Sterkte meid, Tis toch je maatje hé.
Maar ik snap je vragen hoor.
M'n schoonmoeder had ook een hondje (was van ons, maar woonde toen door omstadigheden tijdelijk bij haar) die heel actief was, lekker spelen, rennen. Nooit ziek en hij was pas 3 jaar.
Opeens belde ze ons 'smorgens vroeg want Milo deed zo raar. Hij had het schuim op z'n bek staan. Ze kon geen contact met hem krijgen.
Ik ben in de auto gesprongen en naar d'r toe gegaan.
Eenmaal bij hun gekomen, zeg ik nog tegen m'n schoonmoeder "of hij heeft iets raars gegeten in het gras bij het kanaal of epileptie". Ik had het nog niet gezegt, en boem daar lag tie om. Het ddurde ff voordat hij weer een beetje bij kwam. Direct de da gebeld en moesten langskomen. In de auto kreeg hij weer een aanval.
Bij de da weer. Medicijnen gehad, maar hielpen niet echt. Hij bleef maar raar afwezig, en hij kwam er niet echt.
Daarna nog een paar flinke aanvallen gehad. Weer naar de da geweest, en die schudde al z'n hoofd. Dus helaas hebben we hem moeten laten gaan.
Volgens de da had hij "status" of zoiets. Als ik het goed onthouden heb is dit een acute vorm van epileptie waar ze niet meer uitkomen. Sorry als dit fout is
