[Ramses1]

http://www.moniquebladder.nl/castratie- ... al-gedrag/

[jasmijn]

Net zelf in mijn mail gehad en zo blij dat ik mijn angst haas niet heb gecastreerd

Moet er niet aan denken dat meneer nog banger zou zijn

[Hylos]

Wij hebben dit inderdaad zelf ook ondervonden.
Xavi ging uitvallen toen hij chemisch gecastreerd werd.
Nu hij bijna 4 is, valt de ellende van de overige "intacte reu problemen" gelukkig heel erg mee. Bijna alles is verdwenen of in mindere mate nog aanwezig.
De balletjes blijven mooi hangen iig.

[Lizzy]

Fijn dat Monique dit artikel heeft geschreven!

[Lil]

Net zelf in mijn mail gehad en zo blij dat ik mijn angst haas niet heb gecastreerd

Moet er niet aan denken dat meneer nog banger zou zijn

Gelukkig had ik deze wijsheid niet alleen zelf in huis, maar mijn dierenarts staat er ook helemaal achter.
Ook daar weten ze dat de chemische castratie vaak negatiever op gedrag uitwerkt dan daadwerkelijke, maar ook daar zeggen ze dat zolang er geen medische redenen zijn ze het niet zien zitten om bij mijn hond de gok te wagen. Hij wordt namelijk zo extreem lief en rustig inmiddels. Dat ga je niet op de waagschaal leggen! Daarbij andere honden zijn bij hem het probleem niet (hij is bang, niet agressief, want als hij niet bang is is hij weliswaar heel lomp in gedrag maar zeker erg lief en gemakkelijk), vreemde mensen was wel een groot probleem. Dat vind ik nog veel gevaarlijker.

[Cathelijn]

En met de verhoogde kans op kanker zou het niet in mijn hoofd opkomen om Ilan te castreren.

[pearlsofpassion]

En met de verhoogde kans op kanker zou het niet in mijn hoofd opkomen om Ilan te castreren.

Hebben reuen verhoogde kans op kanker na castratie? Hoe komt dat?

[Janneke]

Dit maakt het voor mij zo lastig dat ze graag hebben dat een hulphond gecastreerd is. Want ik ben dus geen voorstander van castreren van reuen. Maar als je weinig keus hebt.......

Het zou mooi zijn als ook artsen dit in gaan zien. Gelukkig heb ik een dierenarts die geen voorstander is om zomaar of met te weinig gegronde redenen een reu te castreren.

[Martine-Tom]

Tom is gecastreerd (moest ivm hulphond zijn) heb er totaal geen spijt van, het enige wat ik echt een probleem vind is dat andere reuen hem nu lekker vinden ruiken.
Hij vind andere honden niet altijd even gezellig en is snel bang en dan helpt het dus niet dat andere reuen hem zo lekker vinden ruiken en achter hem aan willen plakken.
Hij was net door zn puberteit heen dus kan er niet zoveel van zeggen hoe hij veranderd is, hij is best onzeker en keft snel van zich af maar of hij dat zonder castratie ook of niet gedaan had...geen idee

[pluk]

Voor mij de bevestiging dat ik de juiste keuze heb gemaakt dwars tegen het advies van een gt in.
Zoals een andere gt me ooit zei: Scott heeft zn ballen soms veel te hard nodig

[jasmijn]

Gelukkig had ik deze wijsheid niet alleen zelf in huis, maar mijn dierenarts staat er ook helemaal achter.
Ook daar weten ze dat de chemische castratie vaak negatiever op gedrag uitwerkt dan daadwerkelijke, maar ook daar zeggen ze dat zolang er geen medische redenen zijn ze het niet zien zitten om bij mijn hond de gok te wagen. Hij wordt namelijk zo extreem lief en rustig inmiddels. Dat ga je niet op de waagschaal leggen! Daarbij andere honden zijn bij hem het probleem niet (hij is bang, niet agressief, want als hij niet bang is is hij weliswaar heel lomp in gedrag maar zeker erg lief en gemakkelijk), vreemde mensen was wel een groot probleem. Dat vind ik nog veel gevaarlijker.

Helaas de dieren arts die ik had toen haku kwam niet, die vroeg toen hij zijn puppen tandjes weg haalden wanneer ik hem ging castreren wat ander kreeg hij prostaat kanker en zo
Maar goed dat mijn andwoord was " ik snij niet in gezond vlees en deze hond heeft zijn ballen hard nodig! "

Heb vroeger wel een hond gecastreerd vanwegen zijn gedrag, nou hielp idd voor geen meter het beest werd enkel nog banger en onzekerder
Het enigen goede aan de castratie toen was dat hij eindelijk vlees op zijn ribben kreeg en niet meer een wandelend scalet was, wat je door zijn lange haar enkel zag als je een emmer water over hem heen gooide.

[Hope]

Och, als we dit toch eens tien jaar eerder hadden geweten...

Mijn ouders en ik lieten destijds onze hond Hope castreren op advies van hondenschool en da. Een reu castreerde je. Waarom? Nouja, gewoon, daarom. En wij zaten nog in de "we geloven blindelings de man in de witte jas fase". En dus werd meneer gecastreerd.

Hij veranderde. Werd onzeker, vooral in zijn omgang met andere honden. Zijn vacht veranderde, werd dik en vet. Hij kreeg een enorme neiging tot dik worden. Maar het allerergste was het rijden waar hij zo vreselijk veel last van heeft. Je kan niet met hem wandelen zonder dat er op hem gereden wordt en hij is zo onzeker dat hij ziets durft te doen dan het gewoon ondergaan. Hij kan niet meer spelen met andere honden, niet met reuen en niet met teven. Soms gaat het goed, als de honden wat ouder zijn en als we een exemplaar treffen dat hem niet pest of als een dolle begint met rijden.

Nelson is en wordt niet gecastreerd. Ik moet zeggen dat het wel een stabiele hond is, ik heb nooit het idee dat het reu-zijn ons in de weg zit. Hij is sociaal, kan met alle honden samen (behalve dus met Hope, dat kan alleen onder strikte begegeiding) en heeft nooit klachten. Geen puspiemel, geen dagen niet eten of zo. Niet te geloven dat we tien jaar geleden zo'n hond gewoon gecastreerd hadden

[Siberienne]

Interessant, vooral dat van die geur

Mijn vorige honden waren niet gecastreerd. Deze twee wel, maar dat had echt te maken met onrust met loopse teven in de wijk (meerdere in de directe omgeving die niet gecastreerd zouden gaan worden). Ik heb er dit ooit over opgeschreven, twee jaar geleden:

Huskyheren en hormonen...
De heren zijn in hun 'prime'. Drie jaar oud, sterk gezond en uh.... mannelijk. Zeer mannelijk. Zeker nu hun geliefde Tjibbe loops is. Vorige week gaf Spot al een nachtelijke serenade voor haar weg. Uiteraard komen we haar nu bijna iedere ochtend tegen. Verleidelijk zwaait ze haar witte pluimstaart heen en weer. Haar plasjes moeten uitgebreid besnuffeld.

Vandaag lopen we een extra grote ronde om ze wat energie af te laten blazen. Een konijn en drie katten later is dat bij mij in ieder geval gelukt. Hopelijk bij hen ook. Bijna terug in het dorp duiken de heren op een polletje gras en daarna duikt Shadow op Spot, mij bijna ondersteboven trekkend. Uiteraard voor de geamuseerde ogen van een stel tuinmannen. Dat moet een damesplasje zijn.

Thuis gekomen mik ik ze in de tuin en ga snel wat lekkers halen voor een spontaan bezoek van een collega. Aan de geluiden uit het nachthok te horen zet Shadow zijn avances voort. Spot ondergaat het blijkbaar lijdzaam. Ik ben blij dat we bezoek krijgen want daar zijn ze goed in: ze springen niet op, genieten van knuffels en bedelen niet al te overdreven.

Spot is duidelijk gecharmeerd van onze vrouwelijke bezoekster. Hij positioneert zich naast haar stoel. Sollliciteert naar knuffels. Likt en snuffelt aan haar arm. Niet zo gek, ze heeft immers een paar katten. Maar wat doet hij nu? Hij snuffelt en knabbelt aan haar mouw. Duw zijn neus in haar oksel. Snuift en begint weer te knabbelen. Zet een poot op de plantenbak achter haar stoel. Twee poot erbij.

Ineens is het me duidelijk. "SPOT" brul ik. "LAAT DAT." Met een betrapte blik druipt hij af. Onmiddelijk geeft broeder Shadow hem ook nog een hondenversie van een standje. Even later probeert hij het nog een keer. Spot vindt mijn bezoeker duidelijk erg leuk. Iets te leuk... Zucht.... mogen de hormonen even wat minder door de bocht gieren?

Uiteindelijk zijn ze hun ballen kwijt geraakt en ik vond het een verademing: in meerdere opzichten rustiger in gedrag, ook naar andere honden, geen nachtelijke huilpartijen, geen puspiemels en veel beter trainbaar/bereikbaar. Ze zijn in mei gecastreerd maar er heeft nog nooit een reu op ze gereden.
Maar ik vind ook uitvallen niet een goede reden. Tenslotte is dat complex gedrag met veel verschillende motivaties. Dat was voor mij ook niet een argument
Aan de vachten is trouwens niks veranderd na de castratie. Hooguit verharen ze misschien iets meer, maar ze hebben beslist geen plofvachten gekregen.

[constance.blokzijl]

Fijn stuk van Monique! Kan ik dat laten lezen wanneer men me vraagt wanneer Harry's ballen eraf gaan
Bij Brutus ook nooit gedaan trouwens, ik zag er zelf gewoon de meerwaarde niet van in....

[Jantina]

Nou, ik heb die ervaring totaal niet met mijn reu. Ik vind het ook niet zo'n sterk artikel/onderzoek , voor dergelijke conclusies hadden ze toch veel meer honden moeten analyseren. Vragenlijsten onder eigenaren zeggen mij vrij weinig, er zijn maar weinig eigenaren die het gedrag van hun hond juist interpreteren.
Maar goed, ik ben niet zo'n fan van Monique Bladder, wellicht helpt dat .