[- pien -]

Ja je wilde een borstverkleining omdat je dacht "dan krijg ik lekker een abces en ben ik weken en weken ziek, joehoe"

Je wilde het, omdat je er last van had lieverd. En dan moet je nu niet boos op jezelf zijn, je hebt gewoon dikke vette pech. En boos zijn helpt je herstel niet. Geef jezelf liever een dikke knuffel, doe ik het ook

+1

[Pauline]

Jullie zijn schatjes!

[eelke]

Jullie zijn schatjes!

En ze hebben gewoon gelijk hoor!
Als je alles van te voren zou weken kon je beter in je bed blijven liggen, altijd.

Sterkte ermee! Want zeker niet leuk, zacht uitgedrukt.

[dinky89]

Jullie kunnen je vast goed voorstellen dat ik erg boos op mezelf ben, ik wilde die bvk. Het was geen noodzaak en dan dit geouwehoer.

Waarom boos zijn op jezelf? Is toch nergens voor nodig en schiet je toch niets mee op?
Het is gebeurd en het is nu zaak die ontsteking/abces volledig uit je lichaam te krijgen. Fijn dat er een oorzaak blijkt te zijn voor het niet jezelf voelen na de operatie dat op te lossen is
Hopelijk verloopt het herstel nu verder voorspoedig

[Sonja]

Vorige week woensdag is, na ruim 4 maanden "klagen" dat er iets niet goed was na mijn bvk, onder narcose een abces geopend en gespoeld in mijn borst. Ik had er toen al bijna een week ab opzitten, maar de pus liep uit mijn ductus en er kwam totaal geen verbetering in. Ik was simpelweg doodziek en een echo liet zien dat er een abces van een cm of 10 in mijn borst zat. Er is een drain geplaatst en die is 5 dagen lang 3x daags gespoeld. Na de ingreep voelde ik me direct een heel stuk beter, alleen mocht ik de narcose wederom bekopen met een redelijke migraine-aanval. Ook die is overleefd.

Vanmorgen de drains eruit en nog voor 10 dagen extra ab, want helemaal rustig ziet het er nog niet uit. Verder werd tijdens deze ok duidelijk dat er een flinke prop littekenweefsel zit, die uiteindelijk ook operatief weggehaald moet worden. Dit zal pas na ongeveer een jaar na de eerste ok gebeuren. Verder is het nu afwachten of mijn tepel nog weer "goed" wordt, want die is volledig naar binnengetrokken en als gevolg daarvan heb ik een behoorlijke bult aan de binnenzijde van mijn borst.

Maar het fijnst is wel dat ik me toch alweer redelijk mezelf voel en dat is vanaf de operatie niet het geval geweest. Nooit geweten dat je zo ziek kunt zijn van een abces.

Helemaal gemist Pauline. Wat een ellende joh! Hopelijk knap je nu snel op.

En zelf ben ik lamgeslagen en ook boos. Ik ben thuis, het huis is een bende en er komt niets uit mijn handen.

[Anne in Zweden]

Pauline, je hebt die bvk niet gewild omdat je zo lekker in je vel zat met de tieten die je had. Ook toen had je problemen, alleen andere. De keuze voor een bvk was weloverwogen, neem ik aan, dus je hebt jezelf niets te verwijten. Operaties gaan altijd met een risico gepaard, maar het had ook goed kunnen gaan. Je hebt gewoon pech, en het heeft geen zin jezelf daar de schuld van te geven. Niet doen dus, gewoon vooruitkijken nu en hopen dat het leed gauw geleden is!

[Pauline]

Ik las bieten..., dacht: ik ben dol op bieten!

En idd.... het moest wel gebeuren. Eigenlijk baal ik vooral omdat er zo slecht naar je geluisterd wordt tegenwoordig. Nee mevrouw, die pijn die u voelt, dat is niets. Die harde rand, dat hoort erbij. En dat het vervolgens knalrood wordt en pijn doet, maar je hebt geen koorts, nou dan is het niets! En dan heb ik 37,8, terwijl mijn lichaamstemperatuur 36 is, maar nee hoor, daar doe we niets mee.....

Maar goed, het is op dit moment opgelost hoewel het nog wel rommelt. Maar de ab moet ook zijn werk nog gaan doen. Hopen dat het niet, zoals bij mij gebruikelijk, als een razende dichtgroeit want dan heb ik dat weer.

Sonja.... sterkte meis, het is zo logisch dat je je teneergeslagen en verdrietig voelt.

[eelke]

Kun je het niet spoelen Pauline? Dan blijft het toch sowieso langer open?

[Sonja]

Ik las bieten..., dacht: ik ben dol op bieten!

En idd.... het moest wel gebeuren. Eigenlijk baal ik vooral omdat er zo slecht naar je geluisterd wordt tegenwoordig. Nee mevrouw, die pijn die u voelt, dat is niets. Die harde rand, dat hoort erbij. En dat het vervolgens knalrood wordt en pijn doet, maar je hebt geen koorts, nou dan is het niets! En dan heb ik 37,8, terwijl mijn lichaamstemperatuur 36 is, maar nee hoor, daar doe we niets mee.....

Maar goed, het is op dit moment opgelost hoewel het nog wel rommelt. Maar de ab moet ook zijn werk nog gaan doen. Hopen dat het niet, zoals bij mij gebruikelijk, als een razende dichtgroeit want dan heb ik dat weer.

Sonja.... sterkte meis, het is zo logisch dat je je teneergeslagen en verdrietig voelt.

Dat dus. Doordat er zo slecht geluisterd wordt, wordt er vaak veel te lang gewacht voor er iets wordt gedaan. En dan kost het uiteindelijk op alle fronten veel meer dan nodig is. Meer geld, meer tijd, meer pijn, ja zelfs meer levens. Ik had al weinig vertrouwen in het Nederlands
zorgstelsel, maar wat we de afgelopen 2 weken met mijn moeder hebben meegemaakt slaat werkelijk alles.

[pearlsofpassion]

Echt he? We zouden ze eigenlijk systematisch moeten aanklagen. Dat ze het leren.

Ik heb getwijfeld na de geboorte van mijn tweede. Waarbij men ook alles fout gedaan heeft door niet naar me te luisteren.
Maar ik had er emotioneel de kracht niet meer voor...


Wil je vertellen wat er met je moeder gebeurd is Sonja? Of liever niet, zo openbaar?

[eelke]

Joep en ik zijn allebei ziek. Ik was eerst. Toen kreeg Joep een hotspot naast zijn staart, dat doet hem pijn en laat hem ellendig voelen. Nu heeft hij ook weer zo'n misselijkheidsaanval. Remedie is dan warme geitenmelk en lopen tot hij een kakje moet doen. Geitenmelk is op (gaat meneer straks halen) en lopen tot hij een kakje moet doen kan ik niet, want dan moet ik eerder

Dus net een klein rondje gedaan waarbij hij alles op wilde eten en amandelmelk gegeven. Hopelijk kan hij tegen dat laatste. Nu ligt hij tegen mij aan op de bank, heel zielig en alleen als ik hem aai trekt hij het een beetje want dat geeft afleiding ofzo.

Zo sneu nog twee uur tot de meneer thuis komt. Dan is het geitenmelk, ga ik zijn hotspot spoelen en stuur ik hem met meneer meteen weg voor een grote wandeling.

[Sonja]

Echt he? We zouden ze eigenlijk systematisch moeten aanklagen. Dat ze het leren.

Ik heb getwijfeld na de geboorte van mijn tweede. Waarbij men ook alles fout gedaan heeft door niet naar me te luisteren.
Maar ik had er emotioneel de kracht niet meer voor...


Wil je vertellen wat er met je moeder gebeurd is Sonja? Of liever niet, zo openbaar?

Ik weet nog niet of we er iets mee gaan doen, maar eigenlijk vind ik dat het wel zou moeten. Ik vind dat er sprake is van grove nalatigheid.
Twee weken geleden is mijn moeder uit bed gevallen. Mijn vader vond haar omdat hij gestommel hoorde. Ze praatte verward en was aan één kant verlamd. Ze was ook totaal haar evenwichtsgevoel kwijt.
Mijn vader dacht aan dit soort folders en reclamespotjes: https://www.hartstichting.nl/hart-en-va ... n-beroerte en hij belde 112. Er kwam een ambulance, maar om haar mee te mogen nemen naar het ziekenhuis bleek toestemming van de huisarts nodig. De ha was op vakantie. De vervanger bleek onbereikbaar. De assistente beloofde dat hij zou terugbellen, maar dit gebeurde niet. Het enige dat het ambulancepersoneel heeft gedaan is mijn moeder op de bank zetten. En toen zijn ze weg gegaan. Binnen de kortste keren kukelde ze van de bank.
Om een lang verhaal kort te maken: Ondanks diverse pogingen deze vervangend huisarts te bereiken, is dit nooit gelukt. Terugbellen heeft hij tot op de dag van vandaag ook niet gedaan. Hij heeft alleen een wijkverpleegster gestuurd die dus ook niet wist wat ze moest doen. Op de één of andere manier is kennelijk klakkeloos aangenomen dat de klachten het gevolg waren van de MS waar mijn moeder al 30 jaar aan leed. Tot 2 x toe is er een ambulance gekomen die mijn moeder dus niet heeft meegenomen. Pas 2 dagen later is er een vervanger van de vervanger gearriveerd die mijn moeder heeft laten opnemen op de strokeafdeling van het ziekenhuis. 2 dagen die ze voor een groot deel liggend op de grond in haar eigen vuil heeft doorgebracht omdat mijn vader van bijna 80 haar ook niet op kon tillen om haar op de WC te zetten.
Ik wist van niets. Mijn ouders hebben me niet 'lastig' willen vallen omdat ik het toevallig net loeidruk had. Ik heb normaal gesproken helemaal niet zo'n grote mond, maar hier had ik het zeker niet bij laten zitten!
In het ziekenhuis leek het na enkele dagen beter te gaan. Afgelopen vrijdag is ze daarom overgebracht naar een revalidatiecentrum. Kort nadat ze daar was gearriveerd heeft ze opnieuw een infarct gekregen. Reanimeren heeft niet meer mogen baten.

[eelke]

Jeetje Sonja!

Maar wat bizar! Ik wist helemaal niet dat er toestemming nodig was. Jeetje zeg, dat is echt vreemd, waarom dan? Als je huisarts op dat moment druk is dan kan hij toch ook zo maar niet opnemen?
Tjonge, dan zou je al haast geneigd zijn om in de avonduren 112 te bellen zodat je de huisarts kunt omzeilen. Maar dat zou niet nodig moeten zijn.

Ik zou je verhaal zeker opschrijven, die kun je dan toch zo naar het tuchtcollege sturen? Hier gaat toch echt wat mis hoor. Of de afloop dan anders zou zijn weet je natuurlijk nooit, maar nu hebben ze wel echt in de kou gestaan en heeft je moeder niet de juiste zorg gehad. Dat kan niet.

[Sonja]

Jeetje Sonja!

Maar wat bizar! Ik wist helemaal niet dat er toestemming nodig was. Jeetje zeg, dat is echt vreemd, waarom dan? Als je huisarts op dat moment druk is dan kan hij toch ook zo maar niet opnemen?
Tjonge, dan zou je al haast geneigd zijn om in de avonduren 112 te bellen zodat je de huisarts kunt omzeilen. Maar dat zou niet nodig moeten zijn.

Ik zou je verhaal zeker opschrijven, die kun je dan toch zo naar het tuchtcollege sturen? Hier gaat toch echt wat mis hoor. Of de afloop dan anders zou zijn weet je natuurlijk nooit, maar nu hebben ze wel echt in de kou gestaan en heeft je moeder niet de juiste zorg gehad. Dat kan niet.

Ik vind het inderdaad ook bizar en wist ook niet dat het zo werkte. Op deze manier kunnen we die folders van de hartstichting ook wel in de prullenbak gooien. Je herkent de signalen, je belt 112 en dan ..., doen ze niks!
Waar ik nu echt wel benieuwd naar ben is de kant van het verhaal van die vervangende huisarts. Waarom heeft hij in vredesnaam niets gedaan? Hij is niet langs geweest en heeft niet terug gebeld. Heeft alleen een wijkverpleegster gestuurd. Zonder ook maar enige vorm van contact met de patiënt heeft hij kennelijk een diagnose gesteld? Waarom is dat? Had hij het te druk? Zag hij helemaal de ernst van de situatie niet in? Dan gaat het ambulancepersoneel hem toch niet bellen?

[dinky89]

Wat bizar dat er eerst toestemming moest komen van de huisarts? Dat heb ik ook nog nooit gehoord En dat terwijl je vader zo alert heeft gehandeld!

Ik ken zelf alleen twee voorbeelden van hartklachten in Friesland maar die werden wel gewoon meegenomen door de ambulance.