Zucht... Ik heb al eerder geschreven over Dap, mijn kat die een beetje kalig wordt... Het gaat maar niet over...en ze ziet er nu echt heel sneu uit... En ik, slechte baas die ik ben, ben nog steeds niet met haar naar de DA gegaan. Niet naar mijn DA op de hoek omdat die geheid prednison gaat spuiten en met zijn flutterige Hills brokjes aan komt kakken, niet naar Tannetje omdat Dap net van een stressy kat aan het veranderen is in een gezellige relaxkat en ik haar liever niet dat stuk in de auto mee wil nemen...
Het begon een paar maanden geleden, volgens mij toen de honden net vlooien hadden... Ik heb toen een tijd die krengen maar niet de nek om kunnen draaien, dan zaten ze weer in huis, dan weer op de honden, dan weer op de katten... Toen heb ik in een keer het huis behandeld, de honden en katten gefrontlined en de katten een anti-vlooienbandje omgedaan. Die vlooien zijn nu volgens mij echt weg, en op Dap heb ik nooit een vlo kunnen vinden. Bij de honden heb ik echter gemerkt dat Frontline niet goed werkt...dus dat zou heel goed ook kunnen gelden voor de katten. Dus heb ik ze eergister weer allemaal met Advantage behandeld, om zeker te zijn dat Dap geen last van vlooien heeft.
Ze is nu echt op behoorlijk wat plekken zich kaal aan het bijten/likken. Haar staartaanzet is helemaal kortharig, de achterkant van haar achterpoten zijn kalig (het ziet er echt uit alsof ze het haar vlak bij de aanzet af bijt), haar flanken vertonen kale plekken. En ze zit onder de korstjes en wondjes. Ze heeft ook regelmatig een zwarte snotneus...net alsof ze met haar neus in de aarde heeft gezeten en er wat in haar neus is blijven hangen (terwijl ze nooit buiten komt)...
Vlooienallergie lijkt me sterk, omdat ze in die 4 jaar dat wij haar nu hebben, vast wel eerder vlooien heeft gehad, ik heb nooit iets aan haar gemerkt...
Ze eet alleen Carnibest, en af en toe een blikje tonijn in water. Verder niets, geen koekjes, geen snoepjes, niets waar granen of conserveringstroep inzit. Alleen CB en wat vis; ze lust ook niet zoveel.
Stress? Dat zou kunnen, al twijfel ik daaraan. Toen we haar kregen als kitten was het een super stressy kat... je kon haar amper aaien, laat staan dat ze bij je kwam zitten... Nu kan je amper gaan zitten of ze wil op schoot, geaaid worden, bij je liggen...dan begint ze te knorren als een varken en te kwijlen als een mandje. Ted is natuurlijk niet echt dol op katten en die jaagt haar dan ook wel eens op, maar het lijkt alsof Dap zich daar niet veel van aantrekt. Ze rent wel weg als ze opgejaagd wordt, maar ze probeert ook gerust om naast Ted in het zonnetje te liggen. Of ze kruipt in Ted haar mand. Ze lijkt dus echt niet stressig, ze verstopt zich niet, maar zoekt juist toenadering.
Ik weet echt niet zo goed wat ik nou met haar aanmoet. En waar dit nu zo ineens door kan komen... Mijn eigen 'chemische' DA wil ik liever vermijden, ik heb niet het gevoel dat die ooit uitkomst zal bieden. Als het binnen een week niet beter gaan (na de Advantage), dan neem ik haar mee naar m'n werk.. Maar misschien dat iemand nog suggesties heeft of dit herkent. Of zal ik eerst iets anders proberen, zonder dat ik haar de stress van de auto aandoe? Groene leem oid? Want ik vind het zo zielig voor 't kleine ding.
