Sophie heeft, zoals ik al eerder heb geschreven, een abnormale aanleg tot aankoeking. Zo ook haar gebit. Alle botjes en lappen ten spijt; Sophie is zeer tandplaquegevoelig. Nu is Sophie op tanden schoonmaken even dol als op nagels knippen of oren schoonscheppen... Liz en Erna kunnen erover meepraten; als Sophie zoiets niet wil, dan wil ze zoiets niet. Eens in de zoveel tijd overval ik haar dus maar op een onbewaakt ogenblik om haar tandsteen met mijn nagel eraf te wippen. Zo ook vandaag op mijn werk. En wat schetste mijn verbazing? Op een kies (zo'n 'voor kies', net achter haar hoektanden) zat behoorlijk wat 'aanslag' en toen ik die eraf wipte verscheen een gaatje. Echt een gaatje, precies op de rand met haar tandvlees, alsof er een wormpje in was gekropen of iemand er met een appelboortje een gaatje in had geboord.
Eh. Ja. En nu? De dierenarts die ik consulteerde adviseerde drie mogelijke dingen:
- Kies laten vullen; wordt niet overal gedaan en is behoorlijk duur
- Wachten tot ze er last van krijgt en dan laten trekken
- Laten trekken
En nu dub ik dus. Ze lijkt er nu geen last van te hebben, maar misschien zit het haar wel in de weg... Ik kan hem laten vullen, maar misschien heeft ze binnen no time weer ergens anders een gat. Ik kan hem laten trekken, maar zou dat invloed hebben op haar bottengeknaag?
Afijn. Rrrrroept u maar!