Maarten was er niet. De (vrouwelijke) arts die we hadden was van het type erg relaxed. Tammo deed het echt goed. Vond het alles behalve grappig maar onderging het lijdzaam zal ik maar zeggen
De opzet van de ruimtes laat (voor ons) te wensen over. Tammo heeft met vriendlief buiten in de auto gewacht tot de kust veilig was. Met trubbelei naar binnen moeten we langs een (open) ruimte (deur stond open) lopen waar volgens mij een hond met baas bij lag te komen van een behandeling. Gelukkig had Tammo die niet in de smiezen. Op de terugweg heb ik de deur geblokt, komen we na een smal gangetje in de wachtruimte waar een hond precies op het hoekje staat
Tammo over de flos, blaffen, hysterisch doen. Zodra de hond uit zicht was werd hij weer stil. De hond was erg rustig maar ik moet er niet aan denken wat er kan gebeuren als het ook zo'n hypertje zou zijn.
Maar anyway: de foto's maken ging vrij vlotjes. Aanpakken, neerleggen, o bewogen, nog een keer. Klaar. Van de rug heeft ze nog een extra foto gemaakt omdat Tammo als pup wat rare "bochels" op zijn rug leek te hebben. Overigens zijn die na verloop van tijd minder geworden. Omdat het een herder is had ze alleen van de onderrug een foto gemaakt omdat daar normaal de problemen zitten. Na ons verhaal heeft ze ook wat hoger een foto gemaakt.
Resultaat: heupen zijn heel goed HD A.
Rug ziet er goed uit, geen aanwijzingen voor spondylose, geen L7-S1 instabiliteit (ff opzoeken wat dat is
)
Dus we zijn blij
Zodra ik de foto's heb zal ik ze plaatsen want echt verstand heb ik er natuurlijk niet van.