Dikke knuffel Pauline, dit is totaal niet fijn.
Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Pauline schreef:Ik heb *($^*^(%*^* een nieuwe BH moeten kopen die nog een cupmaat groter is als voor de verkleining. Ik heb er zo onvoorstelbaar de balen van.... Morgenvroeg voor controle, ik ben heel benieuwd wat ze als excuus voor 3 cupmaten zwelling aanvoeren. En uiteraard nog veel banger dat dit niet goed gaat komen.Jeetje
Siberienne schreef:Vandaag barstende hoofdpijn - en dat op mijn eerste echt vrije, helemaal voor mezelf, ik hoef bijna niks dag in tijden....Wat waarschijnlijk de oorzaak van de hoofdpijn is: pure ontspanning. Vervelend, ik hoop dat je er met een pijnstiller snel weer vanaf bent!
Anne in Zweden schreef:Wat waarschijnlijk de oorzaak van de hoofdpijn is: pure ontspanning. Vervelend, ik hoop dat je er met een pijnstiller snel weer vanaf bent!+1
Anne in Zweden schreef:Wat waarschijnlijk de oorzaak van de hoofdpijn is: pure ontspanning. Vervelend, ik hoop dat je er met een pijnstiller snel weer vanaf bent!Het was denk ik idd een wat te stressvolle week. Mijn burn-out begon destijds met een hoofdpijn die niet meer overging wat er ook gebeurde, kreeg even deja vue
constance.blokzijl schreef:Mijn moeder blijkt longkanker te hebben, afgelopen maandag een gesprek met de longarts en die was best optimistisch. Ze heeft 2 tumoren in haar rechterlong waarvan er 1 wat complexer was, maar het zou geen probleem moeten zijn om beide te bestralen en dus ook te genezen. Dit zou besproken worden en woensdag (waar wij dus niet bij zouden zijn) zou er een telefonische afspraak zijn voor verdere behandeling bij degene die de bestralingen doet, ben ff de naam kwijt.Constance, je mag volgens mij wel echt gewoon zorgverlof, of calamiteitenverlof vragen voor zoiets hoor. Maar goed, jeetje, het is wel een lastig iets. Want als je mee zou gaan, moet je denk ik eerst wel weten wat je moeder nu eigenlijk wil. En is ze er wel klaar voor om dat al te bespreken met jullie? Het is natuurlijk een lastig onderwerp.
Opereren is geen optie omdat mijn moeders longfunctie en conditie veel te slecht zijn en ze na een operatie niets meer kan.
Nu wil mijn moeder eigenlijk niet meer na de dood van mijn vader, inmiddels 13 jaar geleden, maar om zelf te kiezen voor een einde vind ze eigenlijk te heftig voor ons. (Ik heb 6 jaar geleden iets gehoord wat dus echt niet voor mijn oren bedoelt was) het lastige is dus dat ze dus ook niet echt meer enthousiast is voor ons, bijv dat wij een nieuw huis hebben gekocht, of mijn broertje die ander werk heeft waar hij super trots op is. Dan is het alleen een oh leuk.
Nu had ik dus het donker bruine vermoeden dat mijn moeder dus behandelingen ging weigeren omdat ze eigenlijk niet meer wil en ze dus die ziekte kan opvoeren als excuus. Net heeft ze gebeld dat ze vanmiddag gebeld is en dat de longarts niet meer zo positief is als maandag en niet weet of bestralen wel kan en zin heeft en dat ze daar vrijdag voor moet komen. Wetend dat wij allemaal lastig vrij kunnen krijgen op zo’n korte termijn.... en dus niet meekunnen met haar. Dat was geen probleem zei ze.
En dan het ergste; als ze echt niet meer wil, is het misschien wel goed zo..... Maar ik vind het wel met hoofdletter K
ik wil je ook veel sterkte wensen.eelke schreef:Dank voor het 1e deel, 2e deel; ik denk eerder dat het bericht van maandag wel aardig juist was. Maar mijn moeder zegt nu tegen mij dat er waarschijnlijk geen behandeling mogelijk is, want dat is makkelijker naar ons toe dan hardop zeggen dat ze niet wil. En dus zeggen dat de arts nu niet meer zo positief is, ligt het bij hem he.
Constance, je mag volgens mij wel echt gewoon zorgverlof, of calamiteitenverlof vragen voor zoiets hoor. Maar goed, jeetje, het is wel een lastig iets. Want als je mee zou gaan, moet je denk ik eerst wel weten wat je moeder nu eigenlijk wil. En is ze er wel klaar voor om dat al te bespreken met jullie? Het is natuurlijk een lastig onderwerp.
En je schrijft, en dan het ergste. Maar bedenk ook, hoe mooi is het als jullie dit je moeder zouden kunnen 'gunnen'. Dat gaat ontzettend veel moeite kosten denk ik, maar dat is wel mogelijk. Ik proef daar ook wel wat van terug in jouw tekst. Het is natuurlijk ook het leven van jouw moeder, en daarin maakt zij zelf haar beslissingen. Maar ga er maar aanstaan...
Wat me wel een beetje boos maakt is het bericht van maandag; ohh ja prima wat aan te doen, en dan vandaag, nou mevrouw het is toch wel anders. Hoezo kan dit zo? Hoezo kun je als arts zo hoop uitstralen terwijl het dan ineens 2 dagen later niet zo is?
Lijkt mij enorm moeilijk wanneer je moeder zo jong eigenlijk al niet meer wil Heel veel sterkte in ieder geval 
