[Nikass]

Laika ik begrijp heel goed hoe zwaar het kan zijn met een oude hond, dat ken ik wel, al duurde die periode bij mijn hond veel minder lang. Dan kan een hond wel echt een zorg zijn, en alles draait om de hond. Ik ben dan wel blij dat ik niet alleen ben, in je eentje is het dan echt wel zwaarder.
En tuurlijk vind ik het ook wel prettig om af en toe mijn handen vrij te hebben, maar ja, het is toch wat ik het allerliefste doe: lekker door het bos lopen met een maatje.
En zit ik binnen dan is dat leuker met een hond die naast me op de bank op zijn rug voldaan ligt te snurken.
Het heeft ook zijn nadelen om een hond te hebben denk ik, maar de voordelen wegen voor mij wel veel zwaarder.

[Ingeborg1958]

Ik vind het best prima zonder hond. Met mn werk, mn vriend die vanuit zijn opvoeding net ff anders tegen het hebben van een hond aankijkt,en last but not least mijn kleinzoon waar ik een dag in de week voor zorg. Ik zou het er nu niet meer bij willen en kunnen hebben.
Maar als ik ooit ( ik moet er niet aan denken ) alleen achter blijf,dan is de keuze niet moeilijk.Dan zou er zeker weer een hond in huis komen.

[Hylos]

Lijkt me heel lastig te zeggen hoe het is zonder hond. Xavi is mijn eerste hond en 1 met een aardige handleiding. Gezien ik nu alleen ben zou het wel ideaal zijn als ik een makkelijkere hond had gehad die mee kon of waar je makkelijk oppas voor kunt vinden. Ik kan niet zomaar even weggaan en ik kan ook niet meer uren werken en dat is een flinke belemmering. Maar ik ruil hem er absoluut niet voor in. Liever zo dan altijd alleen zijn. Je krijgt er zo veel voor terug en het houdt je bezig.

Als Xavi er niet meer is.. ik denk dat ik vrij snel een andere hond zou willen hebben maar dan wel een hond die makkelijker is.

[chery]

Ik kan niet zonder hond!!
Toen mijn dobermanss jaren terug allemaal dood waren, heb ik een half jaar zonder hond gezeten.
Ik was stokongelukkig.
Toen zijn de fransjes gekomen, heerlijk!!!
Ik wilde geen grote honden meer, maar klein en stoer.

[Spikkelneus]

Ik kan niet zonder hond!!
Toen mijn dobermanss jaren terug allemaal dood waren, heb ik een half jaar zonder hond gezeten.
Ik was stokongelukkig.
Toen zijn de fransjes gekomen, heerlijk!!!
Ik wilde geen grote honden meer, maar klein en stoer.

Nou, precies. Wij willen uiteindelijk wel terug naar 3 of 2 honden en ook wat kleiner dan wat we nu hebben. Maar zonder, nevernooitniet!

[doranto]

Voorlopig willen wij ook echt niet zonder honden. Wij zullen honden hebben zolang als dat gaat. Mochten we op een gegeven moment op een leeftijd komen waarop ik bang ben dat de hond ons zal overleven, dan zal er alleen nog een hond zijn als ik er 200% van op aan kan dat hij een heel goed huis zal krijgen bij een van onze kinderen.

[miik]

Nee.... ik kan niet zonder hond, wil ik ook niet....

[gemma.kivits]

Ondanks dat het inderdaad soms een geregel is, we vaak eerder naar huis moeten want de hondjes zitten al lang alleen, geen vakanties naar verre landen alleen een huisje in en om Nederland met de hondjes etc. Zou ik niet zonder kunnen.
Wandelen doen we niet lang op een dag. Met 4 buldoggen waarvan 2 oudjes van 10 en 12, een die niet zo'n beste gezondheid heeft en de andere totaal uit zijn plaat gaat als we een andere hond tegen komen (of iets wat in zijn ogen op een hond lijkt zoals een koffer, schoenen met bont, kind etc.) Kan ik geen lange wandelingen met ze maken. Maar zou ze hier in en om huis niet kunnen missen.

[Summerditches]

Wat mij betreft ondenkbaar..per definitie was ik helemaal geen hondenmens..vanwege drukte waren altijd alleen katten haalbaar..Thuis wel een Duitse Herder maar dat was echt de grote "pensioen-liefde" van mijn vader..
Nu zijn we al jaren in de gelukkige omstandigheden dat een hond prima past..ik zou echt nooit meer zonder willen..we hebben honden waar we om allerlei redenen altijd serieus met van alles en nog wat rekening moeten houden maar dat voelt echt werkelijk nooit als een opgave..We zijn wel naar een betere lokatie verhuisd dus ze lopen ook veel in de tuin te rotzooien en de lokatie voelt voor ons ook als vakantie ..dus dat mis ik ook niet meer ..Ze lenen zich niet als makkelijke oppashond maar kunnen gelukkig wel prima langere tijd alleen zijn...

Ik ben gewoon te hysterisch verliefd op die mormels dus ik ga wel helemaal met Lizzy mee..dat afscheid wat er ooit aankomt geeft een verschrikkelijk waardeloos gevoel in mijn onderbuik en we hebben ook nog eens honden die niet per definitie heel oud worden..Ik probeer alleen altijd een opmerking in gedachte te houden..volgens mij van een BP-lid..dat het zonde zou zijn om puur vanwege het afscheidsverdriet niet aan dieren te beginnen want je bouwt ook zoveel mooie herinneringen op..en als de natuur zijn werk doet zal je ze heel vaak overleven..
Ik hoop dan wel altijd maar dat er zo'n moment komt waarbij je er beter vrede mee kan hebben omdat de hond zelf ook aangeeft dat hij niet meer blij is hier..

We hebben wel al serieuze gedachten over wat als we fysiek geen 2 honden van 45 kilo meer aankunnen..ik verwacht wel dat we ooit de raskeuze aan moeten gaan passen aan onze fysieke gesteldheid maar ik kan echt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel blij worden van het feit dat het ons gelukt is een huis met grote afgesloten tuin te kopen..gelijkvloers huis ook nog dus wij hoeven daar hopelijk ook voorlopig niet weg omdat er geen trappen zijn...dus als we echt niet meer zelf aan de wandel kunnen doen we lekker de deur openen en kunnen ze scharrelen heen..en ook daar zullen we bij de volgende raskeuze dus rekening mee houden..een hond die uren wandelplezier nodig heeft is uiteraard niet geschikt voor deze oplossing.. ..

[smulpaap]

Jaren geleden hadden wij zoiets van een hond ? Nooit meer ! We mochten er vier wegbrengen in zeer korte tijd
Een herplaatser die net wat op begon te bloeien , na pas vijf maanden was het einde leven . Ongeneeslijk ziek geworden
Kapot waren we ervan , dan mag men denken ... vijf maanden een hond in huis en dan al zo kapot
Maar gezien haar achtergrond hadden we het haar zo gegund , eindelijk een mooi hondenleven
En in die paar maanden heeft ze zo genoten , we hebben menig maal met ontroering naar haar gekeken
Er was nog een veel te jonge hond die we moesten laten gaan . Onverteerbaar als ze nog zo jong zijn . Maar ja het gebeurt .....
Toen ging onze grootste knuffelbeer er achteraan , hij mocht twee maanden 8 jaar zijn
Een hond die we echt nooit zullen vergeten , zo zeldzaam lief . Onze Hollander -reu
En daarna mochten we onze andere Hollander wegbrengen
We hadden een strippenkaart bij het crematorium
We werden er overigens altijd erg lief opgevangen , en daar zei men ook . Het plezier wat je ervan hebt .....
Op dat moment denk je , Ja leuk gezegd . Maar wij zijn kapot , we zijn boos en dit willen en kunnen we nooit meer

Amber en Tessa zijn ook kort na elkaar gegaan . En natuurlijk , je hebt verdriet . Ze laten ook een gat achter na al die jaren
Maar ze zijn het grootste deel van hun leven gezond geweest , en hebben beiden een prachtig leven gehad
Eenmaal oud begonnen ze kwaaltjes te krijgen
Maar dat is dan acceptabel . Beiden hebben ruim op tijd hun laatste prikje gehad
En daar kunnen wij dan wel met een voldaan gevoel op terugkijken
Milo en Noa idem , altijd gezond en eenmaal oud wat aan de kwakkel
Maar ook die twee hebben een prachtige leeftijd behaalt

[jon]

Het grootste deel van mijn bestaan was "hondloos", dus blijkbaar is het mogelijk. Maar sinds Lhak Pa deel van ons gezin uit ging maken is de wereld anders geworden. Ik heb het zo moeilijk gehad toen hij er zo opeens niet meer was en het was gewoon niet genoeg om een kaarsje bij zijn foto te branden. Ik was echt mijn ritme kwijt. In juni is onze kleine Qinou in huis gekomen. Een reu-pupje van 15 weken. Nooit eerder een pup gehad en ik was na een aantal weken gesloopt, maar voelde me ook zo ontzettend goed. Natuurlijk is het soms lastig. Het alleen zijn is moeilijk voor hem en het is echt mijn hond (van manlief hoefde het niet zonodig) dus dat vraagt wat aanpassing en investering maar dat heb ik er met liefde voor over.

Qinou is ook een tibetaanse spaniel maar heeft zo'n ander karakter. Omdat we sinds kort een vakantiehuisje hebben met een supergrote omheinde tuin vlakbij het bos kan ik er nog meer van genieten en dat doe ik met volle teugen.
Dus zonder hond ben ik maar een half mens.....

[Lizzy]

Ahhh, wat een scheetje Qinou

Gefeliciteerd met je pupje Jon

[cj]

Je weet het toch!!! Kan altijd bij ons logeren.

LIEF!!!!!!

[jon]

Ahhh, wat een scheetje Qinou

Gefeliciteerd met je pupje Jon

Dank je Lizzy. Ben blij dat het leven opeens weer heel leuk blijkt te zijn. Mijn onderschrift is trouwen nog oude getrouwe Lhak Pa (Maar je hebt gelijk hoor, ook een scheet van een hond, dat was ie....)

k zal Qinou binnenkort ff voorstellen in de bar.