De knoop doorgehakt, want Aquillo voelde zich thuis niet meer zo fijn zonder maatje. Hij kon ook absoluut niet meer alleen blijven, ook niet als ik boodschappen moest doen. Na een kwartier begon hij door het huis te dribbelen en te huilen als een wolf, weliswaar niet keihard maar wel voor mij hoorbaar. Ik kwam er achter toen ik een camera aanzette toen ik boodschappen ging doen. Na een kwartier begon hij dus te huilen. Was dan even stil en dan weer. Dit herhaalde hij om de 5 minuten. Dus ik kon helemaal niets meer doen zonder hem of ik moest een oppas regelen. Dat is werkelijk niet te doen en ik vond het ook niet fijn voor Aquillo.
Besluit was daarna snel genomen en zou een ander hondje komen voor hem komen... een podencootje. Geen grote, maar maatje Estrella of kleiner.
En na lang zoeken had ik er een gevonden die qua uiterlijk niet op Estrella leek, en qua karakter heel goed bij Aquillo zou passen, geen pup en ook niet te groot.
En daar vond ik m dus.. via Podencoworld. een knap kereltje met een rustige aard en niet heel groot, maar ook niet te oud. Een leuke leeftijd van ongeveer 3 1/2 jaar.
Osiris Ra of the Onyx Vulcan heb ik m gedoopt. Een klein zwart Podenco mixje, Meer podenco dan mix in zijn uiterlijk,
Hij is nu anderhalve week bij mij. En het is een schot in de roos. Aquillo was bij het ophalen op het vliegveld, maar bij het inrijden van de gesloten flightbenches, ging hij direct naar een. En toen ik keek wat daar in zat was ik perplex.. Het hondje wat ik geadopteerd had voor hem.
en na 3 dagen lagen de twee al elke dag naast elkaar te slapen. Samen eten bij elkaar in de buurt geen probleem. samen wandelen doen ze in dezelfde kadans. Zo schattig.