Vandaag is het twee jaar geleden dat Joep een hernia kreeg. We zijn van heel ver gekomen en ook al loopt Joep nog altijd alsof hij elke avond teveel gedronken heeft, hij komt nog overal en geniet van wat het leven hem nog te bieden heeft.
Natuurlijk merken we dat zijn leeftijd gaat tellen en alles wat minder wordt, maar zolang hij het leven leeft is het goed. En heeft hij geen zin om zelf te lopen, nou dan rijden we hem (waarvan akte). En rijden terwijl hij zelf lopen wil, dat lukt dus niet. Joep wiebelt net zolang totdat hij eruit gelaten wordt. In de plassen liggen en/of in de modder kan hij nog geweldig goed!
Eddie en ik hopen dat Joep nog een poosje blijft genieten van ons en Joris. Zijn commanderen (dat kan Joep geweldig goed) nemen we met liefde op de koop toe.