Hij vertelde dat hij twee kinderen had. En zei "moet je voorstellen dat er mensen zijn die hun kinderen kwijt raken of verliezen...............". Hij was totaal ontredderd maar vond eigenlijk wel dat hij zichzelf moest vermannen, het ging tenslotte om een papegaai, niet om zijn kinderen. Maar, dat weerhield hem er niet van om weer emotioneel te worden. Hij had de dierenambulance gebeld en die hadden beaamd dat het hier moeilijk overleven is voor een Ara. Zijn Paco
Ik wens hem veel sterkte en ga met de honden wandelen en bel eigenlijk direct Leo om te vragen of hij een melding van een papegaai binnen had gekregen. Dat had hij. Paco. Maar het goede nieuws was, ze hadden net een melding binnen dat hij gevonden was! Hij zat bij iemand in de achtertuin!!!!! Dus ik zeg "He? Ik loop net weg bij zijn baasje!". Leo zegt "en die proberen wij alsmaar te bellen, maar die krijgen we niet te pakken!!!!". Ik lijn de honden aan en ren terug naar de parkeerplaatsen. Helaas, hij was al weg............
Gelukkig werd ik een uur later gebeld: Paco en zijn knappe stoere baas waren weer herenigt. Eind goed, al goed. Ik vond het zo zoet, die grote stoere man, zo geëmotioneerd over het verlies van zijn papegaai.
Wat een stoerschattige man!
