Hier kun je al je vragen en problemen kwijt met betrekking tot alternatieve geneeswijzen (homeopathie, acupunctuur, bach-bloesems, etc.)

Moderator: Lizzy

Door hannabelgje
#3251846
Mijn hond is ook angstig en is niet compatible met verkeer. Ik gooi haar daarom twee keer per dag in de auto om te gaan wandelen waar geen verkeer is. Meestal in de velden. Dat werkt prima. Misschien dat voor jullie een verlaten industrieterrein een optie is ofzo?

Verstuurd vanaf mijn SM-G903F met Tapatalk
Gebruikersavatar
Door Kaela
#3251848
Spikkelneus schreef:Ze is binnen vooral bang voor ons. Ze heeft nog nooit een betrouwbaar mens ontmoet. Ze ligt rustig in haar mand, totdat je naar haar kijkt of een stap in haar richting zit, dan krimpt ze in elkaar. (heel verdrietig als je hond bang voor je is, terwijl je haar niks hebt aangedaan, hoewel in haar ogen dus blijkbaar wel)
Dus ´alleen´ thuis met de 3 andere honden is niet echt een probleem, het is niet dat ze aan ons gehecht is (was dat maar zo). En we zijn ook geen uren weg.
Oh getsie, daar had ik nog niet eens aan gedacht, dat ze ook bang van jullie is.

Lijkt me wel nog meer reden om alles wat ze eng vindt zoveel mogelijk te vermijden. Heb je geen enkel plekje in huis of in de tuin dat je tot tijdelijke plasplek kan bombarderen? Ze kan toch moeilijk een doodenge wereld in moeten als ze haar begeleiders ook nog doodeng vindt :-\
Door rosmin
#3251858
Ik zou op dit moment echt een grote pas op de plaats maken met Nuria en als je een tuin hebt haar daar voorlopig in uit laten.

Ter illustratie:
Sam was zo getraumatiseerdd dat hij dagenlang zonder eten onder een bed heeft gelegen bij het opvanggezin. Toen wij besloten dat hij bij ons mocht komen wonen hebben we in het begin alle kontakt vanuit Sam laten komen. Toen hij na geruime tijd heel voorzichtig aan ons begon te ruiken bleven we heel rustig zitten en lieten hem zijn gang gaan zonder interventies. Pas later kreeg hij lekkers van ons, toen hij daar open voor stond.
Dus we keken hem niet direct aan, benaderen met je rug naar hem toe, bij aanlijnen niet aankijken, niet over hem heen buigen, dus door je knieen, bij eten geven gewoon bak neerzetten en weggaan, zodat je niet nog enger wordt als baasje.

En het loont, maar het heeft heel veel geduld gekost en het ging met vallen en opstaan.
Hoop dat je je weg vindt met Nuria :-*
Gebruikersavatar
Door Spikkelneus
#3251882
rosmin schreef:Ik zou op dit moment echt een grote pas op de plaats maken met Nuria en als je een tuin hebt haar daar voorlopig in uit laten.

Ter illustratie:
Sam was zo getraumatiseerdd dat hij dagenlang zonder eten onder een bed heeft gelegen bij het opvanggezin. Toen wij besloten dat hij bij ons mocht komen wonen hebben we in het begin alle kontakt vanuit Sam laten komen. Toen hij na geruime tijd heel voorzichtig aan ons begon te ruiken bleven we heel rustig zitten en lieten hem zijn gang gaan zonder interventies. Pas later kreeg hij lekkers van ons, toen hij daar open voor stond.
Dus we keken hem niet direct aan, benaderen met je rug naar hem toe, bij aanlijnen niet aankijken, niet over hem heen buigen, dus door je knieen, bij eten geven gewoon bak neerzetten en weggaan, zodat je niet nog enger wordt als baasje.

En het loont, maar het heeft heel veel geduld gekost en het ging met vallen en opstaan.
Hoop dat je je weg vindt met Nuria :-*
Eten zet ik bij haar in de mand en dan ga ik weg (dat moet sowieso want ik moet Milou met de hand voeren anders eet die weer niet). Ze eet ook alleen als je op een afstandje blijft.
Ze is vandaag 2x zelf naar de hal gekomen toen ik mijn schoenen aan het aantrekken was en iedereen aan het ´aankleden´ voor de wandeling. Dan ga ik haar niet terugsturen - als ze mee wil, mag ze mee. De derde keer wilde ze niet mee, ook goed. In de hal snuffelt ze ook aan me en geeft ze af en toe een neusje, dus dat is positief. En ze had mijn sloffen naar haar mand gesleept terwijl ik met de rest aan het wandelen was.
Ze heeft de honden enthousiast begroet bij terugkomst dus dat zit gelukkig wel goed.

Een paar keer per dag ga ik wel even bij haar zitten en aai ik haar een beetje en praat ik rustig tegen haar. Ik kan haar wel negeren, maar ze wordt haar hele leven al genegeerd (of geschopt, of geslagen) - ik denk dat het belangrijk is dat ze leert dat er ook positieve aandacht bestaat en dat ik echt niks engs doe.
Ik ben bang dat als ik het 100% van haar uit laat gaan, dat er niks gebeurt omdat ze het niet gaat durven.

Morgen heb ik weer contact met een TTouch-coach en dan ga ik met haar een plan maken.
Door rosmin
#3251886
Oh, als ze al aan je snuffelt en je sloffen bij zich neemt en al een neusje geeft dan is dat al supergeweldig!!

Zoals je het beschreef kreeg ik de indruk dat jullie zo enorm eng waren dat dit niet meer ging ,
dat heb je met alleen platte tekst zonder beeld :)

TTouch heeft hier gezorgd voor ontspanning bij Sam en vertrouwen in mij krijgen. Ik ben benieuwd wat het Nuria brengt.
Door hannabelgje
#3251887
Aaien hoeft niet persee prettig te zijn voor een hond. Zoë vindt er 9 van de 10 keer niks aan, maar ondergaat het omdat ik zo nodig wil aaien.

Verstuurd vanaf mijn SM-G903F met Tapatalk
Door Martine-Tom
#3251893
hannabelgje schreef:Aaien hoeft niet persee prettig te zijn voor een hond. Zoë vindt er 9 van de 10 keer niks aan, maar ondergaat het omdat ik zo nodig wil aaien.

Verstuurd vanaf mijn SM-G903F met Tapatalk
Ohhhh ik ben niet de enige!! Tom vind er doorgaans ook geen klap aan. Hij ligt graag tegen me aan, hij heeft graag dat ik dan een hand op hem leg..zodra dat op aaien gaat lijken staat ie zuchtend op :biggrin2:
Smorgens in bed wil hij wel knuffelen, dat is ook echt het enige moment dat ie het echt fijn vind. Verder hoeft het voor hem niet zo.
Door smulpaap
#3251954
Spikkelneus schreef:Ze is binnen vooral bang voor ons. Ze heeft nog nooit een betrouwbaar mens ontmoet. Ze ligt rustig in haar mand, totdat je naar haar kijkt of een stap in haar richting zit, dan krimpt ze in elkaar. (heel verdrietig als je hond bang voor je is, terwijl je haar niks hebt aangedaan, hoewel in haar ogen dus blijkbaar wel)
Dus ´alleen´ thuis met de 3 andere honden is niet echt een probleem, het is niet dat ze aan ons gehecht is (was dat maar zo). En we zijn ook geen uren weg.
Wat ik er nu van lees lijkt ze meer vertrouwen in jouw te hebben ?
Misschien is ze wel erg bang van mannen , lullig misschien . Maar het zo zomaar kunnen , gezien haar achtergrond en verleden ?
Ik zou wat Zurca al post denk ik doen . Contact opnemen met de stichting en de mensen die veel ervaring hebben met het ras
Door frodo quin
#3251990
Mijn ervaring met bange katten is dat negeren het belangrijkste is. als ze zelf contact proberen maken ga ik er wel in mee, maar ik breek het contact af voor zij het te veel vinden. Hoe en wat hangt natuurlijk af van het individu. Zo stapte ik zeer opvallend in een grote boog om Finn heen toen hij nog bang was, maar deed ik dat bij Cyc niet. Bij hem probeerde ik wel te vermijden van te dicht langs hem te lopen, maar enkel als dat kon zonder dat hij in de gaten had dat ik hem ontweek. Finn was minder bang dan Cyc en voor hem was het een geruststelling dat ik hem echt niet ging benaderen terwijl het voor Cyc zou bevestigd hebben dat ik hem zag en dat was doodeng voor hem.

Het is moeilijk om de situatie via geschreven tekst in te schatten, maar zoals ik het begrijp maakt ze oa wel een beetje contact met jou als je met de andere honden uit wandel wil gaan, door je sloffen te "stelen" en heeft ze wel goed contact met de honden (daar zal ze het makkelijkst van leren dat jij wel te vertrouwen bent). Ik zou haar als ze zelf geen contact zoekt voorlopig met rust laten en op de momenten dat ze wel contact daar in mee gaan. Mijn ervaring is dat je eens je wat vertrouwen hebt je wel wat meer kan permitteren, maar in het begin is het vooral belangrijk dat je niet aan de grenzen raakt.
Gebruikersavatar
Door Spikkelneus
#3252066
Ze vindt knuffelen an sich wel fijn. In de eerste paar dagen toen het nog ´goed´ ging gaf ze me likjes terug terwijl ik haar aaide en ze tilde haar achterpoot een stukje op zodat ik haar buikje kon aaien. Dus het is niet dat ze niet geknuffeld wil worden.

Dat ze niet mee naar buiten durft is wel echt vervelend. Ze houdt alles zo lang mogelijk op en doet het dan in de kamer (oh, een houten vloer met v-groef......)
Want in de tuin, dat klinkt leuk, maar daar durft ze net zo goed niet naar toe. Ze weigert op te staan, ze blijft in haar mand en houdt zich helemaal stijf. Dan ga ik dat niet verder forceren. Elke paar uur probeer ik haar uit te nodigen om mee te gaan, maar ze wil echt niet.
Voedsel durft ze niet van me aan te nemen, dus ik kan haar niet lokken.

Ik hoop dat die TTouch-dame me verder kan helpen om weer contact met haar te krijgen.
Gebruikersavatar
Door Kaela
#3252070
Spikkelneus schreef:Ze vindt knuffelen an sich wel fijn. In de eerste paar dagen toen het nog ´goed´ ging gaf ze me likjes terug terwijl ik haar aaide en ze tilde haar achterpoot een stukje op zodat ik haar buikje kon aaien. Dus het is niet dat ze niet geknuffeld wil worden.

Dat ze niet mee naar buiten durft is wel echt vervelend. Ze houdt alles zo lang mogelijk op en doet het dan in de kamer (oh, een houten vloer met v-groef......)
Want in de tuin, dat klinkt leuk, maar daar durft ze net zo goed niet naar toe. Ze weigert op te staan, ze blijft in haar mand en houdt zich helemaal stijf. Dan ga ik dat niet verder forceren. Elke paar uur probeer ik haar uit te nodigen om mee te gaan, maar ze wil echt niet.
Voedsel durft ze niet van me aan te nemen, dus ik kan haar niet lokken.

Ik hoop dat die TTouch-dame me verder kan helpen om weer contact met haar te krijgen.
Kun je dan niet in huis een plasplek maken? Van puppymatjes ofzo? Makkelijker voor jou met schoonmaken, duidelijker voor haar en makkelijker als je het naar buiten gaan op gaat bouwen. Misschien in een wasmachine onderbak ofzo als je vloer er zo onder te lijden heeft?
Door smulpaap
#3252199
Kaela schreef:Kun je dan niet in huis een plasplek maken? Van puppymatjes ofzo? Makkelijker voor jou met schoonmaken, duidelijker voor haar en makkelijker als je het naar buiten gaan op gaat bouwen. Misschien in een wasmachine onderbak ofzo als je vloer er zo onder te lijden heeft?


Ja , dat zou een idee zijn

Wij hadden het met Noa idem . Eerst plaste ze op de plavuizen . (buiten durfde ze ook niets te doen en hield het op )
Wij hebben ook maar een bak neergezet . Dat durfde ze na een paar weken .
Later depte ik de urine op met een prop keukenrol , en lag de prop in de tuin neer op een hoopje zand
Ze durfde na verloop van tijd ook de tuin in , en plaste in het hoopje zand
Na enige tijd heb ik het hoopje zand waar ze al in had geplast hier bij ons op het pleintje gelegd ( Buren uitleg gegeven )
Dat was een afstand van 2 meter naar het gras , en zo hebben we het heel langzaam uitgebreid
Gebruikersavatar
Door Spikkelneus
#3252397
smulpaap schreef:Wat ik er nu van lees lijkt ze meer vertrouwen in jouw te hebben ?
Misschien is ze wel erg bang van mannen , lullig misschien . Maar het zo zomaar kunnen , gezien haar achtergrond en verleden ?
Ik zou wat Zurca al post denk ik doen . Contact opnemen met de stichting en de mensen die veel ervaring hebben met het ras
Contact met de stichting komt neer op het volgende: ´ga zo door, jij hebt zelf ruim ervaring met het ras en met angstige honden, dus doe maar wat jij denkt dat goed is´. Dat is op zich wel waar en ik blijf ook mijn gevoel volgen.
Sowieso is elke hond en elke situatie anders, dus veel verder dan algemene tips kom je toch niet.

Waar ik het niet mee eens ben is dat ze zeggen ´dat de hond maar gewoon met haar angsten geconfronteerd moet worden en zelf moet uitknobbelen dat het eigenlijk niet eng is en irreële angsten zijn´. Bij onze vorige angstige honden (Dunya en Leon) ging die vlieger wel op, dat is langzaam uitgedoofd met een beetje steun van onze kant, maar zonder interventie van medicatie of professionele hulp.
Bij Nuria gaat dit echter niet werken, heb ik al gemerkt, daar is meer nodig. Zij heeft wat ik maar een ´oorlogs-trauma´ noem: je kan de hond wel uit de hel halen, maar de hel niet uit de hond. Maar dat gaan we natuurlijk wel proberen!

De meeste galgo´s knappen al enorm op in zo´n shelter, die beseffen dat ze veilig zijn, dat er eten en drinken is en dat de mensen daar het beste met ze voor hebben. Maar Nuria heeft daar een half jaar lang in elkaar gedoken in een hoekje gezeten zonder contact te maken met wie dan ook (ook de honden daar vond ze eng). Dus die gaat niet zelf verzinnen dat haar angst eigenlijk onzin is.

Straks hebben wij onze eerste TTouch-sessie, ik ben heel benieuwd!
Gebruikersavatar
Door Ina
#3252436
De arme ziel... dat zit wel diep hé
Je wilt je ook niet bedenken wat voor ellende ze meegemaakt kan hebben daar >:(

Nu wordt er wel vaak gezegd dat zodra de hond veilig is, je het rugzakje gewoon moet negeren en laten leven in het heden, maar voor sommigen gaat dat gewoon niet op

Heeft ze niet heel perongeluk het kennelsyndroom?
Als ze bij de jager niet verder is gekomen als het hok in de bergen met hier en daar een nest, zou dat zomaar heel goed kunnen.....en dan is in het diepe gooien echt geen goed plan.

Hopelijk gaat de Ttouch haar helpen, al is het maar te leren ontspannen tijdens een behandeling, dan heb je toch die momenten als winst.... de rest volgt later wel

Veel sterkte
Door smulpaap
#3252592
Nee, ik zou haar niet confronteren met haar angsten . Ze moet wel met jullie verder hoor . En ik denk dat je dit alles heel doordacht aan moet gaan pakken met de juiste begeleiding

En natuurlijk , wat Ina ook post . De houding van de rugzak negeren en met schone lei starten is natuurlijk prachtig
Maar dat moet ze wel aankunnen . Vaak is de weg lang ... erg lang .
Ik hoop echt dat de TTouch haar kan helpen :-*
 Terug naar “Alternatieve geneeswijzen”

Barfplaats wordt gesponsord door