Kobus wordt 14 september hopelijk 8 jaar.
Voor hem een hele leeftijd,daar hij al 4 jaar ziek is met weinig pieken en zeer diepe dalen!
Het begon allemaal toen wij net verhuist waren naar zeeuws-vlaanderen.
Een paar maanden na de verhuizing was ik zijn broek aan het kammen en zag ineens een paar ballen hangen waar je U tegen zegt,dit was 1-8- 99.
Meteen de Da gebeld en na een visite wisten wij dat het foute boel was.
Zijn ballen waren zo ernstig vergroot dat Kobus binnen 2 dagen werd gecastreerd.
Het was zo,n onwerkelijke situatie die week,mijn paard van 8 jaar met ernstige hoefkatrol werd opgehaald voor de slacht en mijn kat van 11 jaar ging dood in mijn armen na een hersenbloeding!
Met Kobus was het afwachten of het kwaadaardig zou zijn.
Ik mocht bij de gehele castratie zijn en heb zelfs nog zijn ballen in een bakje zien verdwijnen voor verder onderzoek.
Gelukkig was het verder niet verontrustend.
Tot 20-8-99!
Ik was met hem aan het kroelen en voelde even zijn vacht door op eventuele klitten.
Precies achter op zijn dijbeen voelde ik een knobbel zitten.
Acuut de Da gebeld en ja hoor Kobus moest na net 2 weken weer onder narcose!
Omdat ik er zelf weer bij mocht zijn kreeg hij een licht roesje met verdoving.
Verder was gelukkig alles goed hierna,tot wij een paar maanden verder waren aanbeland.
Opeens van de ene op de andere dag ging hij aan de diarree,gewoon spuiterij dus.
Ook toen weer naar de Da en met pillen en spuit naar huis.
Dit alles ging zo haast 2 jaar door met minder en goede periode,s van zijn ontlasting en met heel veel spuiten antibiotica.(dom,dom,dom,dom!)
Tot 23 juli 2001,net een dag voor de verjaardag van mijn man.
Kobus was al een paar weken sloom en had weinig zin om te spelen en te wandelen.
Toen hij s,morgens heel erg lag te hijgen en rochelende geluiden maakte wist ik het zeker:Dit was foute boel!
Binnen een uur konden wij gelukkig terecht bij onze Da en deze constateerde dat Kobus ernstige hartklachten had!
De vooruitzichten waren niet al te rooskleurig:Ons nollebakmonster zou als het tegenzat binnen 2 weken doodgaan.
Totaal ontdaan gingen wij naar huis met medicijnen(vetmedin en digoxine)en een lamgeslagen gevoel.
De medicijnen sloegen zo goed aan dat zelfs de Da er af en toe aan twijfelde of Kobus wel ziek was!
De diarree was jammergenoeg ook nog van de partij!
Dit ging allemaal zijn gangetje tot Kobus begin februari heel erg veel ging drinken en plassen.
Hij had hele zware suikerziekte en na een gesprek met de Da over het wel of niet voortzetten van de medicatie besloten wij ons nollebakmonster een laatste kans te geven,echter hier hing een gigantisch prijskaartje aan.
Per maand zouden wij zeker 300 euro lichter worden aan medicijnen,hier moesten geen visites,etc bijkomen!
Omdat ons ventje een kleine 80 kilo woog en de medicatie van een hond naar zijn gewicht gaat was het zo onwijs vreselijk duur.
Wij waren er ondanks alles heel snel bij en nadat Kobus was ingesteld(1,8!!!)insuline per dag knapte hij razensnel op.
Ons totale leven stond en staat nog steeds op zijn kop!
Iedere morgen om precies 6.30 zijn harttabletten en om 10.45 zijn eten en meteen hierna zijn insuline-injectie.
Onze hond een paar uur voor zijn 2e maaltijd goed in de gaten houden ivm een eventuele hypo.
En dan om 17.30 zijn harttabletten weer en precies om 18.30 zijn 2e maaltijd.
Verder niet te veel opwinding en alles iedere dag hetzelfde regime.
Mijn oude levenslustige hond was ik kwijt!
ALS IK TOEN WIST WAT IK NU WEET!!!!!!!!
Dan waren wij rijk en mankeerde onze hond minder.
Zijn diarree kwam ook weer eens om de hoek kijken en nam dusdanige vormen aan met bloed en slijm, dat zelfs de Da het niet meer kon bedwingen met weer een antibiotica spuit en pillen.
Dus Kobus ook nog eens op speciaal voer van lam-rijst gezet,wat hij ook nog eens heel erg slecht at.
Het hielp een paar dagen en het was toen weer ouderwets stront ruimen.
Alsof het arme beest nog niet genoeg had meegemaakt kreeg hij ook nog eens ernstige huidklachten met heel veel stank wat hem de bijnaam Ruftie opleverde!
Weer naar de Da(als hij ons maar zag begon hij al te stralen!)en met een smeersel naar huis.
Het werden zulke ernstige huidklachten dat Kobus er een olifantenhuid van kreeg.
Dit zijn grote stinkende zwarte dikke plekken die meestal in de buik en liezen zitten met kale plekken.
Ondertussen had zijn chronische dikke-darm ontsteking begin dec 2002 dusdanige vormen aangenomen dat wij Kobus in wilden laten slapen,hij barstte van de pijn!
Wij waren werkelijk ten einde raad!
Biologisch voer of wat dan ook werkelijk van alles scheet hij zich na een tijdje finaal leeg.
Mede door farmfood ben ik terechtgekomen in de wereld van rauw vlees en heb veel gelezen.
Ik ben toen zo geschrokken toen ik las wat er in hondenbrokken zat!
Heb Kobus cold turkey overgezet opkompleet vers vlees en dat is helaas niet goed bevallen!!
Hij kreeg een hypo met haast fatale gevolgen mede door de diagnose van mijn voormalige Da!
ZET NOOIT ZOMAAR EEN HOND MET SUIKERZIEKTE VAN BROKKEN OP VERSVLEES!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dit altijd rustig opbouwen!
Daarna ben ik op doggy terechtgekomen en er ging een wereld voor mij en zeker voor Kobus open!
Ik heb toen heel veel adviezen gehad van Paul, Lizzy en anderen.
Toevallig zitten wij nu met zijn allen weer gezellig bij elkaar op barfplaats.
Sinds dec 2002 is ons nollebakmonster zoooooo gigantisch opgeknapt!
Hij heeft nu zelfs zijn 3e kans gekregen.
Zijn insulineverbruik is sinds zijn versvleesavontuur gehalveerd!!!!!!!
Zijn chronische dikke-darmontsteking is weg!!!!!!!
Verdwenen als sneeuw onder de zon!!!!!!!
Zijn olifantshuid en stank met kale plekken is helemaal verdwenen met in de plaats een lekker zacht rose baby-velletje!!!!!!!
En hij is een stuk levenslustiger geworden!!!!!!!
Sinds mei ben ik mede door Lizzy en de berekeningen van Ink begonnen met het volledig geven van rauw vlees dat je zelf moet samenstellen.
Het gaf even heel wat voeten in de aarde ,maar inmiddels draai ik voor een verse vuile ongewassen runderpens en kippennekken,vleugels etc mijn hand niet meer om!
En Kobus?:hij heeft nog nooit zo lekker in zijn vel gezeten en ook nog genoten van zijn verse rauwe maaltijd.
En wij?
Wij hopen dat ons nollebakmonster nog een mooie(langere) tijd bij ons mag beleven!
De brokken blijven geven van onze Da:Kobus had niet meer geleefd!
Brokken is voor een hond met suikerziekte(ook voor een gezonde hond)niet goed!
Laat dit een les zijn voor iedereen die hier op barfplaats komt.
Als je je hond gezond wilt houden en je Da ongelukkig voer je versvlees
en vond het maar heel erg raar dat Kobus zelfs de kip rauw kreeg! 
. Ik was langzaamaan bezig eidos over te zetten op vers voer, maar moet hier nog even mee wachten aangezien zijn diaree weer terug is 
. Ga vanmiddag met hem naar de DA, en hoop dat hij dan weer wat opknapt. Maar laat me zeker geen brokken aansmeren en ga zodra het weer beter gaat zeker weer verder met het omzetten naar versvoer, of mijn vriend het nou leuk vind of niet 
