Oooh ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen. Zo lief!
Dank jullie wel!
Anne in Duitsland schreef:Helemaal mee eens. Als ik zie door wat voor kleinigheden ik mezelf al uit het veld laat slaan, waar ik me allemaal zielig om voel... en als ik dan zie hoe Marloes zich door alle tegenslagen heen slaat, die van een heeeeeel andere categorie zijn dan mijn pijntjes, dan kan ik alleen maar bewondering hebben voor je doorzettingsvermogen, Marloes, en voor het feit dat je ondanks alles je dieren op de eerste plaats zet. En dat je daarnaast ook nog aardig blijft.
Nu alleen nog een fatsoenlijke slaapplaats voor je katten leren maken.
Ooh ik ben echt niet altijd aardig hoor. Maar ach, we hebben allemaal wel eens een rotbui, toch? Over het algemeen blijven we gewoon lachen.
En die dieren op de eerste plek? Ze maken mij zo intens blij, allemaal. Zelfs de katten die mijn luxe slaapplaats nog geen blik waardig vinden. Ze toveren dan echt weer een grote lach op mijn gezicht. Ga je nieuwsgierig kijken waar ze zijn, vind je een lege slaapplaats en een volle oud-papier-doos
Briljant!
En jullie helpen ook allemaal, met jullie hulp (rond de medicatie bijvoorbeeld) en jullie berichtjes en grapjes.