Vanochtend kreeg Rein de stok waarmee hij aan het spelen was in zijn keel. Hij gilde als een speenvarken en ik was op het ergste voorbereid. Hij kwam heftig gillend naar me toe en ik kon hem van alle kanten goed bekijken en bevoelen maar kon niets vinden. Hij bloedde niet, geen gaten in zijn bek gezien en na het gillen pakte ie de stok weer op en rende weer in het rond. Hij heeft nog gegeten en het leek met een sisser af te lopen. Wel zat er aan de stok een heel klein beetje bloed en een beetje weefsel.
Bij thuiskomst viel me al op dat ie niet blafte en na circa een uurtje thuis vond ik hem sloom en gewoon niet in orde. Dus naar de dierenarts. Zij voelt een flinke zwelling diep in zijn keel bij zijn strottehoofd, hij heeft koorts, hij slikt moeilijk -liever niet- en piept dan ook, hij blaft niet en wil zijn kop liever niet omhoog doen. We twijfelen erg wat nu verder. De d'arts kan ook niet ver genoeg komen om te zien waar en wat er is maar vermoedt wel een beschadiging. Bloed is er niet te zien, hij wordt ook niet bleek. Het is mn. zijn gedrag dat me nu zorgen baart. Hij is ongewoon sloom en hem zo zien maakt me flink beroerd. Nu heeft ie een injectie tegen de zwelling gekregen en een antibioticum en moet ie zelf genezen. De volgende stap is naar een gespecialiseerde kliniek toe waar ze hem onder narcose brengen en diep in zijn keel naar beschadigingen kunnen zoeken.
Iemand hier ervaring mee?