Wij hebben weer wat zeg.... Vanmorgen was er met Pinkeltje niets aan de hand. Vanmiddag gaan we in het bos lopen en Leo en ik vonden haar allebei een beetje mat. Thuis gekomen gaat ze liggen, ik ga groente malen voor de honden en na een uurtje of wat staat zij op uit haar mand en begint keihard te schreeuwen van de pijn! Elke stap die zij zette, schreeuwde ze van de pijn! We schrokken ons helemaal het apenzuur!!!!!!!!!!!!!
Dus, acuut de dierenarts gebeld, daar naartoe gesjeesd. Auto voor de deur van de praktijk gemikt, onze DA kwam naar buiten, Leo tilde Pinkel uit de auto en GILLEN!!! De dierenarts kreeg dus terplekke een demonstratie! Dierenarts heeft haar onderzocht en kwam tot de conclusie: waarschijnlijk zenuw klem in de rug. Spierverslappers en pijnstillers en traumeel injecties gehad. En, de pijn begon in de praktijk al minder te worden....
Arme lieve kleine hondje... Ze had ZO'N vreselijke pijn en ze raakte er zo verschrikkelijk van in paniek... Jullie hadden haar oogjes moeten zien... zo zielig. Ze was zo bang... En ze dook onder mijn oksels met haar koppie en ik kon haar niet eens helpen... Getver, het was echt een hartverscheurende situatie....
Ze ligt nu rustig te slapen. Zojuist is ze op de bank geklommen en ze heeft niet meer geschreeuwd sinds we terug zijn van de DA.
Heeft een van jullie dit wel eens mee gemaakt? Een beklemde zenuw? Hoe kunnen we dIt nou weer voorkomen?
Groetjes, Lizzy