[Extreme]

Om Hope haar topic niet te vervuilen, ik lees dat er meerdere mensen met een burn out te maken hebben(gehad), stel ik hier mijn vragen.
Dochterlief heeft een burn out, ze was opkrabbelend, weer veels te snel gaan werken(na volgens mij 1 maand), vechtend om hoofd boven water te houden, is ze een maand geleden flink onderuit gegaan(figuurlijk), burn out met depressie volgens psych waar ze al enige tijd hulp van heeft.
Ze krijgt van alle kanten hulp, en er komen weer lichtere momenten/dagen, dus dat is fijn.
Maar nu is ze bij de arbo geweest, daar mocht ze een maand van thuis blijven, om dan 2 x 4 uur weer te gaan werken(eerst nog een gesprek met haar baas om de werk druk te verlichten, waar er eerst 3 mensen keihard werkte, doet ze het nu alleen), dmv druk van de psych is het thuis blijven wat kunnen verlengen, maar kortere tijd om te werken is een nee. Arbo arts weet dat ze voor haar werk 2 uur heen en 2 uur terug nodig heeft om naar haar werk te komen, dus kom je al met al op de 8 uur waar je mee zoet bent, daar waar er nu een energie is van kwartier/half uur.
Arbo arts had aangegeven dat ze even tot rust mocht komen, maar niet te lang, want het is een klein bedrijf, en met haar thuis blijven stort daar de boel in en dat wil je niet op je geweten hebben. Ok, dit ter info.
Nu heb je rechten en plichten, ze heeft een hoog plichtsbesef en voelt zich al schuldig dat een collega nu haar werk krijgt, nee zeggen is zeer moeilijk.
Wat zijn je rechten als zieken? Je moet mee doen aan het integratie proces, maar als dit niet te doen is(onredelijk), arbo arts bij zijn mening blijft, mag je zelf om een andere arbo arts/dienst vragen? Mag je na bv 3 uur weggaan bij werk omdat het niet te doen is? Moet je je dan weer ziek melden, en gaat het proces dan weer beginnen van naar de arbo, opnieuw integratie enz.
Ze wilt best weer gaan werken, maar 2 x 4 uur en dat iedere week weer 4 uur erbij, en de 4 uur reistijd per dag, is voor haar nog veel te veel.
(als ik lees dat andere de tijd gegund word om beter te worden, en bij het minste geringste terug kunnen vallen houd ik wel m'n hart vast)
Gelukkig geen ervaring met dit alles, wat weten jullie ervan?

[dinky89]

Poeh, wat een enorm vervelende situatie....
Helemaal doordat de reistijd ook nog eens zo enorm lang is...

Wat ik kan vinden is dat als ze weigert mee te werken aan het reintegratietraject haar werkgever geen loon meer hoeft te betalen......
Kan niets vinden over een second opinion maar er staat ook dat het reintegratietraject in overleg zou zijn opgesteld....
Weet niet of het een optie is om de arbodienst 'gewoon' te bellen en daar te vragen of een second opinion mogelijk zou zijn?


http://www.arbeidsrechter.nl/ziekte-wer ... n-plichten
http://www.arboportaal.nl/onderwerpen/r ... -werknemer

[hannabelgje]

Normaal gezien kun je voor een second opinion terecht bij het uwv. Als je in je gelijk gesteld wordt dan moet de werkgever de kosten betalen en als de werkgever in zijn gelijk wordt gesteld moet je de kosten van het uwv zelf betalen.

Verstuurd vanaf mijn GT-I9105P met Tapatalk

[Kaio]

Pfff
Dat is wel het laatste wat je erbij kunt hebben in deze situatie zoveel extra druk en stress ( bin there done that)

Wat ik me nog kan herinneren is dat je bij uwv langskunt voor second opinion ( kost je wel geld) en nog geen zekerheid.
Maar in principe heeft de arboarts meer te zeggen dan je eigen arts of psycholoog etc. Ik weet het klopt totaal niet. Helemaal onafhankelijk is een arbo arts dus niet, want die wordt wel betaald door het bedrijf
Ik voel met je dochter mee, je kunt dit er niet echt bij hebben. Ik was na de eerste keer ook na 6 weken weer volledig aan de gang, een jaar later opnieuw ziek en erger en toen moest ik ook weer aan de slag van de arbo, nu is dat toen niet gebeurd ( ik flipte nl. Compleet ) maar dat heeft mijn ziekte toen echt geen goed gedaan.
Maar denk wel dat verklatingen van je arts, psycholoog ed wel goed kunnen helpen en misschien ondersteunend kunnen zijjn in een gesprek met de arbo. En bij de optie second opinion ook natuurlijk.

Tja schuldig voelen, ojee, dat moet ze echt proberen van zich af te zetten, wat makkelijker gezegd is dan gedaan. Juist door heel grote verantwoordelijkheidsgevoel voel je je schuldig t.o.v. van alles en iedereen, vind je dat je dingen moet doen etc. Ergens moet er dan echt een knop om van joh ik ben wel ziek, maar ik kan wel nog dingen, maar ik heb ook grenzen, en daar blijf ik bij omdat ik voor mezelf kies, want als ik het niet doe, doen anderen het heus niet voor me. En ja dat is een hele moeilijke en mij ook nooit 100% gelukt. Maar wel gedeeltelijk hoor, en dat is een stuk beter dan je overal schuldig over te voelen. Uiteindelijk moet je toch zelf voor jezelf kiezen, dat kan niemand anders voor je doen. En nee makkelijk is dat niet.

Maar 4 uur reistijd op een dag klinkt mij sowieso wel als erg veel. Ik zou dat dus nooit meer kunnen. Goed dat kan je dochter in haar situatie nu niks aan veranderen maar is wel een afweging voor de toekomst.

Sterkte voor je dochter

[Extreme]

Dank voor jullie reacties. Ben druk bezig de links te lezen.
Ja Kaio dit kan ze er echt niet bij hebben, het vreet ook aan haar, vandaar dat ik nu zoveel mogelijk info probeer te vinden waar haar rechten en plichten liggen. Nogmaals ze wilt weer aan het werk, maar ziet nu ook zelf in dat ze de vorige keer te snel begonnen is, en dat dit een gevolg er van is. De reistijd, daar heeft zij zelf ook niet voor gekozen, haar werk zat eerst bij haar om de hoek(langzaam lopend 5 minuten), maar haar baas heeft de hele zaak verhuisd naar waar ze nu zitten, en dus heeft ze deze reistijden helaas.(vaak probeert ze mee te rijden met iemand, maar als je reintegreert heb je andere werktijden en zal dat niet op gaan).

[Spikkelneus]

Pfoe ja.....lastig. Dat gaat nooit lukken met die reistijd, dat alleen is al veel te vermoeiend.

Ik ben dierenarts en in de laatste 8 jaar 7x van baan gewisseld, mn door burn-outs (wat ik elke keer niet aan mijn nieuwe werkgever heb verteld, want voor jou 10 anderen). Tussen die banen in nam ik telkens (onbetaald, want ik had nergens recht op) 1 a 2 maanden vrij om mezelf weer een beetje bij elkaar te rapen. En na een paar maanden begon de ellende weer van voren af aan. En als dierenarts kan je niet zeggen: ik werk wel overdag, maar ik doe geen overuren en geen diensten en ik val ook niet in voor collega's bij ziekte/vakantie/nascholing. Dat pikt je baas niet en dus wordt je contract niet verlengd.

Mijn oplossing was een eigen praktijk - zodat ik zelf mijn tijd kan indelen.
Ha! Mis! 5 maanden onderweg en ik voelde me slechter dan ooit.
Als zelfstandige heb ik al helemaal nergens recht op - vette pech. Gelukkig heb ik een man met een fatsoenlijk inkomen en redden wij het (met moeite dat wel) van 1 inkomen.
Ik heb de praktijk dus in de verkoop gedaan. Nog 3 weken - dan mag ik ein-de-lijk stoppen, want ik werk nog wel, dat zal wel moeten anders is er niks om over te nemen voor de opvolger. Maar het afgelopen jaar is loodzwaar geweest, dat kan ik je wel vertellen.

En dan: de toekomst. Ik kan niet meer voor een baas werken - om bovengenoemde reden dat je niet kan zeggen: geen nachtdienst, geen weekenddienst, geen spoedgevallen, geen inval voor collega's.
Ik wil absoluut iets met honden blijven doen, maar wel iets vrijblijvends. Ik denk nu aan dagopvang of een kleinschalige trimsalon. Maar eerst maar eens een half jaar echt niks doen (en verhuizen).

Succes voor je dochter. Ik zou zeggen: een paar maanden ertussenuit en daarna een andere (kleinere) baan zoeken vlak bij huis. Makkelijker gezegd dan gedaan, I know.

[Martine-Tom]

Herkenbaar, ik ben op een gegeven moment op mn strepen gaan staan. Ik kon het niet en ik deed het ook niet, melde me braaf elke keer ziek, tekende ook niks waarop iets stond wat ik niet aankon en ging ook mondeling nergens mee akoord, na gesprekken met de arbo ging ik standaard naar de huisarts om aan dossieropbouw te doen en later toen ik een psycholoog had ging ik daarheen.
Ik werkte mee in die zin dat ik de oorspronkelijke 2x3 uur deed maar opbouwen ging niet, heb altijd de communicatie met leidinggevenden open gehouden, en mijn standpunt was dat ik mn eigen genezing niet ind e weg mocht staan, wat ik juist deed als ik teveel werk op me nam.
(In het kort, er is uiteraard veel meer gebeurd in die jaren) ik zou in de eerste plaats dit vooral ook met huisarts en andere behandelaren bespreken, en goed onderbouwd voet bij stuk houden, en ja dat klinkt heel makkelijk en nee dat is het niet...

Het gevolg was dat mijn werkgever een second opnion aanvroeg bij het uwv, die hebben op basis van dossiers (vandaar de dossieropbouw bij huisarts ed) mij in het gelijk gesteld en geoordeeld dat 1x3 uur werken mijn max was.

[pluk]

Ik weet niet of je dochter een rechtsbijstandverzekering heeft? Zij kunnen haar van advies voorzien tav haar rechten en plichten. Maar bijv ook een concept bericht maken dat je dochter zelf kan versturen naar de werkgever.

De aangewezen website voor informatie is www.UWV.nl.

Hier vind je ook informatie over het deskundigenoordeel, de second opinion, dat zij kunnen geven.

[Kaio]

Dank voor jullie reacties. Ben druk bezig de links te lezen.
Ja Kaio dit kan ze er echt niet bij hebben, het vreet ook aan haar, vandaar dat ik nu zoveel mogelijk info probeer te vinden waar haar rechten en plichten liggen. Nogmaals ze wilt weer aan het werk, maar ziet nu ook zelf in dat ze de vorige keer te snel begonnen is, en dat dit een gevolg er van is. De reistijd, daar heeft zij zelf ook niet voor gekozen, haar werk zat eerst bij haar om de hoek(langzaam lopend 5 minuten), maar haar baas heeft de hele zaak verhuisd naar waar ze nu zitten, en dus heeft ze deze reistijden helaas.(vaak probeert ze mee te rijden met iemand, maar als je reintegreert heb je andere werktijden en zal dat niet op gaan).

Rijdt ze nu zelf auto dan, 4 uur per dag? of gaat ze met openbaar vervoer?
Ik kon dat echt niet goed toen, autorijden, en ik kan prima autorijden hoor, maar toen even niet. Alleen daarvan ben je meer dan bekaf .
Dat is vervelend als je werk zo verhuisd. Hoelang is dat al geleden?
Maar is dat normaal dan 8 uur + 4 uur reistijd per dag? Dat lijkt me sowieso al zwaar. Is dat ook niet de druppel die het emmertje over liet lopen geweest voor je dochter?
ik vind 4 uur per week erg snel gaan, heel snel van wat ik allemaal heb geleerd, en ook van behandelaars heb gehoord ( en uiteindelijk is iedereen ook anders dus iedereen heeft zijn eigen tijd nodig, ) . En eigenlijk geeft ze zelf ook al aan dat dat heel fout voelt. ( dus heeft ze meer tijd nodig ) En ja hiermee zul je iets moeten want tja anders verandert er niets en blijf je vallen helaas Burn-out kost nou eenmaal tijd om vanaf te komen, en een depressie erbij maakt het extra delicaat zeg maar. Er te snel overheen stappen zorgt er alleen maar voor dat ie snel weer terugkomt.

[eelke]

Het advies van een arbo arts is volgens mij niet per see bindend. Heeft ze hier al een gesprek over gehad met haar werkgever? Zijn er geen andere mogelijkheden zoals een gedeelte thuiswerken etc?

[Parelridder]

Ik heb gelukkig zelf geen ervaring met burn-out, maar wel clienten gehad met deze klachten én zelf te maken met WAD II. Eveneens niet-objectiveerbare klachten, met alle moeilijkheden die dat veroorzaakt. Juist als je geen energie te verspillen hebt, komt het knokken om ruimte voor herstel er nog eens bij..

(...) Maar nu is ze bij de arbo geweest, daar mocht ze een maand van thuis blijven, om dan 2 x 4 uur weer te gaan werken(eerst nog een gesprek met haar baas om de werk druk te verlichten, waar er eerst 3 mensen keihard werkte, doet ze het nu alleen), dmv druk van de psych is het thuis blijven wat kunnen verlengen, maar kortere tijd om te werken is een nee. Arbo arts weet dat ze voor haar werk 2 uur heen en 2 uur terug nodig heeft om naar haar werk te komen, dus kom je al met al op de 8 uur waar je mee zoet bent, daar waar er nu een energie is van kwartier/half uur.
Arbo arts had aangegeven dat ze even tot rust mocht komen, maar niet te lang, want het is een klein bedrijf, en met haar thuis blijven stort daar de boel in en dat wil je niet op je geweten hebben. Ok, dit ter info. (...)

De bedrijfsarts zou er voor ditzelfde kleine/kwetsbare bedrijf, wat volgens de arts kennelijk in stort als je dochter langer ziek zou blijven, verstandig aan doen haar gezondheid degelijk te laten herstellen!! Op de langere termijn niet alleen beter voor de werknemer, maar óók voor de werkgever en het bedrijf (wat zo afhankelijk van haar is)!!!!
Ik zou je dochter adviseren een nieuwe afspraak te maken bij de ze arbo-arts en daar met iemand anders heen te gaan. Iemand die niet geneigd is te verbloemen hoe het werkelijk gaat, maar goed concreet kan maken hoe haar dagen er nu uit zien. Wat ze op brengt en wat allemaal nog niet. En hoe ver dat staat van haar gebruikelijke gedrag en mogelijkheden. En wat er gebeurd als ze zichzelf eens overvraagt (een voorbeeld/ervaring noemen: als ze bijv. naar de arbo gaat, wat betekent dat dan voor wat ze die dag verder nog doen kan en welke klachten levert zo'n bezoekje - n.a.v. rit en spanningen - op).
Mijn ervaring is dat als een arbo-arts onvoldoende ruimte geeft voor herstel of te rap wil met opbouw/terugkeer, niet genoeg zoekt naar tussenstappen, het nog onvoldoende duidelijk is hoe beperkt de belastbaarheid is. Héél concreet maken dus. Thuis voorbereiden door voorbeelden op te schrijven van klachten/beperkingen die ze heeft ervaren n.a.v. inspanningen. Noteren welke aktiviteiten - denk niet alleen aan werk, maar ook aan huishouden, adminstratie, contacten, hobby's.. - ze nu niet/minder kan. Schets de dag (hoe gaat een relatief goede en hoe verloopt een beroerde?).
Iemand mee nemen naar het gesprek die goed concreet maken kan wat hij/zij ziet aan veranderingen en waarbij allemaal hulp geboden wordt, wat onder gezonde omstandigheden allemaal gewoon prima door haarzelf gedaan zou kunnen worden, kan heel helpend zijn.

Misschien ook goed om te lezen: https://www.poortwachtersloket.nl/Infor ... n_2e_spoor

[Charlie Angel]

Je hebt al een hoop tips gehad dus ik ga je niet met mijn ervaringen vermoeien. Maar wat mij heel erg heeft geholpen is de mogelijkheid de mijn baas mij bood om thuis te gaan werken. Is er voor je dochter geen mogelijkheid om al dan niet tijdelijk deels vanuit huis te gaan werken?

[Parelridder]

Je hebt al een hoop tips gehad dus ik ga je niet met mijn ervaringen vermoeien. Maar wat mij heel erg heeft geholpen is de mogelijkheid de mijn baas mij bood om thuis te gaan werken. Is er voor je dochter geen mogelijkheid om al dan niet tijdelijk deels vanuit huis te gaan werken?

Hoeft ook niet in eigen funktie te zijn he. Ze kan om te starten ook iets anders doen, wat qua tijdsduur/tijdstip/werkdruk/lokatie beter past bij de huidige belastbaarheid.

[Extreme]

Allemaal weer dank voor jullie reacties.
Ze moet van de week het gesprek aan gaan met haar werkgever over de werkdruk, hiervoor zou ze naar haar werk moeten, niet te doen, dus ik heb voorgesteld dat ze hem vraagt naar hier te komen(een neutrale plek), dit is gelukkig akkoord, ook hebben we aangegeven dat 1 van ons mee gaat tijdens het gesprek. Een gewoon gesprek vermoeid haar al, laat staan dit soort gesprekken. Ook hebben we aangegeven dat zij zelf moet gaan proberen te overzien welke werkzaamheden zij evt zou kunnen gaan doen om mee te beginnen, denk ook idd aan het thuis werken, volgens haar zijn er werkzaamheden die ze vanaf huis zou kunnen doen, dus dat gaat ze/we dus ook voorstellen.
Grenzen aangeven en nee zeggen is ook het probleem waardoor dit weer zo heeft kunnen gebeuren, dus aan zichzelf denken, zichzelf beschermen mbt wat kan ik aan is moeilijk, maar goed, ik ga mee. Wil daarom ook zelf goed voorbereid zijn, tenslotte moet zij er terug en we moeten dus weten wat de mogelijkheden zijn.
Zij heeft geen rechtsbijstand, wij wel, dus we zouden idd daar vragen kunnen gaan stellen, maar we hopen op een positief verloop.
Wel is het spijtig dat de arbo arts idd denkt aan het kleine bedrijf die niet zonder haar kan, maar haar wel pusht om 2 x 4 uur te gaan werken,(2x2 uur was totaal niet bespreekbaar).
Nee Eelke zij rijd nu geen auto, zelfs fietsen kan ze niet, blokje met onze ouwetje kost haar al geestelijk veel moeite, maar ze wilt zo graag weer beter worden, normaal alles kunnen doen.
De psych heeft gesproken met de arbo en aangegeven dat ze nu erg beperkt is, en zelfs naar haar word nauwelijks geluisterd, ok de start is iets verlaat, maar hij blijft bij de 2 x 4 uur.
Ja ik denk dat ze ook veel beter op haar plek is ergens anders, zeker dichter bij huis,maar nu is het vechten om weer grond onder haar voeten te krijgen, en dat kost al genoeg tijd en energie.

Oh wat erg spikkelneus, je droombaan moeten opgeven, zelfs je eigen praktijk, wat erg, ik hoop dat je iets vind waar je je kennis en je zorg in kwijt kan. Is dierenarts in/voor een dierenasiel misschien een idee? Dan werk je bepaalde uren overdag.

Nogmaals dank voor het meedenken allen.

[Borke]

Deze problematiek is mijn vakgebied.
Als casemanager adviseer ik werkgevers en werknemers hoe om te gaan met ziekte en alle verplichtingen daar omheen.

Mijn advies:
Laat je dochter de volgende vragen door de psycholoog schriftelijk laten beantwoorden:
- wat is de prognose herstel?
- wat is het behandelplan?
- is je dochter belastbaar met arbeid?
- indien dit niet het geval is, wat is de prognose wanneer dit wel het geval is?
- vertoont zij adequaat herstelgedrag?
- is zij in staat om zefstandig met personenauto of openbaar vervoer naar het bedrijf in ... te reizen?
- indien dit niet het geval is, wat is de prognose wanneer dit wel het geval is?

Bovenstaande schriftelijke informatie kan jouw dochter dan naar de bedrijfsarts sturen. Mogelijk past hij dan zijn visie aan.
Voor de wet is hij degene die bepaalt wat jouw dochter medisch bezien aan kan qua werkbelasting.

Echter als jouw dochter het daar niet mee eens is, dan adviseer ik haar om met diezelfde schriftelijke informatie een deskundigenoordeel aan te vragen bij het UWV. Alle informatie daarover vind je op de site van het UWV.
Overigens is wat hier boven ergens staat niet correct: het is niet zo dat de werkgever de kosten betalen moet als jouw dochter in het gelijk wordt gesteld.

NB dergelijke informatie is medisch beroepsgeheim en is derhalve niet bestemd voor de werkgever.
Het is van belang dat de werkgever zich realiseert dat dit verzuim langer zal gaan duren als jouw dochter te snel te veel moet komen werken.
Is het een groot of een klein bedrijf waar zij werkt?