Mijn oudste rijdt graag na de avondmaaltijd. Tevens het moment dat ze extra graag speelt en knuffelt. De middelste deelt die gevoelens, dus ze dollen dan samen.
Het rijden wil ik niet. De jongste wil het niet en dat wordt van meet af aan puur op haar mimiek gerespecteerd. De middelste vindt het niet erg, maakt er een dolletje van, maar ík wil het niet. Niet alleen vanwege de fysieke belasting van de middelste, ook gewoon omdat ik dat 'gedoe' niet in m'n woning wil. Als ik het rijden toe sta, neemt de opwinding n.l. verder toe, volgt er ook nog een intense poetsbeurt, wat de middelste ondergaat maar waaraan ze geen plezier beleeft. Ik geef de rijder dus de opdracht 'laag'. Na 1 tot max. enkele pogingen, neemt ze dan een giga spelbuiging aan, met de wang op de vloer en laat zich omvallen, zodat haar kameraad haar 'te grazen neemt'. Dan gaan ze samen met speeltjes liggen klooien, enorme lol. Dit rijden komt mij over als iets seksueels, zich enorm lekker voelen en hoe dan ook wat 'klefs' willen doen samen.
Dominant rijden accepteer ik overigens ook niet, niet van mijn honden en niet t.o.v. mijn honden. Dat speelt niet onderling overigens en de jongste 2 hebben zelfs de neiging nooit gehad. Ook dat is 'laag'. Stomweg omdat ik geen 'gedoe' wil, laat staan t.o.v. honden waar we niets mee te maken (hoeven) hebben. Ik heb dit 'afgekeken' van mijn 1e hond, die als we logeer-reuen hadden, het niet accepteerde als die op elkaar gingen rijden. Hij gaf een blaf en dan zakte men beschaamd weer met 4 poten op de grond. Hij voorkwam - zich altijd zeer verantwoordelijk voelend voor 'zijn' groep - op die manier 'gedoe'.
Deze reu was mijn 1e hond, een ongecastreerde reu die al zeer vroeg wist waar Abraham de mosterd haalt. Hij werd desondanks een enorme gentleman en dat wijt ik mede aan de grenzen die hij kreeg. Hij leerde dat hij niet op iedere lekker ruikende teef mag duiken, maar wél mocht spelen/verleiden. Dat legde hem geen windeieren, hij was een door teefjes en hun eigenaren gráág gezien gozer. Men prees hem om zijn spel, mopperde over andere reuen, terwijl hij en ik heel goed wisten dat hij het spel als vóórspel beschouwde
Maar iedereen blij: hij lekker geflirt, zij leuk gespeeld, baasjes lol gehad..
En nu ik teefjes heb accepteer ik het ook niet als ze 'bestegen' worden, wat ze niet fijn vinden. De oudste kan ze weg sturen, maar doet dat omdat het haar mateloos irriteert, ze is daarna dus nog een poosje gespannen (als we pal er na en volgende reu tegen komen is ze al bij voorbaat licht geirriteerd, ze moet zich uitschudden om de stress wat kwijt te raken). Ik wíl niet dat ze zich steeds boos moet maken, ook zij komt naar het bos om te ontspannen, níet om andermans honden op te voeden. Als de eigenaar er geen stokje voor stekt (99% doet níets aan het gedrag van de eigen reu, maar neemt wél de moeite mijn teef te prijzen als ze hem boos weg stuurt, kennelijk begrijpt men dus wel dat de reu zich vervelend gedraagt en meent dat haar boosheid aangemoedigd dient te worden, als word je voor je lol boos..).
Mijn beide andere teefjes snauwen niet en dat wil ik graag zo houden. Ik heb bij mijn 1e teefje gezien hoe ze in de loop der tijd een hekel kreeg aan veel reuen, al geirriteerd raakte als ze op opgewonden wijze naderden. En ze had gelijk hoor, dat wás dan ook idd volk wat haar wilde berijden, maar als je op 1 wandeling 20 van dat soort reuen tegen komt.. Sprong ze blij uit de auto, lekker wandelen, fijn spelen.. Liep ze na 5-10 minuten al een stuk minder blij en was er na een uur lopen weinig terecht gekomen van hetgeen waar we ons op verheugd hadden, wegens de opvoedingstaak die reu-eigenaren haar toe dichten.
Ik leerde daarom mijn reu waar te nemen, die inmiddels overleden was. Ik stuurde reuen die zich onbehoorlijk gedroegen weg. Wonderlijk genoeg hebben reu-eigenaren dáár moeite mee. Mijn teef mag zich vreselijk boos maken en wordt vervolgens daarover geprezen, maar als ik als eigenaar een dergelijke reu pal vóór het bespringen verbaal corrigeer, aan geef dat hij weg moet gaan, dan schiet men uit de slof.. Idem als ik te laat ben of de reu sch*t aan me heeft, zodat ik hem (zo mogelijk aan halsband of tuig) van mijn teef moet trekken. Dat schijnt ook heel ongepast van me te zijn
Teefjes zijn niet ter wereld om reuen op te voeden. En ik vind het mijn recht én plicht hen te beschermen. Niet alleen tegen gevaar, maar ook tegen gedrag wat hun plezier aanzienlijk vergalt. Zoals ik mijn eigen honden er ook van weerhoud anderen hun plezier/ontspanning te hinderen: ik houd ze bij me als mensen/honden mogelijk niet gediend lijken te zijn van contact, ook in losloop gebied.
Lang verhaal.. Maar jouw vraag, of je er 'goed aan doet'..? Ik weet niet of er een 'goed' of 'slecht' is hierin. Zélf vind ik het gewoon niet fijn voor mijn maatjes als ze zo geirriteerd raken. Het is niet hun hobby om anderen de les te lezen, ze willen eigenlijk gewoon lekker rennen en spelen, zoeken een zodanig hitsige of imponerende hond of niet op. En ik wil graag dat ze oog houden voor de leuke honden, niet - zoals vaak gebeurt - op zeker moment alle reuen met argwaan gaan bekijken (discriminatie) in de verwachting dat ze weer lastig gevallen zal worden.
Binnen de eigen roedel is het maar net wat je zelf fijn vindt, voor zover de honden het onderling oké vinden. Ik voel me dankzij mijn reu vrij om het ze te verbieden. En heb ook gezien dat hij hiermee veel onderlinge rust creeerde. Voor mij de reden het ook niet toe te staan. Naast dat het heel gemakkelijk is als die norm duidelijk is vóór er een eventuele lichamelijke klacht is die geen rijden verdaagt, zoals mijn middelste een polsklacht heeft t.g.v. het auto-ongeval, waarbij van belang is dat ze geen zware last draagt. En mijn jongste een blessure aan achterpoot en rug heeft, die absoluut niet bereden mogen worden. Een zorg minder dat ze niet nu pas hoeven leren dat rijden 'not done' is.
