[Minna]

Nou ja wolven eten juist niet dagelijks en daarom eten ze meer in een keer. Sommige vloerkleden eten ook net zolang door dat er eten te krijgen is en dat is dan te zien ook...Kan er niks aan doen maar ik vind vette honden echt heel erg.
Mijn kleine hond weegt 9 kilo en die eet ergens tussen 200 en 250 gram per dag, heeft een keer per week een vastendag en soms krijgt ze een grotere portie. Zij fietst gemiddeld 4 keer per week een uurtje en verder doet ze behendigheid en zwemmen en wandelen. Als we bvb naar de strand gaan kan ze uren achter elkaar zwemmen...onvermoeibaar. Je kan alvast de ochtenportie kleiner maken en avondportie groter, en op die manier overgaan op een keer per dag. Als je hond een kleine terrier is da is die al bijna "klaar".

[peerle]

Interessante discussie...Ik ben het eens met veel dingen die je zegt, Henk (ik vermoed niet dat het donja is die typt  ), ik merkte na enkele maanden rauw voeren dat mijn hond sommige dingen ineens minder at, ik denk dat dat er deels mee te maken heeft dat ze die stoffen niet meer zo nodig had omdat ze na jarenlange tekorten er nu eindelijk genoeg van had. Dat kan ik natuurlijk niet bewijzen maar het is een hypothese.

Nu over dat geen eten geven als ze iets niet lusten : ik honger mijn hond ook niet uit, maar zoals bij veel dingen is het belangrijk eerst stil te staan bij het concept 'uithongeren' voor je er je mening over geeft. Ik vind een hond 1 of 2 dagen geen eten geven niet 'uithongeren', simpelweg omdat dit niet te vergelijken valt met een mens 1 of 2 dagen geen eten geven. Als je onregelmatige hoeveelheden en op onregelmatige tijdstippen voert, en je hond is gewend van grotere hoeveelheden in 1 keer te eten, dan pas heeft hij geen 'honger', ik vind een hond 4 maaltijden per dag geven te vergelijken met een mens om het kwartier 1 soeplepel eten geven...het is telkens wel net voldoende, maar je zit met een constant hongergevoel. Lees Mogens er eens op na  .
Maar goed, ik zou hier nog wel enkele bladzijden kunnen voortbabbelen, maar ik ga het hier even bij laten. Ik vind het wel heel interessant om iedereens mening over deze onderwerpen te horen, al is het wel wat moeilijk want het gaat vaak over enkele thema's bij elkaar  .

Groetjes,
Veerle

[Henk en Donja]

Interessante discussie...Ik ben het eens met veel dingen die je zegt, Henk (ik vermoed niet dat het donja is die typt  ), ik merkte na enkele maanden rauw voeren dat mijn hond sommige dingen ineens minder at, ik denk dat dat er deels mee te maken heeft dat ze die stoffen niet meer zo nodig had omdat ze na jarenlange tekorten er nu eindelijk genoeg van had. Dat kan ik natuurlijk niet bewijzen maar het is een hypothese.

Nu over dat geen eten geven als ze iets niet lusten : ik honger mijn hond ook niet uit, maar zoals bij veel dingen is het belangrijk eerst stil te staan bij het concept 'uithongeren' voor je er je mening over geeft. Ik vind een hond 1 of 2 dagen geen eten geven niet 'uithongeren', simpelweg omdat dit niet te vergelijken valt met een mens 1 of 2 dagen geen eten geven. Als je onregelmatige hoeveelheden en op onregelmatige tijdstippen voert, en je hond is gewend van grotere hoeveelheden in 1 keer te eten, dan pas heeft hij geen 'honger', ik vind een hond 4 maaltijden per dag geven te vergelijken met een mens om het kwartier 1 soeplepel eten geven...het is telkens wel net voldoende, maar je zit met een constant hongergevoel. Lees Mogens er eens op na  .
Maar goed, ik zou hier nog wel enkele bladzijden kunnen voortbabbelen, maar ik ga het hier even bij laten. Ik vind het wel heel interessant om iedereens mening over deze onderwerpen te horen, al is het wel wat moeilijk want het gaat vaak over enkele thema's bij elkaar  .

Groetjes,
Veerle

Het ging mij in eerste instantie precies om wat jij in het begin zegt. Een hond eet en probeert de meest ranzige gore (letterlijk) stront. Voedingswaarde is een begrip dat voor een hond onbekend is, zo twijfel ik ook aan het begrip 'smaak' bij honden. Tenminste als ik mijn hond zo observeer. Haar eetgedrag lijkt in mijn ogen puur door overlevingsdrang gemotiveerd, dus als je dat in mensen taal zou moeten verwoorden. Dat er dus gewoon een impuls van de hersenen uitgaat van 'zoek eten', ze lopen een beetje snuffelend rond, willen graag naar buiten en als ze dan een bak voer voor de neus hebben eten ze dat gewoon op. Dus wat wij als honger ervaren maar dan veel primitiever. Dan heb je nog een ander impuls dat aangeeft dat iets niet gegeten moet worden, en dat is een ervaringsprikkel, de hond snuffelt en proeft wel, maar loopt dan snel weg. Gaat soms op een afstandje kijken net of ze overweegt of haar 'zoek eten' prikkel groter zal worden dan haar negatieve ervaring prikkel. Dit duurt bij die van mij 5 minuten voor ze ECHT besluit iets niet te eten of wel.

In deze situatie eet ze dan niet omdat ze het niet nodig denkt te hebben, oftewel, haar 'zoek eten' prikkel is niet sterk genoeg, die prikkel neemt dus uiteraard ook in kracht toe naarmate ze hongeriger worden. De 'zoek eten' prikkel is dus ook in grote mate afhankelijk van individue en van ras. Ookal zijn mensen het er niet mee eens, wolven eten relatief wel degelijk veel meer (gemiddelt per dag). Die info is overal te vinden overigens.

Dus in principe zal een hond met een zwakke maag en een minder sterke overlevingsdrang heel moeilijk eten. Op zich is dit wellicht vergelijkbaar met hoe het bij de mens gaat, echter fundamenteel verschillend, een mens proeft met de mond en eet om veel meer uiteenlopende redenen, dus zeker niet alleen omdat er een hongergevoel heerst. Ook zijn prikkels bij de mens altijd onderhevig aan redenatie, iets dat slecht is, zelfs maagklachten veroorzaakt wordt rustig gegeten, echter iets dat vies smaakt(bij ons dus een negatieve ervaringsprikkel) wordt altijd afgewezen.

De mens is in staat natuurlijke prikkels te onderdrukken, bij een hond is hiervan geen enkele sprake. Een hond redeneerd niet, maar zal hooguit leren te reageren op prikkels. Derhalve vind ik het toekennen van handelingen die duidelijk te maken hebben met een hogere vorm van bewustzijn, zoals kieskeurig zijn of verwent zijn, niet van toepassing op honden.


Nouja zoiets dan,


PS. Die van mij begon ook inderdaad na anderhalf maand beduidend minder te eten, ze was toen ook weer perfect op gewicht trouwens, na een lange periode van geklooi met voer.


Groetjes, Henk en door prikkels in haar hersentjes gestuurde Donja

[Angelique]

Het ging mij in eerste instantie precies om wat jij in het begin zegt. Een hond eet en probeert de meest ranzige gore (letterlijk) stront. Voedingswaarde is een begrip dat voor een hond onbekend is, zo twijfel ik ook aan het begrip 'smaak' bij honden. Tenminste als ik mijn hond zo observeer. Haar eetgedrag lijkt in mijn ogen puur door overlevingsdrang gemotiveerd, dus als je dat in mensen taal zou moeten verwoorden. Dat er dus gewoon een impuls van de hersenen uitgaat van 'zoek eten', ze lopen een beetje snuffelend rond, willen graag naar buiten en als ze dan een bak voer voor de neus hebben eten ze dat gewoon op. Dus wat wij als honger ervaren maar dan veel primitiever. Dan heb je nog een ander impuls dat aangeeft dat iets niet gegeten moet worden, en dat is een ervaringsprikkel, de hond snuffelt en proeft wel, maar loopt dan snel weg. Gaat soms op een afstandje kijken net of ze overweegt of haar 'zoek eten' prikkel groter zal worden dan haar negatieve ervaring prikkel. Dit duurt bij die van mij 5 minuten voor ze ECHT besluit iets niet te eten of wel.

Oké, honden vreten de meest ranzige dingen, maar daar speelt smaak toch volgens mij ook wel een rol bij. Waarom is anders bij de meeste honden de frolicdrol of de kattedrol ronduit favoriet, of hoe stinkender de pens hoe lekkerder hij wordt gevonden. Vaak is het toch zo dat hoe seriger wij het vinden des te heerlijker hun het vinden. Echt honger zullen de honden hier niet echt hebben en wachten op de "zoek eten" prikkel kun je hier wel doen, maar de kans is dan erg groot dat een ander ondertussen die prikkel al wel gevonden had. Als smaak geen enkele rol zou spelen, dan is het typisch dat er hele volksstammen bestaan die geen duif willen eten, of absuluut geen vis, of geen groente enz.

In deze situatie eet ze dan niet omdat ze het niet nodig denkt te hebben, oftewel, haar 'zoek eten' prikkel is niet sterk genoeg, die prikkel neemt dus uiteraard ook in kracht toe naarmate ze hongeriger worden. De 'zoek eten' prikkel is dus ook in grote mate afhankelijk van individue en van ras. Ookal zijn mensen het er niet mee eens, wolven eten relatief wel degelijk veel meer (gemiddelt per dag). Die info is overal te vinden overigens.

Wolven eten meer per eetbeurt omdat een wolf niet weet wanneer hij weer eten gaat krijgen. Die eet zich dus als hij de kans krijgt tonnetje rond. Of die eigenschap bij honden nou zo gewenst zal zijn betwijfel ik aangezien er maar weinig mensen zijn waarbij de hond dan ook drie dagen de kans krijgt om rustig uit te buiken. Tenslotte moet de hond toch "uit" geweest zijn voordat je naar je werk gaat. De leefwijze van een wolf is niet altijd 1 op 1 te projecteren naar de huishond. Ik zeg altijd maar zo...ik voer rauw omdat een wolf rauw eet, en daarmee houd de vergelijking wat mij betreft direct op.

Dus in principe zal een hond met een zwakke maag en een minder sterke overlevingsdrang heel moeilijk eten. Op zich is dit wellicht vergelijkbaar met hoe het bij de mens gaat, echter fundamenteel verschillend, een mens proeft met de mond en eet om veel meer uiteenlopende redenen, dus zeker niet alleen omdat er een hongergevoel heerst. Ook zijn prikkels bij de mens altijd onderhevig aan redenatie, iets dat slecht is, zelfs maagklachten veroorzaakt wordt rustig gegeten, echter iets dat vies smaakt(bij ons dus een negatieve ervaringsprikkel) wordt altijd afgewezen.

Ik vind dit toch wat te zwart/wit allemaal. Honden hebben ook smaakpapillen en waarom zouden die geen rol spelen bij het aannemen/weigeren van het aangeboden voer. Als het zo zwart/wit zou zijn, dan zouden fabrikanten ook echt geen moeite hoeven doen om een voer smakelijk te maken, dan zouden ze enkel de aanbevolen hoeveelheid naar beneden kunnen schroeven om hun voer acceptabel te maken voor iedere hond. Naar mijn ervaring kan een hond met een zwakke maag ook prima eten, het komt er alleen soms weer net zo hard uit, maar dat staat dan los van het weigeren van aangebodenen. Ik denk dat een "minder sterke overlevingsdrang" synoniem is aan "verwend zijn". Wij westerlingen die kunnen kiezen wat we willen eten, trekken onze neus op voor de hap die de mensen in arme landen eten, dus wij zijn dan gewoon verwend, omdat we kunnen kiezen en omdat er altijd genoeg is. En zo werkt het volgens mij bij een hond ook gewoon. Honden die jaren alleen brok hebben gegeten en die je een poosje "vers" voert zijn in staat om daarna de brokken terstond te weigeren. Dan zijn we het meestal allemaal er over eens dat de hond het "verse" voer veel lekkerder vind en geven woef groot gelijk dat hij die droge meuk niet meer wilt eten. Waarom zou het dan niet mogelijk zijn dat een hond binnen dat verse voer ook bepaalde componenten niet lekker vindt en weigert, terwijl ze eerder wel gegeten werden omdat nu eenmaal 9 van de 10 keer alles wat nieuw is geprobeerd moet worden.

De mens is in staat natuurlijke prikkels te onderdrukken, bij een hond is hiervan geen enkele sprake. Een hond redeneerd niet, maar zal hooguit leren te reageren op prikkels. Derhalve vind ik het toekennen van handelingen die duidelijk te maken hebben met een hogere vorm van bewustzijn, zoals kieskeurig zijn of verwent zijn, niet van toepassing op honden.

Het gaat erom dat het beesje een naampje heeft waarin voor de mens aanknopingspunten te vinden zijn. Als iemand met een pup van mij verteld dat de hond zo slecht eet, maar dat ze dus als meneer zijn voer geweigerd heeft terstond een nieuw bakje gaat klaarmaken en als hij dan nog niet snel eet, dat ze 'm dan gaat voeren, dan noem ik die hond verwend en dan weet zij meteen wat ik bedoel.  Als Janeway echt honger zou hebben, wat dus inhoud dat ik haar één week niks te eten zou geven, dan gaat ze heus wel eten. Maar, dat vind ik niet de weg. Als ze iets dan echt niet te knagen zou vinden dan hoeft ze dat van mij ook niet te eten. Het is voor mij geen wedstrijdje. Gezond peut hebben vind ik prima, maar uithongeren om de overlevingsdrang maar weer te prikkelen gaat wat mij betreft ten koste van de levensvreugde. Hoe we het precies noemen vind ik allemaal niet zo heel spannend. Je schijnt een hond ook niet "jaloers" te mogen noemen.


Nouja zoiets dan,


PS. Die van mij begon ook inderdaad na anderhalf maand beduidend minder te eten, ze was toen ook weer perfect op gewicht trouwens, na een lange periode van geklooi met voer.


Groetjes, Henk en door prikkels in haar hersentjes gestuurde Donja

[Henk en Donja]

Oké, honden vreten de meest ranzige dingen, maar daar speelt smaak toch volgens mij ook wel een rol bij. Waarom is anders bij de meeste honden de frolicdrol of de kattedrol ronduit favoriet, of hoe stinkender de pens hoe lekkerder hij wordt gevonden. Vaak is het toch zo dat hoe seriger wij het vinden des te heerlijker hun het vinden.

Dat bedoel ik dus, hoe groter de stank, hoe heviger de drang om te eten. Misschien heeft dat te maken met het feit dat een bedervend cadaver snel opgegeten moet worden, tenminste dat zou logisch zijn.

Ik vind dit toch wat te zwart/wit allemaal. Honden hebben ook smaakpapillen en waarom zouden die geen rol spelen bij het aannemen/weigeren van het aangeboden voer. Als het zo zwart/wit zou zijn, dan zouden fabrikanten ook echt geen moeite hoeven doen om een voer smakelijk te maken, dan zouden ze enkel de aanbevolen hoeveelheid naar beneden kunnen schroeven om hun voer acceptabel te maken voor iedere hond.

Ja, klinkt heel logisch ook, ik betwijfel alleen of de hersenen van een hond een begrip als 'lekker' kunnen begrijpen, wel denk ik dat ze met hun smaak kunnen herkennen, dus dat iets bekend is of niet. Qua acceptatie van brokken wordt er veel gerommelt met zout he, ook denk ik dat gaar vlees, maar zeker als er nog een rooksmaakje bij zit, een extra stimulans qua eten bied. Ik heb zelf eerder het idee dat ze brokken minder lekker moeten maken, als je al die verhalen hoort van honden die een zak brokken vinden en die het vervolgens met de dood moeten bekopen omdat ze die helemaal leegschrokken is het voor mij duidelijk dat er gewoon gerommelt wordt om die eetprikkels bij een hond te versterken.

Maarja het is en blijft een veelomvattend iets, ik laat het maar even rustig bezinken anders slaan mn hersentjes nog op hol

[Minna]

Honden hebben hele slechte smaakzin, ze beoordelen eten meestal met ruiken. Ruikt het goed (volgens ons goor) dan is het goed om te eten. Honden kunnen wel sterke smaken proefen, en een simpele verschil zoals zoet of zuur proeven en juist daarom staan de chemische hondenvoertjes vol kleur- en smaakstoffen.
Het schijnt dat honden die een afwijking in de neus hebben die dus niet meer kunnen ruiken ook stoppen met eten. Ze eten dus meer met neus dan met de mond.

[Angelique]

Honden hebben hele slechte smaakzin, ze beoordelen eten meestal met ruiken. Ruikt het goed (volgens ons goor) dan is het goed om te eten. Honden kunnen wel sterke smaken proefen, en een simpele verschil zoals zoet of zuur proeven en juist daarom staan de chemische hondenvoertjes vol kleur- en smaakstoffen.
Het schijnt dat honden die een afwijking in de neus hebben die dus niet meer kunnen ruiken ook stoppen met eten. Ze eten dus meer met neus dan met de mond.

Wij ook hoor. houd je neus maar eens dicht, je proeft meteen amper nog wat.

[Henk en Donja]

Raar eigenlijk dat als je een emotionele band met een dier hebt, je automatisch zoveel van jezelf gaat herkennen he......

[Minna]

Haha...nou nee ze loopt voor of naast de fiets hoor En ik maar trappen....zou wel leuker zijn als zij fietste dan kon ik wel achterop!
Voor de oudjes zou ik wel graag een keer zo'n karretje willen hebben, nu kunnen ze nog wel een rondje van een uurtje, anderhalf maar straks misschien niet meer.

[marianne333]

Wil graag op twee dingen reageren. Vanuit de gedachte dat mijn hond een hond is vind ik dat hij het recht heeft om als hond te worden behandeld. Dat betekend dat ik bepaal wat hij eet en dat hij dat opeet. Neus ophalen bestaat bij mij niet. Vreten is vreten. Niet ook goed als je honger hebt eet je wel weer. Wat daarin misschien meespeelt is dat er bij mij drie lopen waarvan een een zeer fanatieke vreetzak die als zijn eigen spullen op zijn  probeert van de rest nog wat los te krijgen. De rest denkt dus wel 3 keer na voor ze iets laten liggen en als.... dan jammer. Merkte wel dat eend eerst wat langer duurde maar ook dat is geen vraag meer.
Ben wel erg enthousiast over het barfen en vind het mooi om te zien dat ze daar lekker veel meer werk mee hebben dan die wegschrokbrokken. Oogt in elk geval veel natuurlijker.

[Inge en Bono]

Als ik merk dat ze iets niet lusten, hoeven ze 't wat mij bertreft niet te eten. Dan bedenk ik wel iets anders.
Sem bv eet d'r groentemix prima; niks aan de hand. Totdat ik 'r een keer bloemkool (of broccoli; kwam ik van de week achter  ) in deed; forget it! Dat werd niet opgegeten.
Bono moet geen sardines; prima, krijgt ie 't niet meer. 
Nou zijn die 2 van mij verder heel makkelijk; ben verder nog niks tegen gekomen die ze niet lusten. Dus die paar dingen die ze niet lusten.... prima. Eten moet voor hen en voor mij een plezier blijven...

[peerle]

met die laatste 2 reacties ben ik het wel enigzins eens, zolang er aan de basisbehoeften voldaan wordt. Als je hond geen kwartel of brocolli lust; tja, niet zo erg. Als hij geen kip, rund, alle soorten vis, geit, groene groenten, wortelen, appels lust...wat ga je dan nog geven ?!  ???
Dus als er eenmaal een basis is vind ik het ook niet zo erg als mijn hond eens iets niet lust, maar ze moet niet beginnen trutten met kip of rund ofzo, anders hou ik niks meer over  .