Die meneer van de dierenwinkel verblikte of verbloosde niet, hij zei alleen; als ze ze niet lusten is het toch leuk speelgoed. Toen wilde hij me de grootste maat sprinkhanen verkopen, maar die vond ik onverwachts toch een beetje té. Het maatje kleiner leek me wel wat.
Eenmaal thuisgekomen vonden ze het bakje al gelijk superinteressant, ik had alle katten naar de woonkamer geroepen en de deuren daarvan dichtgedaan, twee sprinkhanen uit dat bakkie gevist onder het toeziend oog van de katten.
Conclusies na een tijdje spelen (en inmiddels heb ik in 3x het bakje opgemaakt): sprinkhanen zijn het leukst als ze net uit het doosje zijn (Flynn sloeg zelfs baas in huis Ernesto op z'n hoofd om een beter springende te veroveren), na 3x hadden de katten geleerd dat ze er dus niet gelijk te hard op moesten bijten want dan ging de lol er te snel af, één sprinkhaan is vermaak voor ongeveer twee katten maar helaas maar snoep voor één, sprinkhanen opeten doe je het liefst als het baasje het niet ziet (we hebben de hele kamer gecheckt inclusief onder de banken en kasten, ze zullen echt op zijn). Inmiddels heb ik ze wel echt zien eten.
Wat mij betreft voor herhaling vatbaar, waarschijnlijk gezonder dan zo'n vieze vlieg van buiten (of in Ernesto's geval, bijen, wespen en hommels
) en dikke pret. 
vorige keer had hij hem bijna gevangen en toen vloog hij ineens de andere kant op en zag hij hem niet meer 
Mooie foto's van Flynn trouwens! 
