Oké ik heb een probleem:
Sinds vrijdag hebben we weer kippen. Ze hebben even een hechtingsprobleem gehad en vlogen alle kanten uit behalve de goede. Gelukkig is dat probleem vandaag voor 7 van de 8 kippen opgelost. Kip nummer 8 wilde niet naar huis komen de eerste nacht. (was ontsnapt door een gat dat ik over het hoofd had gezien) en wilde zich ook niet laten pakken. Ik dacht: die zie ik morgen dan misschien wel weer. En ja hoor de volgende dag liep kipje fier door het bos naast het huis te stappen en te pikken. Niks meer aan doen dacht ik: vanavond als het donker wordt zoekt ze een plekje in deze buurt en dan kan ik haar makkelijk pakken.
Afijn ik sta in de middag gras te knippen aan de rand van het bos, grenzend aan een graanveld. De honden dartelen lekker om me heen en rennen door het graan alsof het water is. Plotseling zie ik Mouss in de verte met een kip in de bek. "Hé Mouss!" roep ik. En hij laat hem prompt vallen. Ik er heen en het is natuurlijk kip nummer 8. (balen ze waren 11,40 euro per stuk). Kipje is koud en ik weet niet of Mouss hem heeft gedood of gewoon gevonden. Ik vermoed dus het laatste. Ik zie ook nergens veren en kip ziet er ook nog beveerd uit.
Ik dacht: ik geef die kip dan maar aan de honden (zelf eten is me te bewerkelijk: leegbloeden, plukken, darmen er uit etc.) Maar daarin werd ik ineens van alle kanten tegen gesproken. Om de boel te sussen heb ik kip in de diepvries gelegd. telefoon lag er hier een week uit dus geen internet en bij deze dus gewacht om jullie om raad te vragen:
als ik de kip geef, is er dan een grotere kans dat de honden mijn levende kipjes ook gaan beschouwen als potentieel diner? ik geloof het zelf niet maar kan het niet goed onderbouwen. Is er een wezenlijk verschil tussen dood best en levend beest? Hoe wordt dit door de honden ervaren?
Als ik Mouss de kip meteen had laten opeten (en stel hij had de kip ook gedood) zou ik dan vragen om moeilijkheden?