Vanmorgen nog een topic geopend dat Indy iedere keer rond haar loopsheid ziek overkwam. Bij de DA geweest en alles leek toch op dat moment wel in orde. DA dacht echt dat het met d'r loopsheid (die er aan komt) te maken had en ik kon gerust met haar gaan wandelen. Zo gezegt zo gedaan. Na het bos met Petra, Joey en Zusje. Indy genoot er echt van totdat ze met Joey aan het ravotten ging. Toen was het mis. Bij de auto gilde ze het uit en heb ik de DA gebeld... dat die direct naar de praktijk moest komen.... dat het goed mis was met Indy.
En dat voorgevoel bleek voor een volle 100% te kloppen Na een foto van haar rug te hebben gemaakt bleek het een groot drama te zijn.
Geen enkele borstwervel had eenzelfde formaat. De een was van "normale" afmeting, die er naast megaklein of weer enorm groot. Ze lagen schots en scheef en hadden kleine "haakjes" onderaan de wervel. Klopt het dat dit spondylose is? De DA heeft er geen naam aan gegeven... moet nog verder in gesprek met hem. Ook was er 1 punt waar de DA niet kon uitsluiten of het een hernia is of gaat vormen.
Oke, dat was het nog niet. De lendenwervels waren het minst dramatisch. Er was 1 punt waar mogelijk een hernia zou kunnen optreden/zitten.
Tot slot de overgang van laatste lendenwervel naar staartwervel... die was verschrikkelijk. Ben geen rontgenexpert, maar de foto loog er niet om. Ook daar een grote zooi.... Had beter niet kunnen googlen op deze "afwijking", maar mocht hier zenuwuitval optreden... wil er "nog" niet aan denken nu.
Nou, jullie kunnen wel nagaan hoe ik mezelf op dat moment overeind probeerde te houden en toen kwam de laatste voltreffer er nog overheen. Indy's hart is vergroot. Normaal gesproken moet het hart ongeveer zo breed zijn als twee ribben, maar die van haar was drie en een halve rib groot. Nou, tja... misschien knullig uitgelegt, maar het was een flinke schrok.
De foto wordt nu opgestuurd naar iemand die het gaat beoordelen. DA durfde niks te zeggen, alleen dat hij het hart ernstiger vond dan de rug. Pijn konden we nog gaan bestrijden... het hart... tja...
Vanmiddag heeft ze een injectie Metacam gehad (hoge dosis). Hoop dat die voldoende werkt. Morgen mag ze pas haar volgende dosis hebben. Voor het hart krijgt ze fortekor. Moet allemaal nog uitzoeken wat het precies is... voel me nu leeg....
De oorzaak van de hartafwijking... DA denkt aangeboren net als de rug. De nek.. die hebben we niet op de foto gezet. De DA wilde ook niet meer. Hij vond dit wel even genoeg ellende voor 1 middag.
Ben blij dat ik haar afgelopen dec. niet heb laten steriliseren, dat had ze vast niet aangekunt, maar hoop niet dat ik haar nu een leven geef met pijn, pijn en nog eens pijn. Zal dingen eens goed op een rijtje moeten zetten en kijken hoe we de problemen gaan aanpakken. Alle tips en suggesties zijn welkom!!! En dan probeer ik haar zo lang mogelijk een goed hondswaardig bestaan te geven. Mijn lieve kleine ADHD meid....