Parelridder schreef:Vertel eens, als je wilt, wat komt daar uit?? (ik heb helaas de puf niet me door andertalige artikelen te ploeteren, maar ben er wel erg in geinteresseerd, vandaar dat ik een 'makkelijke weg' zoekhttp://cgejournal.biomedcentral.com/art ... 015-0014-9: het komt heeeeeel in het kort hier op neer: door het selecteren van rashonden binnen een gesloten stamboek is de genetische diversiteit van bijna ieder ras naar de kl*ten geholpen. Hoge inteelt = Lage heterozygositeit = veel erfelijke ziektes binnen een ras. Er zijn op dit moment 396 ziektes geïdentificeerd waar een genetisch mechanisme aan ten grondslag ligt. En er zijn rassen waar veel ziektes in voor komen, waar (DNA) testen beschikbaar zijn maar waar de fokkers niet op testen (en waar dat ook niet verplicht is door de RV). Voorbeeldje: Bij de Golden Retriever zijn 58 ziektes/afwijkingen gedefinieerd. Er zijn twee testjes verplicht. Terwijl er nog 8 (!!) tests beschikbaar zijn. Labrador: 55 ziektes/afwijkingen, 2 verplichte onderzoeken en 12 gezondheidstesten beschikbaar. Maar, door alle betrokken honden maar uit de genenpoel te knikkeren, versmal je de genetische diversiteit alleen maar verder = hogere inteelt = lagere heterozygositeit = meer ziektes. Om ziektes te verhelpen die bijv. over het hele ras verspreid zijn (neem het uraatgruis probleem bij de Dalmatische Hond), zal een uitkruising gemaakt moeten worden naar een ras dat dit probleem niet kent. De toekomst van de rashond: uitkruisen met andere rassen bijv. die aan elkaar verwant zijn/op elkaar lijken. Verder moet er per ras door de Kennel Clubs (door de Raad van Beheren zeg maar) een limit worden gesteld aan hoe vaak een reu gebruikt mag worden. Dus DNA tests zijn geweldig maar moeten niet gebruikt worden om alleen maar honden uit te sluiten van de fokkerij. Het moet gebruikt worden in combinatie met andere screening methodes en met stamboom informatie en de selectie van fokdieren op basis van kenmerken in het genetisch materiaal en het mag dus niet alleen maar lijden tot een verarming van je genetische diversiteit (wat dus nu het gevaar er van is). Hier halen ze ook "designer dogs" nog een keer aan als niet de oplossing voor de problemen. En daar hebben ze gelijk maar op een andere manier. Wanneer je een nieuwe rashond ontwerpt en je gaat met een kleine hoeveelheid honden (founders) dit nieuwe ras fokken: loop je binnen no time weer tegen hetzelfde probleem aan, namelijk : te weinig genetische diversiteit. Ze schrijven ook dat uitkruisen zeker hetrozygositeit verhoogd maar je moet natuurlijk ook uitkijken welke twee ouders je voor de originele uitkruising bij elkaar zet. Kijk je naar de Labradoodle: zowel de Labrador als de Poedel hebben beide een grotere kans op gedeelde erfelijke afwijkingen zoals heup dysplasie, andere gewrichtsproblemen en diverse oogafwijkingen. Daarom moeten beide ouders aan allerlei tests worden onderworpen om gezonde puppy's te kunnen waarborgen.)
http://www.instituteofcaninebiology.org ... hing-again: komt er in het kort op neer: het is een reactie van Carol Beuschat op een artikel in The Canine Chronicle van Attila Márton over "designer dogs". Attila waarschuwt voor "designer dogs" (de kruisingen van twee rassen zoals de Labradoodle, etc). Iedereen die een biologie heeft gehad op school weet dat het fokken met honden die aan elkaar verwant zijn het risico vergroot het risico op genetische afwijkingen aangezien aan elkaar verwante honden een grotere kans hebben op het delen van dezelfde mutaties. Dus, fokken die niet aan elkaar verwant zijn zoals twee verschillende rassen: verminderen de kans op genetische afwijkingen. Het onderzoek (Davis studie) dat Attila aanhaalt zou bewijzen dat rashonden net zo gezond zijn als kruisingen: dat klopt voor geen meter en bestaat niet, het onderzoek toont juist het tegenovergestelde aan. Kruisingen tussen twee rassen hebben vaker drie problemen: patent ductus arteriosis, ruptured cruciate ligament, verwondingen door aanrijdingen met auto's. Alle andere afwijkingen/ziektes genoemd in deze studie: daar waren rashonden slechter af. Ze verwijst dan ook naar andere artikelen die ze geschreven heeft.
De eerste is: http://www.instituteofcaninebiology.org ... davis.html.
De tweede is: http://www.instituteofcaninebiology.org ... sis-a-myth
De derde is: http://www.instituteofcaninebiology.org ... -healthier
De vierde is: http://www.instituteofcaninebiology.org ... rs-in-dogs
De vijfde is: http://www.instituteofcaninebiology.org ... your+lines
En de zesde is: http://www.instituteofcaninebiology.org ... rs-in-dogs
En eigenlijk zijn deze artikelen eigenlijk vet de moeite van het lezen waard. Niet alleen voor fokkers, voor iedereen die zich met honden bezig houdt. En Carol schrijft dan nog dat als we genetische afwijkingen in rashonden willen verminderen, moeten fokkers weten hoe het wetenschappelijk in elkaar steekt, of ze het nou geloven of niet.
En dan haal ik nog even een stukje van Carol aan : Purebred vs Mixed Breed Dogs: Various Disorders
Het klopt, een hond kruising van twee rashonden is niet altijd gezonder dan een rashond. Maar, diezelfde Davis studie weer: die laat zien dat rashonden een grotere kans hebben op het ontwikkelen van een erfelijke aandoening dan mixed breeds. En zeker ziektes die veroorzaakt worden door een recessieve mutatie: rashonden hebben een grotere kans daarop omdat de kans veel groter is dat zij twee kopieën van het zelfde defecte allel erven als gevolg van lijnteelt/inteelt. De meeste van de onderzochte afwijkingen betreft een polygenetische afwijking (meerdere genen betrokken). Voor de tientallen genetische aandoeningen die veroorzaakt worden door een enkele recessieve mutatie: zullen rashonden kruisingen met een veelvoud overtreffen (en dus ook kruisingen van twee rashonden).
. Ik snap dat je baalt. En terecht. En ik zie een verandering in je houding en Cindy..... Ik denk dat dat in deze goed is. Sterkte meis 
