Nu waren we Lotje kwijt, al best lang. Overal geroepen, de baas buiten een ronde gemaakt, in huis gezocht, de stal, de buren gevraagd... Geen Lotje. Vanmorgen Jimmy weer buiten gelaten en weer op zoek naar Lottepot. Buiten gekeken, het voer was niet aangeraakt dus weer roepen en zoeken. Nog steeds geen Lotje.
Vanmorgen gaat manlief boven de kattenbakken schoonmaken en hoort hij geritsel achter de houten schotten. Achter die schotten zitten waterleidingen en verwarmingsbuizen. Hij dacht aan muizen, of een rat misschien. Maar even later hoort hij het weer, harder ook. Manlief roept mij, ik ook naar boven, wat zou dat zijn? We praten tegen elkaar en ineens horen we een heel zachte "miauw". Lotje!
Wij roepen en roepen om te kunnen horen waar ze precies zat en toen op geluk twee schotten eraf gehaald en daar was ze. Onder het spinnenrag en half klem in die smalle ruimte.
We hebben nog geen flauw idee hoe en waar ze erachter is gekomen. Ze zijn nu allebei buiten en we gaan straks op onderzoek uit. Die arme poes, ze had zo'n honger. Ze moet daar echt al een poos gezeten hebben.
En niet even roepen hé, neeeee, gewoon stil blijven zitten. Je moet haar eens horen als het regent buiten, dan heeft ze een heel luchtalarm wat ze laat afgaan, dat hoor je een straat verder nog wel.
Arme Lotje. Ze heeft wel een lekkere barfhap gehad voor de schrik.
Zo heb ik lang geleden in Zweden eens drie dagen naar Bambi lopen zoeken in de stromende regen. Overal gezocht, geroepen, de berg achter het huis op geklomen voor het geval ze op jacht was in het bos. Op de derde dag loop ik langs een verlaten schuurje naast ons weggetje waar ik al twintig keer langs ben gekomen, hoor ik ineens miauw. Komt Bambi doodgemoedereerd aangekuierd, kurkdroog. Ze had prinsesheerlijk in een stapel stro in dat schuurtje liggen pitten tijdens de regenbui, en geen enkele keer dat ik daar langs kwam even van zich laten horen. Honger had ze ook niet, want het barst in zo'n schuurtje natuurlijk van de muizen...
Baasjes: 
