[Hope]

Lotje en Jimmy doen het fantastisch. Ze groeien goed, eten goed en: ze vangen goed.

Dat laatste is meteen een beetje een punt. Ik heb er echt geen problemen mee dat ze vangen, daar zijn ze een beetje voor bedoeld. Ik vind het wel een beetje jammer dat ze hun muizen, mollen, vogels en kikkers mee naar binnen nemen. De deur staat hier nu gewoon open, zo kan Nelson lekker naar buiten wanneer hij wil. Alleen nemen de katten nu half-dode dieren mee naar binnen en ze eten ze niet altijd helemaal op. Het is regelmatig een grote bende hier.

Iemand een idee voor een oplossing?

[petralita]

Zo herkenbaar

Geen eten meer geven



Verder geen tips sorry

[koekje]

Ik zou ze trainen op een eigen kleedje te eten, zoals bv de deurmat.

[Too]

Eens met Koek.. hier wordt 'eerlijk zelf gestolen' ook naar het eigen vreetkleedhoekje gesleept.
Kotsen doen ze daar ook best vaak

Verstuurd van mijn HTC Desire S met Tapatalk

[frodo quin]

Ik zou ze trainen op een eigen kleedje te eten, zoals bv de deurmat.

Dat zou inderdaad wel een oplossing kunnen zijn, dan liggen de dode dieren tenminste niet door je huis verspreid, als ze al dood zijn als ze er mee naar binnen komen tenminste. Als ik kijk wat mijn moeder haar kat zoal meebrengt ben ik toch heel blij dat mijn jongens niet verder dan het terras mogen, brr mag er niet aan denken al die lijken, ik zou geen oog meer toe doen van de nachtmerries. Of levende fazanten en hele muizenfamilies dat hij binnen komt brengen, dan mag jij ze gaan vangen.

[Hope]

Een kleedje is een goed idee! Ze eten hun barf op een handdoek dus dat moet wel lukken.
Blijft jammer dat ze vogels eerst, in huis, helemaal kaal plukken

[pearlsofpassion]

Ik heb een vroeger gewoon geleerd dat de prooien buiten moesten blijven. Net als je een kat leert op een kleedje te eten door het eten steeds daarop te plaatsen, deed ik de prooien steeds buiten. Voordeel was dat het Kleintje echt wel te doen was om het eten en ze de prooi dus niet achterliet. Zo leerde ze steeds bewust dat die buiten moest. Ik moest wel opletten voor mijn vingers.
Die keer dat ze met een levende muis naar mn slaapkamer liep toen we net verhuisd waren, waren wat woorden en haar wat in de richting van de deur begeleiden voldoende om haar dan buiten ergens toch een plekje te laten opzoeken waar ze zich veilig genoeg waande.