donderdag 25 februari kreeg mijn 13 jaar (bijna 14) oude poes opeens last van een bloedneus.
De hele dag heeft ze bloed verloren uit haar neusje (niezen, druppeltjes en bloedbellen blazen). De dierenarts wist het niet goed en dacht vanwege een extreem hoge hartslag eerst aan een schildklierprobleem. Ze heeft bloedonderzoek gehad, maar dit was niet het geval.
Injectie met antibiotica gehad en weer naar huis.
Bloedwaarden:
ureum 8 (4.9-11.9)
glucose 10.1 (3.4-5.7)
alkalisch fosfatase 69 (<123)
totaal eiwit 79 (52-77)
GPT/ALT 22 (<105)
Creatinine 164 (80-164)
Schildklier was goed, heb geen waarde
Vrijdagochtend 26 februari had ze opeens een dikke wang aan de linkerkant. Weer naar de dierenarts (een andere deze keer), er zat aan de binnenkant van haar bekje (in vlies tussen tandvlees en wang zeg maar) een behoorlijke bloed/felrode verdikking. Verdenking op ontsteking, langwerkende AB injectie en metacam mee voor de pijnstilling en ontstekingsremmer.
Zaterdag erg geschrokken bij het wakker worden. Frommel, had een paars tot zwart oor aan de binnenkant. Grote bloeduitstorting of zoiets, welke helemaal aan de linkerkant van haar bekje door bleek te lopen tot onder haar kin. Wang was inmiddels wel dunner. Ik schrok me een hoedje!!
Weer naar de weekend dierenarts. Deze wist het ook niet, dacht aan rattengif, maar dat kan haast niet omdat we een tuin afgezet met schrikdraad hebben en zij eigenlijk bijna niet buiten komt, echt een binnenkat. Geen typisch beeld. Weer een andere AB kuur met pillen erbij en maar weer naar huis en afwachten.
Maandag 29 februari toch weer terug naar de dierenarts. Ze is zwakker, er komt alleen nog een heel zwak zielig piepje uit en nu zag ik tussen de haren door ook een "blauwe" plek op haar rechterflank. Haar kin is inmiddels al bijna niet blauw meer, haar oor wel. Deze wist het ook niet, had nog nooit zoiets gezien en dacht nu maar prednoral 5mg en iets sterkere AB pillen te geven voor behandeling van een auto immuunziekte, stollingsziekte/probleem.
Inmiddels begon ze ook met platte voorpootjes te lopen, ze loopt op haar elleboog zeg maar….
De eetlust werd door de prednison niet sterker en uiteindelijk hebben we op 11 maart besloten om de prednison om de dag te geven en op 14 maart helemaal te stoppen en over te stappen op een kwart tabletje mirtazapine 15 mg per 3 dagen en heeft ze als boost een vitamine B injectie gekregen.
Ze ging er echter niet meer van eten maar ging ondertussen heel veel drinken en plaste soms op een stuk plastic waaraan ik zag dat het gewoon doorzichtig was i.p.v. geel.
Het zwarte oor was inmiddels iets weggetrokken naar de buitenzijde, maar dit stuk wordt nu helemaal hard en het oor gaat een beetje hangen.
Op donderdag 17 maart toch maar weer naar de dierenarts. opnieuw bloedonderzoek met deze waardes:
Bloedwaarden:
ureum 30.6 (4.9-11.9)
glucose 7.9 (3.4-5.7)
alkalisch fosfatase 95 (<123)
totaal eiwit 75 (52-77)
GPT/ALT 21 (<105)
Creatinine 203 (80-164)
Tevens schildklier: geen waarde van , maar goed
Calcium goed
anorganisch fosfaat goed
Nu advies om te gaan behandelen als nierpatient. Ze heeft een antimisselijkheidsinjectie gekregen en 180 ml fysiologisch zout onderhuids infuus. Verder kreeg ik mee:
1x daag seminar 4mg/ml
en diverse nierdieet spullen.
Omdat ze op zaterdag 19 maart nog steeds minimaal at en maar bleef likken aan haar neusje na telefonisch overleg 3x daags 1 pipet Emeprid opgehaald om te geven tegen de misselijkheid. Dit brengt haar nog steeds mondjesmaat aan het eten (alleen 5 brokjes als ik het aanbied., ze zoekt zelf niet naar eten).
Op maandag 21 maart besloten erbij ook weer te starten met een kwart tabletje mirtazapine 15 mg per 3 dagen.
Wat zou de reden zijn van het nierfalen? Past de bloedneus/bloeding ook in dit plaatje? Dit was er eerder dan de hoge nierwaarden namelijk…..Is er nog iets anders wat we kunnen proberen??
