- za 13 mei 2006, 10:48
#548550
Elk jaar groeit er weer hoog gras
in de natuurgebieden weer waar we onze honden uitlaten. Dit wilde gras heeft voor honden soms een groot nadeel; dit gras bevat 'grasaren'.
Grasaren hebben een scherpe punt aan de voorkant en aan de achterkant kleine weerhaakjes.
Hierdoor kunnen ze zich aan de vacht van de hond vasthechten. Dat gebeurt natuurlijk vooral bij honden met een langharige vacht.
Deze kleine zaadjes kunnen soms door de huid van uw hond naar binnen dringen. Daardoor wordt de grasaar ook wel eens een 'kruiper' genoemd.
Grasaren breken van de wilde grassen af als de hond er door heen loopt of rent of buitelend speelt.
Als een grasaar eenmaal 'aan' de hond zit, kan hij maar één kant uit: vóóruit en dat is dikwijls: naar binnen!
De meeste grasaren komen daarom tussen de tenen terecht. Ze hechten zich aan en in het zachte weefsel tussen de tenen.
Voor het lichaam zijn deze zaadjes lichaamsvreemd materiaal en de reactie hierop is een ontsteking.
Ook komen de zaadjes dikwijls in het oor terecht en kunnen daar een pittige middenoor-ontsteking veroorzaken.
Of nog erger - als ze niet op tijd worden verwijderd - door het trommelvlies heen dringen.
Of de zaadjes kunnen via het oog achter de oogbol terechtkomen en daar een ernstige ontsteking veroorzaken.
Ook komt het voor dat grasaren worden ingeslikt en in de keelholte of slokdarm blijven steken en veel ellende geven.
Dan ontstaat er een dikwijls een onsteking met 'fistel' om het ontstekingsvocht af te voeren.
Om een ontsteking tegen de gaan, wordt dikwijls een antibioticum gegeven, maar tegenwoordig doen wij in onze praktijk dat liever niet meer.
Met antibiotica verdwijnt de ontsteking wel (tijdelijk), maar de bron van de ontsteking blijft vaak aanwezig.
Door het gecontroleerd 'uit te laten zweren' (wat een natuurlijke reactie van het lichaam is), raken we de grasaar tenminste ook kwijt.
We zijn er dus nu meer op gericht om uw hond eventueel iets te geven tegen irritatie of desnoods pijn, maar vooral het natuurlijk proces z'n loop te laten hebben.
De zaden kunnen erg diep in het weefsel dringen en zijn dan vaak erg moeilijk te vinden.
Wanneer moet u verdacht zijn op een grasaar ?
Als uw hond veel op een bepaalde plek (bijv. tussen de tenen) likt en daar een klein gaatje zichtbaar is. Helaas is niet altijd duidelijk of de grasaar dan nog aanwezig is of er door het likken van de hond toch weer uit is gekomen.
Als uw hond na een wandeling ineens sterk met zijn kop loopt te schudden, of daarbij soms zelfs pijn aan geeft. Dan kan er een grasaar in een oor zitten.
Als uw hond na een wandeling veel last heeft van een oog en daar met de poot in wil wrijven. Dan bestaat de kans op een klein zaadje in het oog. U kunt proberen zelf eerst goed te kijken of u iets ziet zitten maar meestal verdwijnen ze snel achter het 3e ooglid. Ga ook hiermee direct naar de dierenarts. Deze kijkt dan - na het oog eerst tijdelijk verdoofd te hebben - met een speciaal pincet achter dit 3e ooglid. Als te lang wordt gewacht dringen de zaadjes door het oogslijmvlies en zijn niet meer zichtbaar. Een paar weken later kunnen ze dan achter of boven de oogbol een flinke ontsteking geven.
