ogen van de winkelier en zijn verbaasde klanten. Hoe groot de eigen verliezen in deze speciale veldslag waren, verzweeg Mars. Wat telde was het resultaat: 90 procent van de honden- en kattenbezitters geeft hun dieren inmiddels industrievoer.
Andere concerns hebben zich ook van een stuk van de hondenkoek verzekers. Nestlé ging voorop met de koop van ‘Ralston Purina’en werd daardoor nummer twee als het om huisdierenvoeding gaat. Procter & Gamble kocht in 1999 de Iams Company, die met droogvoer het premium bereik bedient. Colgate-Palmolive eigende zich het merk ‘Hill’s’ toe en ketchupfabrikant Heinze ‘Nature’s Recipe’. De grote voedingsmiddelen producenten treden op als sponsor bij de Duitse dierenbescherming en bij het Verband für das Deutsche Hundewesen (VDH = de Duitse Raad van Beheer), financieren, onderzoeksprojecten van de dierenartsenopleidingen, voorzien gevestige dierenartsen van dieetvoer, houden op mooie plaatsen congressen en bijeenkomsten voor de scene, richten clubs voor fokkers op, die, met kortingen gelokt, het betreffende merk warm bij hun pupkopers aanbevelen. Zo is een soort van dierlijk-industrieel complex ontstaan, te vergelijken met de verklitting tussen de defensie-industrie en het leger.
Ernstig te nemen critici zijn moeilijk te vinden. Erik Zimen, de in mei gestorven zoöloog, was één van de minst toegevenden: “Waarom hebben ‘echte’ honden speciaal voor hen in flessen gedaan drinkwater nodig, uit leer en kalk kunstmatig samengestelde botten, dat pijnlijk hygiënisch verpakte voer? ‘ vroeg hij in zijn standaardwerk ‘De Hond’. Uiteindelijk is hij niets anders als een getemde variant van de wolf, die van muis tot eland alles met huid en haar verslindt. Ook aas.
‘De hond kan alles eten wat hij lust. Daartoe behoort ook keukenafval’, schreef Zimen. ‘Laten we ons toch niet door de makers van hondenvoer voor dom uit laten maken! Honden eten moet voor alles afwisselend zijn, en dat zijn de resten van onze maaltijden meestal allemaal in vergelijking tot de eenheidsworst in blikjes en brokken. Als het dan niet voldoende is, is het zeker voor de hond gezonder, als hij bij de slachter gekochte verse pens en een paar botten krijgt, dan onnatuurlijk eenheidseten.’ De voedingsmiddelnindustrie verdedigt hun soevereiniteit tegenover vers voer. Voeden met etensresten leidt tot tekorten, door rauw vlees kunnen bacterieën als Salmonella overgebracht worden. ‘Kant- en- klaar voer verlengt het leven van kat en hond’, beweert Masterfoods. Onderzoekingen die dat onderbouwen moeten, komen uit eigen huis.
En over eenheidsvreten gesproken! Eukanuba, de leidende droogvoerfabrikant in het premium segment, biedt 13 verschillende hondenvoeren aan, zes soorten kattenvoer en 16 dieetvoeders voor zieke dieren. Voer voor jonge, volwassen en oude honden, meestal nog onderscheiden voor kleine, middelgrote en grote rassen. Wetenschappelijk onderzocht, meestal op basis van slachtafval van kippen, alternatief ook met lam en rijst. Bijzondere trend: Eukanuba Light, het voer voor dikke Fifis en vette Muschis.
Natuurlijk kan men het dikke dier ook met het in de menselijke diëtiek toegepaste ‘voer de helft’ laten afvallen. Maar de raad om slechts de helft te voeren, is nu net van de voederindustrie niet te verwachten. ‘Wij produceren Eukanuba Light ook niet voor het dier’, bekent Christiane Cleff-Matzak van Proctor & Gamble, ‘maar voor de eigenaar.’ Maar die hoeft de calorie-arme brokken dan ook niet te eten. Baasjes van dikke huisdieren krijgen het meestal over hun hart om hun lieveling op half rantsoen te zetten. Eukanuba Light kunnen ze in de gewone hoeveelheid geven – en zich verder goed voelen.