Van dat teefje met foute leverwaarden, absoluut niet leuk, maar ze weten tenminste wat het is. Mijn oudste reu was al een tijdje sloom, maar op de manier die hij wel meer heeft als hij ergens geen zin in heeft. Dus wij maakten grapjes van: Hé jo, zo oud ben je nog niet.
Tot ik ineens een hele dikke buik zag en voelde. De hond veel ging drinken, overgeven en niet meer wilde eten.
Naar de dierenarts. Bloed en urine naar het lab, helemaal niets fout mee. Sommige waarden zijn zelfs uitstekend.
Maandag wordt een echo gemaakt.
Maar ik krijg van die bange gevoelens. Mijn Lab was ook niets bij te vinden, zelfs niet op foto's en echo's tot helemaal op het eind, toen was er ineens een groot kankergezwel zichtbaar en was inslapen nog de enige optie.
Iemand nog een geruststellend idee? Anders graag duimen en voor de kaarsenbranders: een kaarsje kan denk ik ook geen kwaad.
gr.
Nicolette