Inmiddels al weer 2 jaar verder dan de laatste update.
Ik sta er versteld van dat mijn mannetje er nog steeds is. Inmiddels hoogbejaard te noemen. In april is hij 16 jaar geworden. Dit had ik nooit durven dromen nadat bij hem hartfalen was vastgesteld.
Toch heeft hij sinds die tijd nooit medicatie voor zijn hart gekregen en nu nog steeds niet.
Jarenlang wel suppelementen waarvoor ik tips had gekregen toegevoegd aan zijn menu.
Hoe hij vandaag de dag is?
Ik merk dat hij steeds vaker last krijgt van het feit dat hij lekkende hartkleppen heeft. Vooral s avonds heeft hij het benauwd omdat er weer te veel bloed is teruggelopen en daardoor dus minder zuurstof krijgt. Hij valt daarna gelukkig wel goed in slaap, al is het soms eng hoe diep hij slaapt en ik amper zie dat hij ademhaalt.
Volgende week staat er een checkup bij de dierenarts gepland. (hoop dat het een beetje lukt want hij is al jaren verschrikkelijk bang bij dierenartsbezoek) Dat is hard nodig omdat ik hem achteruit zie gaan. Hij vermagert en heeft dubbele maaltijden nodig om zijn gewicht op peil te houden. Ook zijn conditie gaat zienderogen achteruit. Hij wandelt niet zo vaak meer mee met de andere honden. In ieder geval geen lange wandelingen meer. Elke keer wordt die wandeling nu korter. En heel vaak geeft hij nu aan dat blokje rond werkelijk genoeg is. Dat zal beslist door de hartproblemen komen en door zijn ouderdom.
Hij wordt steeds strammer ook en wandelingen gaan meestal gewoon echt op sjoktempo. Toch heeft ie momenten dat hij na de eerste 100 meter opeens weer van het slot gaat en zijn tempo zelf iets verhoogd met krullend staartje ook nog. Hij heeft er dan ook behoorlijk zin in om dat blokje te lopen en om de 5 meter stil te staan en heel intens en langdurig een plekje te besnuffelen.
Naast hartfalen, strammere spieren, vermagering en progressieve artrose, doofheid heb ik nu ook het vermoeden dat hij veel minder goed kan zien en met dementeren is begonnen. Hij struikelt over dingen die hij vroeger uit de weg ging, hij springt vaak mis als hij de bank op wil. Staat soms een tijdje in het niets te staren. Heeft momenten van enorm ijsbeergedrag. loopt bijvoorbeeld naar de waterbak, kijkt er naar maar weet niet wat hij daar kwam doen. Herhaalt dat soms een paar x achter elkaar. Drinkt uiteindelijk iets, maar bij het weglopen zet hij soms zijn voorpoten tijdens het wegdraaien in de waterbak. Weet regelmatig niet meer waar hij woont.. loopt de voordeur voorbij en als we voor de deur staan en ik open de deur wil hij aan de scharnierkant naar binnen. Meestal eet hij nog graag, maar zijn eetgedrag is heel wisselend. De ene keer wil hij nog gewoon het hele boutje of zachte ribbetjes, maar de andere keer moet alles in stukjes gesneden, geknipt en dan weer moet het helemaal gemalen zijn.
Af en toe wil hij alleen eten als de buitenkant wat gaar is. En voor de dagen dat hij het echt niet meer wil heb ik Darf brokjes staan. Ook zijn smaak is veranderd. Rund, paard, vis (geen enkele) heleboel gevogeltesoorten eet hij niet meer. wat ik ook probeer. Alleen gedroogde rund, paardspiervlees en gedroogde gans en eend wil hij soms nog wel.
En wat hij ook eet, hij moet er bij geholpen worden. Ik hou het vast (de grotere dingen) en de de kleine delen geef ik aan met de hand dan wil hij wel eten. Heel erg soms eet hij nog zelf. Daarom denk ik dat hij het niet meer goed kan zien.
Loslopen buiten gaat niet meer.. Hij is in staat om er vandoor te gaan. terugroepen kan niet want hij is doof. En hij is in staat om er geen zin meer in te hebben en gewoon pas naar huis in zet. En dan kan hij opeens wel een sprintje trekken alsof het een jonge hond is. Dus tja dat sprintje kan hij nu alleen even in huis en in de tuin doen. maar niet meer buiten. (hier geen echte omheinde gebieden in de buurt)
Verder heeft meneer het nog prima naar zijn zin. Vindt andere honden nog steeds leuk en wil die dan ook nog wel groeten. In huis weet hij me nog steeds te paaien om mijn sloffen te brengen als hij iets lekkers wil hebben. Het is soms nog steeds een boefie.
Update 23 april 2018
Na het overlijden van Estrella werd Aquillo weer actiever en loopt weer op hoog tempo. Behoorlijk hoog tempo zelfs. Ik noem hem mijn personal trainer. We lopen weer uren achter elkaar, al houd ik de tijd goed in de gaten en las echt rustmomenten in. En zijn we door de wandelingen te ver van huis geraakt, dan neem ik uit voorzorg altijd het ov terug naar huis. So far so good.
Tot een week geleden dat ik merkte dat hij toch met name s avonds vaker last had van kortademigheid en sinds de laatste dagen echt heel veel kucht. Verder merk ik nog steeds niets aan hem. trekt zelfs af en toe een sprintje. Maar dat kuchen en hijgen s avonds maakt me toch weer wat zorgelijker over zijn hart. Nou ja ik ga vanavond met hem naar mijn dierenarts om te zien of dat kuchen echt alleen door een verdergaand hartfalen komt
of toch een andere oorzaak heeft. Hij gebruikt nog steeds geen reguliere medicatie omdat het nog steeds goed met hem ging. Heel lastig is wel dat hij ontzettend veel angst voor een dierenarts heeft. Zodra hij merkt dat we in de buurt komen raakt hij al in de stress. Dus het zal moeilijk voor haar worden om zijn hartje te horen en zijn ademenhaling te kunnen tellen, want hij is totaal niet rustig. Maar goed ik hoop dat ze (we zijn in Januari nog voor een checkup geweest) toch even andere dingen uit kan sluiten wat dat kuchen veroorzaakt en anders zie ik wel. En zal ik haar bevindingen hier in deze update bijvoegen. 
----
Update Nu ruim anderhalf jaar later.
Na die akelige dag in september van 2016 kan ik zeggen dat het het eigenlijk heel goed gaat met Aquillo
Hij is nu op een paar maanden na 14 jaar oud.
De zorgen die ik had om zijn lekkende hartklep zijn er wel, maar niet zo heftig meer.
Op advies van de dierenarts heb ik toen geen hartmedicatie gegeven en dat doe ik nog steeds niet.
Wel heb ik na het vragen hier wat ik verder kan doen hem nu pertinent op extra toegevoegde taurine en lysyne L staan. Dat doe ik over zijn eten.
Ook geef ik hem een verhoogde hoeveelheid vers hart in zijn eten,
Ik merk wel dat hij af en toe benauwdheid heeft als zijn bloed weer te veel terugloopt in zijn hart en daardoor iets minder zuurstof kan generen. Toch is dat altijd maar heel even en meestal savonds.
Overdag merk ik echt dat hij rustig aan doet. Hij loopt veel langzamer, maar als hij zich goed voelt trekt nog wel eens een sprintje en dan lijkt ie nog even op de jonge hond die hij ooit was,
En ja hij heeft arthrose maar ook daar geef ik hem op allerlei wijze ondersteuning in, oa, acupunctuur en chiropractie zodat hij dan weer een tijdje wat soepeler loopt. vooralsnog ook daarvoor geen pijnmedicatie behalve natuurlijke ondersteuning in de vorm van groenlipmossel, kuurtjes met golden paste (kurkuma), copaiba olie (Young Living), visoliecapsules. en de pijnlijke plekken smeer ik elke dag even in met panaway olie van Young Living
Al met al ik mag niet klagen met mijn ouwetje..
-----------
Bij Aquillo is afgelopen vrijdag in het Dierenziekenhuis in Dordrecht een lekkende hartklep ontdekt. Ik was daarheen door mijn dierenarts heen verwezen nadat hij ernstig onwel was geworden na een lange boswandeling waarbij hij erg actief was. Bij de dierenarts bleek dat hij een ondertemperatuur had en een zeer lage hartslag en een stevige hartruis. Aangezien hij vrij slap en loom was en ook niet op zijn pootjes kon staan zijn we doorverwezen naar Dordrecht voor een spoedonderzoek.
Aquillo had wel een ruisje dat was jaren geleden geconstateerd bij een simpele egc maar toen was het volgens de dierenarts volkomen onschuldig omdat Aquillo ondanks zijn leeftijd een sterk en zeer actieve hond is. En ook een maand of drie geleden dat ik weer een checkup kwam doen werd er geen woord over gerept door de da.
Maar goed afgelopen vrijdag rijdens de intensieve onderzoeken bleek dat het hartritmestoornis behoorlijk aanwezig was maar dat het ook weer niet zo onregelmatig was dat men een pacemaker nodig acht. Bij bloedonderzoek bleek ook het magnesium en kaliumgehalte goed te zijn en geen tekort. Echter tijdens de echo kwam de specialist in Dordrecht er achter dat een lekkende hartklep de oorzaak was van het onwel worden van Aquillo die middag. Gelukkig kon ze ook zien dat er geen ontstekingshaarden of verdikkingen in het hart en de hartvaten aanwezig waren. En ook dat er geen hartfalen was ontwikkeld. Gelukkig heeft ie dus nog geen vocht achter de hartkamers. Ze kon alleen een iets vergrote boezem zien wat echter niet zodanig is dat het verder problemen geeft.
Ze heeft hem een injectie met Atropinesulfaat toegediend en daar reageerde hij gelukkig goed op. Zijn temperatuur steeg weer en de hartslag kwam weer terug op normaal niveau. Hij knapte zienderogen op en kreeg ook weer trek om te drinken.
Nu even twee dagen rustig aan met hem, maar ik wil hem hierna toch voldoende plezier geven door wel boswandelingen te geven met wat extra ingelaste pauzes. Hij is nu 12 1/2 dus ja ouderdomskwalen liggen op de loer, hoewel de onderzoekende arts in het dierenziekenhuis in Dordrecht van mening was dat hij al zijn hele leven een lekkende hartklep had, maar dat dit nooit eerder ontdekt was. Dus tja dan krijgt hij er nu pas last van. Ik heb nog geen advies over eventuele medicatie gekregen, morgen ga mijn dierenarts bellen om te vragen of er ondersteunende medicatie nodig is.
Ik ben even benieuwd of er hier anderen zijn die ervaring hebben met oudere honden en een lekkende hartklep en hartritme stoornissen. Zijn er ondersteunende kruiden of kan ik iets aan zijn dieet veranderen? Hij krijgt van mij al meer dan 11 jaar zelf samengesteld menu volgens het wolvendieet, dus ook konijn of haas met vacht als ik er aan kan komen. en volgens de NRV percentages.
Hij krijgt naast dit menu ook ondersteuning met CBDolie en Goldenpaste (kurkumapasta) omdat hij al een tijdje last heeft van artrose in de achterhand.
---
