[audier]

Misschien een beetje rare vraag hier maar goed ik stel hem toch.......onze honden eten kvv maar we willen eigenlijk uiteindelijk over naar barf. Nu lees ik zo hier en daar toch nog wel eens een verhaaltje waardoor ik ga twijfelen. Hond met een splinter in z'n verhemelte, hondje gestikt in een rib. Daardoor denk ik eigenlijk in 1 klap...nee ik ga helemaal niet barfen...kvv is veel veiliger.
Hebben jullie dat nou nooit....ik lees daar heel weinig over. Hoe vaak gaat het nou eigenlijk mis? Bijna nooit lees ik dan maar hoe vaak is bijna nooit dan?
Het zal maar net jouw hond zijn waar het mis gaat....

Groetjes, Karin

[dorinekok]

Je moet het net zo zien als dat je dood kan gaan door een vliegtuig ongeluk. Dat gebeurt bijna nooit toch? of doordat je zelf stikt in een stuk appel (en dan maar hopen dat de prins op het witte paard in de buurt is) Dus net zo vaak als wanneer je zelf zou kunnen stikken of verongelukken. Het gebeurt gewoon wel eens maar heeeeel zelden. Minder vaak dan dat een hond HD heeft. Minder vaak dan de kans op kanker. Minder vaak dan overreden te worden door een auto minder vaak dan .... noem maar op. De ellende is dat iedereen wel iemand kent die ooit is overreden, in een vliegtuig ongeluk zat, gestikt is in een appel, etc. etc.
Je hond kan net zo goed iets krijgen van die kvv. Heeeeel misschien. Niet bang zijn. Want dan kan je zelf ook niet meer over straat.

[Angelique]

Mijn hond heeft eens een splinter in haar gehemelte gehad.....van een stok.....verslikken kun je je in alles, ook in kvv of een brokje.
Ben ik bang...nee, niet meer, maar bij de eerste kippedingen die ik gaf stond ik ook "doodsangsten" uit, maar na een week was dat wel over toen we konden concluderen dat alles er aan de achterkant weer netjes uitkwam. Verder weet ik van mezelf dat ik geen risico's neem. Zijn de ribben knikkerhard, dan geef ik ze niet, ik geef geen rund/kalfsbotten, geen dragende botten en geen kale botten.
En zo voeren we al ruim 4 jaar 8 honden en is er nog nooit iets fout gegaan.
Risico's zijn er natuurlijk altijd, maar je kunt er een aantal vermijden, de rest is "shit happens".

[MoniqueAppels]

Ja ik sluit mij bij de vorige reacties aan: een ongeluk zit in een klein hoekje en de kans dat jouw hond om een andere reden het lootje legt is vele malen groter dan dat hij stikt in een stuk bot. Dus ja, je moet de risico's zo klein mogelijk maken maar je moet niet vergeten dat jij de verantwoording hebt jouw hond zo goed mogelijk te voeren en dat is mijns inziens met rauw vlees en rauwe botten.

[Lizzy]

OK, even wat cijfers: barfplaats bestaat nu bijna 5 jaar (over 2 maanden bestaan we 5 jaar) en er is een keer of 6 een issue geweest met vleesbot. Bij 2 van de situaties is dat met dodelijke afloop. Maar, bij beide van deze 2 situaties heb ik er mijn ernstige twijfels over of dit werkelijk toe te schrijven is aan de vleesbotten/BARF. De andere 4 issues: daarbij leven de honden nog en daarbij is tenminste 1 fout door de eigenaar zelf gemaakt. Dat is in mijn geval. Ik heb mijn pup 1 enkele rib te eten gegeven. En die slikte ze in 1 keer in. Een dag later braakte ze die weer uit.

En ja, je krijgt hier ook geen enkele garantie, what-so-ever, dat er nooit iets mis kan gaan. Want helaas, het leven bestaat uit het nemen van risico's en zo ook deze wijze van voeren. Persoonlijk denk ik dat het voeren van brokken statistisch gezien vele malen gevaarlijker is dan het voeren van vleesbotten. En ik denk dat het voeren van (hevig kankerverwekkende chemische Botlek) buffelhuidjes, kauwstaafjes en dentastixs velen malen gevaarlijker is dan het voeren van vleesbotten. Overigens ben ik mijn vorige hond op 1 haar na kwijt geraakt aan een buffelhuid, waar ze zich in bleef verslikken en vervolgens een maagtorsie kreeg.

En persoonlijk houd ik er helemaaaaal niet van om de verantwoordelijkheid voor de voeding van mijn honden bij een fabrikant neer te leggen. Ik heb dat ooit in het verre verleden wel gedaan en mijn honden floreerde beslist niet op brokken en beslist ook niet op een kant en klaar versvlees. Dus kies ik ervoor om te barfen. Ik neem daarbij alle veiligheidsregels in acht. En ik neem ook de verantwoordelijkheid wanneer er met een van mijn honden iets mis gaat. En ik ben nog nooit zo weinig bij de dierenarts geweest als sinds ik BARF.

[Boefke]

Ik ben niet bang, maar wel voorzichtig en realistisch. Ik let goed op op wat ik wel en niet voer. Er kan altijd iets mis gaan, in iedere situatie natuurlijk, precies zoals dorinekok aangeeft.

[me and my boys]

met het geven van barf ben ik niet zo bang, wel gisteren bijna weirdo gestikt in een stuk buffelhuid(ja,ja, ik weet het ), er lag schijnbaar nog een klein stukje week gekauwd buffelhuid  en die bleef dus achter in zijn strot hangen!
Het heeft me bijna 5 vingers gekost maar het is er gelukkig uit. Nu krijgen ze die dingen echt niet meer!!!
Geef ze liever een goede maaltijd met een lekker stuk vleesbot erbij, zijn ze nog blijer mee ook!!!!
ellen

[Borke]

Nee, bang ben ik niet.
Niet anders bang dan wanneer ik mijn hond laat loslopen en me realiseer dat er altijd iets kan gebeuren waar ik dan niet snel genoeg bij ben.
Ik laat mijn honden ook met stokken spelen en denk eerlijk gezegd dat dat gevaarlijker is.

Ik ga er van uit dat een gezonde ervaren hond die Barft onder toezicht en goede botten eet (dus niet te groot, dik, zwaar, weinig bevleesd), minder risico loopt dan een hond die zijn brokken naar binnen schrokt.

Het is in het leven inbegrepen dat het risico van de dood er is...

Hoe erg ik het ook vind van die honden die dus wel zijn overleden, feit is dat er (voor zover mij bekend) geen sectie op gepleegd is en je dus ook niet weet wat de exacte doodsoorzaak is...

[Joss]

Ik snap je angst wel, ik stond ook doodsangsten uit in het begin, niet dat ik twijfelde aan de manier van voeren, maar meer omdat Tibor nogal een schrokkop is, de kippennekken werden bijvoorbeeld amper gekauwd... Toch is er nog nooit wat mis gegaan en eerlijk is eerlijk, Tibor komt uit niet zo'n gezond nest, maar ik ben behalve voor wat oormijt en zijn entingen (die helaas verplicht zijn omdat ie af en toe naar een pension gaat) nog nooit naar de da geweest en is er nog nooit wat mis gegaan. Ik blijf in ieder geval wel altijd in de buurt als ie gaat eten en voor de rest sluit ik me aan bij Angelique, gebeurt er toch wat, shit happens....

[Tanna]

Eigenlijk ben ik nooit bang, alleen krijgt mijn hond geen kalfsstaart meer omdat ze daar echt haast in is gestikt. Dat is 2 keer gebeurd en toen ben ik gestopt. Maar daarvoor was het wel al een heleboel keren goed gegaan! Ik vind sommige speeltjes veel listiger dan barf.

[audier]

Maar hoe zit dat dan met de ribben?
Geven jullie helemaal geen ribben voor de zekerheid? Of een bepaald soort niet want dat schijnt ook nogal risicovol te zijn ( van die ene rib had ik al gelezen...dat je dat niet moet doen)

Groetjes, Karin

[me and my boys]

ik geef ze alle 3 alleen de lamsribben van herby en dan vraag ik hem nadrukkelijk om malse ribben, en die krijg ik ook.
Ze vinden het hier geweldig!!!
Wel krijgen ze van te voren pens.
Zelfs Da Vinci heeft van pup af aan lamsribben gekregen, hij at ze niet gelijk op maar kon wel mooi oefenen!
Geiteribben geef ik niet , die vindt ik voor mijn honden te hard.
ellen

[Angelique]

Maar hoe zit dat dan met de ribben?
Geven jullie helemaal geen ribben voor de zekerheid? Of een bepaald soort niet want dat schijnt ook nogal risicovol te zijn ( van die ene rib had ik al gelezen...dat je dat niet moet doen)

Groetjes, Karin

Ik geef enkel geitenribben en dan niet te oud, dus veelal heel zacht. Lamsribben heb ik ooit wel gegeven, maar die vond ik toen te hard en daar werd ook nog wel eens van gekotst, maar heb je ze van hele jonge dieren, dan moet dat ook geen probleem zijn. Kalfsrib heb ik één keer gegeven, heb daar tien munuten naar staan kijken wat ze daar een vreemde splinters vanaf toverden en heb ze toen afgepakt en weggemieterd. Die komen er dus nooit meer in. Runderribben horen helemaal niet in het rijtje van eetbare botten thuis en (nmm) ook niet in het rijtje recreatiebotten aangezien ze daar weer te breekbaar voor zijn.
Ik zie verder hier, bij mijn eigen honden er geen gevaar in om geitenribben te geven.

[Pauline]

Ik geef mijn jongens zowel geiten-, lams- als kalfsribben. Maar deze ribben zijn dan wel echt zacht. Ik heb trouwens een hond die absoluut geen ribben eet als ze ook maar iets te hard zijn. Hij zet zijn tanden erop en laat direct los als het (volgens hem) niet eetbaar is (dus te hard).

En nee.... ik ben wel voorzichting, maar geen seconde bang. Denk er weleens overna of ik het mezelf zou kunnen vergeven als er iets zou gebeuren en dat de dood tot gevolg zou hebben, maar ik denk dus van wel. Zoals Astrid al aangeeft, er zijn meer aspecten waar gevaar in schuilt. Mijn apekoppen lopen veel los en dan heb je er ook niet altijd (volledige) controle over.

[lightning]

ik ben 1 van de mensen die hond had met dodelijk afloop met barf.... was een harde les echt te hard maar ik geef niet de schuld aan barf. ik ben tenslotte de persoon die het gegeven heeft. ook geef ik niet de schuld aan de leveranciers want nog steeds ben ik degene die het mijn hond(en) geeft. voor mij komen er geen harde botten mijn deur binnen. ik ben trouwens niet gestopt met barf omdat ik dit nog steeds een goede voeding vind. tuurlijk heb ik getwijfeld heel erg zelfs. mijn pup die over een maand of 3 hoop ik hier is gaat niet op barf maar op kvv. ik vond het in het begin echt heel eng na overlijden van mijn hond.... zat er met mijn neus bovenop als ze weer eens iets kregen waar ook bot bij zat. gelukkig ben ik dat nu wel een beetje kwijt maar geef geen harde botten meer.