Volgende week gaan de eigenaren van de stal waar mijn paard staat met vakantie. Er komt een oppas voor de paarden en mij is gevraagd of ik dagelijks de doorligplekjes van hun hond wil verzorgen en indien nodig verbinden.
De hond, Doddy, is een verhaal op zich. Het is een kruising herder/bordercollie en ze is 17 (!) jaar oud. Een paar jaar terug heeft ze al een keer een hersenbloeding gehad, maar daar was ze goed van hersteld. Een week of 6 terug heeft ze er waarschijnlijk weer één gehad, want toen kon ze plotseling niet meer opstaan en leek ze wel doof en blind aan één kant. Als je haar overeind hielp dan liep ze zwalkend en gedesoriënteerd rond. In overleg met de da werd besloten het een paar dagen aan te kijken, maar gezien haar leeftijd was er weinig hoop op herstel. De eerste dagen bleef dat herstel ook uit en toen ik naar Kroatië vertrok heb ik dan ook afscheid van haar genomen omdat ik dacht dat ik haar niet meer terug zou zien.
Toen ik ruim twee weken later terug kwam trof ik tot mijn stomme verbazing Doddy weer op haar vertrouwde plekje aan. Bleek dat ze toch nog weer was opgeknapt!
Haar gezichtvermogen en gehoor lijken weer wat hersteld en hoewel ze moeilijk opstaat loopt ze wel weer gewoon recht. Haar wandelingetjes worden ook weer steeds een stukje langer. Toch heeft ze door het vele liggen van de laatste weken doorligplekjes gekregen. Het begon met één plekje aan haar achterpoot, maar die is inmiddels alweer aardig genezen. Alleen is ze vervolgens meer op haar andere zij gaan liggen en nu heeft ze daar twee plekjes.
Met het warme weer heeft ze ook niet zo veel zin om op haar dekentje of kussentje te liggen en gaat ze liever op de stenen vloer liggen, maar dat is natuurlijk niet gunstig voor die plekjes.
Ik vroeg me af of ik, naast het verzorgen van de wondjes verder nog iets zou kunnen doen. Volgens mij hangt het ontstaan van doorligplekken ook samen met een verslechterde bloedsomloop. Misschien iets van massage ofzo?
