Bij mijn weten is de kans op kwaadaardige borstkanker gereduceerd met 98% wanneer je de hond voor de eerste loopsheid laat castreren (als ze nog pup is, zeg maar - dit heeft overigens zeer veel nadelen! Kom ik zo op terug).
En dat heeft alles te maken met het rondvliegen van hormonen, zonder dat er gezoogd wordt. De kans dat je hond met kwaadaardige borstkanker te maken krijgt is aanzienlijk (percentage is ook bekend maar dat moet ik even opzoeken. Het is vrij hoog dus). En een teef is dus 2 maal per jaar 9 weken (dus 18 weken is ruim 4 maanden per jaar) onder invloed van het drachtigheidshormoon progesteron. En dat is dus de veroorzaker van o.a. kwaadaardige borstkanker.
Nu kun je stellen dat dit natuurlijk is, maar dat vind ik niet. Een wolf wordt maar 1 keer per jaar loops. En het schijnzwanger worden van de wolventeefjes heeft een hele duidelijke functie (als de alfa-teef met kleintjes iets over komt, dan kunnen de andere wolventeefjes de pups voeden). In het geval van de huishond is dit dus niet aan de orde en is er geen 'nut' in het schijnzwanger worden.
Maar goed, zoals eerder geschreven: het heel jong castreren van honden (dat geldt dus voor mannetjes en vrouwtjes) heeft zeer kwalijke gevolgen. Meer daarover bijv. hier:
http://www.barfplaats.nl/forum/viewforu ... adid=11019. En ik vind echt dat deze zeer serieus genomen zouden moeten worden, net zo serieus als borstkanker.
Een nadeel niet benoemd: bij veel langharige honden speelt ook mee dat de vacht er gewoon niet uit gaat zien, na castratie. En nauwelijks nog te onderhouden is. Ik zweer je dat ik regelmatig Cockers of Setters zie rondlopen die eruit zien als een ontplofte hond! Door de castratie.
Wat Geer schrijft is dat je inderdaad in een gezonde hond laat snijden. En deze overweging weegt ook heel zwaar. Voor sommige mensen weegt deze zwaarder als de hormoonkwestie en kans op kanker. Voor andere niet.
Oh, moet karakterverandering ook nog meegewogen worden in het geheel! Niet iedere hond 'knapt op' wanneer hij/zij van de hormoonhuishouding 'afgeholpen' wordt. Sommige honden wel (die bijv. echt super vervelend van de schijnzwangerschap zijn) en andere niet. Agressieve teefjes zouden wel eens nog onplezieriger in de omgang kunnen worden, na de castratie en ook dat moet zeker meegewogen worden, denk ik.
Ik denk dat dit een erg persoonlijke zaak is of je besluit wel of niet te castreren. Maar het lijkt me sowieso een goed idee om je als baasje in de materie te verdiepen en zelf de beslissing neemt (en deze niet door je DA laat nemen!!). Ook zou ik het persoonlijk een goed idee vinden wanneer DA's eerlijke voorlichting geven over de voor en nadelen. Sommige DA's doen dat niet en beginnen bij de puppenprik al een afspraak te plannen voor castratie! Gelukkig zijn er ook andere DA's hoor. De mijne zegt bijv. gewoon "ik castreer geen pups. Laat ze nou eerst eens volwassen worden en van het pup-zijn genieten". En dat vind ik een prima uitgangspunt.