[Anna Penta]

Door omstandigheden zat ik er vanavond weer helemaal aan te denken: mijn ervaringen met een bepaalde dierenarts. Een man waarvoor gewaarschuwd moet worden, vind ik, want ik ben niet de enige met slechte ervaringen. Dus ging ik op zoek op internet of er een site was waar je je ervaringen met dierenartsen kon aangeven. Die vond ik niet. Weet iemand of er zoiets bestaat? Ik heb het nu al twee jaar laten rusten, maar ik kan het eigenlijk niet hebben dat zo iemand ongestoord kan doorgaan, zonder consequenties. Een klacht indienen bij een of andere instantie heb ik ook overwogen, maar heeft volgens mij minder impact dan open en bloot je eigen ervaringen op internet zetten (weet niet of dit berichtje in de juiste hoek staat).

[geer]

Op de website van de Knmvd staan wel alle tuchtzaken, maar die zijn allemaal geanonimiseerd wat betreft de naam van de dierenarts.

Ik weet niet of zoiets echt iets uithaalt, zo'n site. Je hebt altijd te maken met patienten die vinden dat de dierenarts iets fout heeft gedaan alleen om het feit dat hij hun dier niet beter heeft kunnen maken. Mijn dierenarts bijvoorbeeld, die dacht dat Saartje een kennelhoestje had. Toen was het een oorontstekinkje. En na de derde AB-kuur bleek het kanker en was het binnen een week over. Is dat hem aan te rekenen? Ik vind van niet, vele anderen zullen vinden van wel.

Dat je instanties of oplichters op fora als Trosradar kunt aankaarten vind ik iets anders dan dat je als particulier in principe een praktijk om zeep kunt helpen door negatieve verhalen over een persoon, waar nooit een officiele uitspraak over is geweest. Daa is het tuchtcollege voor in het leven geroepen.

Ik ben nu alleen wel retebenieuwd wie die da was! 

[Angelique]

Het heeft misschien voor de consument meer impact, maar het zal op het randje hangen van laster en/of smaad Ben je overtuigd van het "fout zijn" van een Da dan is klagen bij de tuchtcommissie toch wel zo'n beetje dé weg.

Op de site van Radar kun je natuurlijk wel veel dingen kwijt die je dwarszitten, het laster/smaadverhaal wordt dan hun probleem.

[Anna Penta]

Oké, het ligt dus gevoeliger dan ik hoopte. Geer, natuurlijk gaat het in mijn geval verder dan 'een foutje omdat mijn dier niet is geholpen'. Ik ken minstens vier mensen die soortgelijke ervaringen hebben, duizenden euro's kwijt voor een zgn. behandelplan van zeker een jaar zonder dat het dier merkbare veranderingen liet zien, zelfs het tegendeel. Bijna een psychologisch spelletje van als ik je eenmaal als patiënt heb laat ik je niet meer gaan en ben je van mij (en echt boos worden als je er zelf mee wilt stoppen). Die man lijkt mij eerder niet goed wijs.

Maar ik ga de genoemde sites weleens bekijken en verder helaas, blijft hij gewoon doorgaan met zijn praktijken

[mcSnurk]

Ik denk dat je het niet op internet kunt zetten i.v.m. smaad, straks heb je zelf nog een aanklacht aan je broek hangen. En zo'n commissie, tja, ik vind het principe goed. Maar ik weet uit eigen, van mij niet de hond, dat je er niet te veel van moet verwachten. Het kost veel tijd, veel emotie, bewijs wat je misschien niet hebt, en dan krijgt hij uiteindelijk misschien een berisping. Je moet zeker weten dat het je dat waard is. Maar ik weet uit ook uit eigen ervaring, meerdere malen, hoe het is als de DA een verkeerde diagnose stelt of je niet gelooft en de hond is de dupe. En welke opmerkingen er worden gemaakt om je te overtuigen. En ik weet ook met hoeveel woede en schuldgevoel je nog jaren later zit. En als dit iets is wat je moet doen dan ga ervoor en blijf niet zitten met een "had ik maar"gevoel. Alleen hou er rekening mee dat in zo'n geval andere medeklagers misschien afhaken.

[Lizzy]

Je kunt natuurlijk zelf een website beginnen. En dan draai je ook zelf op voor de eventuele gevolgen, wanneer ze een aanklacht tegen je indienen (goeie rechtbijstandverzekering is daarbij misschien geen overbodige luxe).

[Hitam]

Het lastige is dat als een dierenarts een diagnose mist hem/haar dat niet echt aangerekend kan worden. Als hij/zij kan aantonen dat hij/zij haar best heeft gedaan (volgens heersende normen) dan houd het daarmee op.

En iedereen ziet wel eens dingen over het hoofd.

En mensen aan het lijntje houden: daar ben je zelf bij. Je kunt altijd weglopen.

[Anna Penta]

En mensen aan het lijntje houden: daar ben je zelf bij. Je kunt altijd weglopen.

Dat is het 'm juist. Als je niet weet waar een arts mee bezig is (alternatieve circuit) en je bent wanhopig én je krijgt keer op keer de belofte dat het goed gaat komen ga je al snel te lang door (bij gebrek aan beter en omdat je het zo graag wilt en de d.a. het voordeel van de twijfel gunt). Dan kan het heel lang duren voordat je denkt: nu is het genoeg! Als je achteraf soortgelijke ervaringen van mensen hoort, is dat een bevestiging.

Ik ga er idd niets mee doen, had het al weggestopt maar gister dook het naar aanleiding ergens van weer op. En dan blijkt dat ik nog steeds heel boos ben maar dat ik het vooral erg vind als andere mensen de dupe blijven worden. Ik wil overigens niet zeggen dat hij helemaal geen honden helpt, wel dat ie aan een soort hoogmoedswaanzin lijkt en zijn eigen beperkingen niet wil zien (en daar een wel heel prijzig kaartje aan hangt).

Ik dacht meer: overal kun je op internet je mening geven, goed of slecht, waarom dan niet over je ervaringen met dierenartsen. Dan is het aan de mensen zelf een mening te vormen. Maar ja, het ligt gevoelig, dat snap ik wel.

[Hitam]

Ja, dat kan ik me voorstellen.

En dat terwijl de dierenartsen een offensief zijn begonnen tegen therapeuten. Tussen de dierenartsen zelf zitten ook mensen die, hoe zeg ik dat netjes,  niet helemaal pluis zijn.