Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

Door Martine-Tom
#3188237
De opleiding tot hulphond die ik met Tom gedaan heb, op zoveel vlakken!
Hij werd en is nog steeds mijn spiegel, van hem meer geleerd dan van welk hulpverleningstraject dan ook.
Daarnaast is het ook op gebied van assertief zijn een goede zet geweest, met een klein aaibaar lijkend hondje met hulphonddekje lopen lokt veel, erg veel reacties op en daar moet je iets mee, dus ook op dat gebied belangrijk geweest.

Maar het spiegelen en even simpel gezegd dat elk gedrag van hem wat storend is, of dingen die ik niet aangeleerd kreeg, dat dat bij mij lag en niet bij hem, dan ben ik te onduidelijk, of zit zelf niet goed in mn vel en dat is dan in zijn gedrag te zien, heb me er in het begin tegen verzet maar het is wel zo ;D
#3188251
Portie weerbaarheid heb ik van Boris geleerd. Vijf keer ernstig gebeten en vijf keer deed hij niets. Niets ervoor en niets erna, dus toen moest ik leren "bijten" om mijn mega lieverd te verdedigen. Ook heb ik alles op hondengebied met hem en door hem geleerd. Ik was groen en ik heb met mijn mega werkhond en alle wedstrijden die ik gelopen heb alle uiterste van trainingsmethoden gezien.

Cayley was een mega spiegel voor mijn emoties. De enige ook die mij razend kon maken, niet kwaad maar echt razend. Dus ja daar moest ik ook wat mee. En mijn eerste help ik heb een monster aan de lijn hond. Weer wat anders dan een allemansvriend dus ik heb mij erin moeten verdiepen.

Jones is een mega les in: het hoeft allemaal niet perfect. Accepteren hoe het is leer ik van hem enorm. Hij heeft zijn gebruiksaanwijzing en daar moet ik het mee doen. Kan ik mij wel voorstellingen maken van ja maar je moet zo lang wandelen en hij moet daar en daar tegen kunnen en zo'n hond moet naar school. Eh tja, soms kan dat meestal niet omdat het hem/ons te veel stress oplevert. Dus accepteren dat er dingen die ik vroeger vanzelfsprekend vond niet kunnen (neemt niet weg dat ik toch blijf trainen, dus ik ga niet altijd alles vermijden).

En wat mijn grote les mbt die kleine wordt weet ik nu nog niet, maar dat zal zich uitwijzen.
#3188256
Ik heb van Joep geleerd dat leven met beperkingen nog gewoon een (goed) leven is. En leven in het hier en nu, dat heb ik ook voor een groot gedeelte van Joep geleerd.

Joris is mijn spiegeltje...., zie aan hem precies als ik te gestrest ben of te overtrokken reageer. Dan is hij in staat om de eerste de beste hond die we tegenkomen aan te vliegen en een kopje kleiner te (willen) maken. Dan weet ik direct: "Pauline.... adem in, adem uit en relaxxxxxxxxx".
Door Martine-Tom
#3188257
Malamoods schreef:Lijkt mij super leerzaam ja! Heb jij samen met een organisatieje hond opgeleid? Of was hij al 'klaar' en wilde je nog wat dingen aanleren die vooral op jou situatie moesten worden afgestemd?
Mooie ervaring, leuk dat je het hier wilt delen. :)
Wij hebben gelest bij De CLiCK, Tom was gewoon een prive hond dus moest alles aangeleerd krijgen.
Heel bijzonder en mooi om te doen, ze werken daar met het maatjes systeem en (zoals de naam al zegt) word alles positief en met clicker aangeleerd. Ik ging erin met het idee dat Tom van alles zou leren...maar het was meer dat ik mezelf moest trainen en dat Tom dan "vanzelf" leerde wat nodig was, heel leuk om te doen!
#3188262
Martine-Tom schreef:Wij hebben gelest bij De CLiCK, Tom was gewoon een prive hond dus moest alles aangeleerd krijgen.
Heel bijzonder en mooi om te doen, ze werken daar met het maatjes systeem en (zoals de naam al zegt) word alles positief en met clicker aangeleerd. Ik ging erin met het idee dat Tom van alles zou leren...maar het was meer dat ik mezelf moest trainen en dat Tom dan "vanzelf" leerde wat nodig was, heel leuk om te doen!
O0 *vind ik leuk*
#3188266
Die kleine heeft vast nog iets moois voor je in petto Lil!

Pauline, wij kunnen in dat opzicht veel van honden leren, hun aanpassingsvermogen is echt indrukwekkend vind ik! Leven in hier eb nu, dat vind ik zelf soms best moeilijk.

Ik kan mij voorstellen dat het idd. Een erg leuke ervaring is Martine-Tom! :)
#3188272
Mijn allereerste hond - mijn grote leerschool.
Totaal bleu in de hondenwereld, nog maar kort wonend op het platteland, uit een plaatselijk krantje een advertentie geplukt: "Berner Sennen reu te koop".
Met toenmalig meneer -Saskia- was het besluitproces kort: "Als we gaan kijken, zijn we verkocht; dus nu beslissen."
Gaan kijken, stond daar een imposante reu aan het hek te blaffen. Het gesprek was kort, we kregen geen enkele info. 10 minuten later zaten we -met hond- in de auto op weg naar de plaatselijke dierenspeciaalzaak. We hadden niets, maar dan ook werkelijk niets in huis voor een hond. Dus riem, mand, eten, speeltjes, kammen (mijn hemel wat zag hij eruit), shampoo ingeslagen.

Deze imposante reu heeft een indrukwekkende, mooie, maar ook verdrietige periode in mijn leven gegeven. Na een gewenningsperiode kwamen zijn niet al te vriendelijke trekjes naar boven. Tolerant was hij zéker niet. Het werd zijn huis, zijn tuin en wij waren van hem. Punt.

Al snel ben ik met hem op cursus gegaan en daar ging hij bijna letterlijk voor me door het vuur. Hij deed alles met overdreven gedrevenheid. Een sterke persoonlijkheid, to say the least. Fijn voor mij, mooie resultaten op cursus, maar zijn gedrag naar de rest van de wereld werd er niet minder van. Op consult bij Martin en Helly Gaus en die waren niet mals in hun oordeel: Deze hond was gevaarlijk. Óf heel goed van de buitenwereld afschermen, óf inslapen.

Dat was tegen mijn zere bleue been; hij deed het met mij immers perfect. Tot het moment dat één van de kids (in zijn knie) werd gebeten. Toen viel het oordeel: dit is onhoudbaar. Is het bij ons niet te behappen, dan is het nergens te behappen voor hem. En dus is hij op vijf-jarige leeftijd in goed overleg met de dierenarts ingeslapen. Een (lichamelijk) kerngezonde hond.

Hij was mijn trigger om de opleiding tot kynologisch gedragstherapeut te gaan doen; ik wilde weten of ik er in dit proces alles aan had gedaan om dit beter te begeleiden. Er daar werd me na een intensieve opleiding heel duidelijk: Nee, ik had het niet beter kunnen doen. Waarschijnlijk had ik het eerste advies van Martin en Helly veel eerder overgenomen.

Hij heeft onuitwisbare indruk gemaakt en mijn honden-eigenaarschap zoveel meer gegeven dan ik had kunnen vermoeden bij de eerste aanblik van die massieve reu, die tegen het hek op stond en waar ik als een blok voor ben gevallen.

Afbeelding
#3188300
Saskia. :-* :-*

Van alle drie mijn berners heb ik veel geleerd, alledrie ga ven hun eigen lessen aan mij. Het was een bijzonder stel, en ze zitten diep in mijn hart.

Echt een les is het niet,maar het blijft mij wel heel sterk bij. Hoe onwijs ziek Jane ineens werd 2 dagen voor mijn moeders begrafenis, ik dacht dat ik ook gelijkertijd van haar afscheid moest gaan nemen, had dat ook gedaan als het nodig was. Maar met middelen van de dierenarts knapte ze als een gek op. Lieve Els zou op haar passen de dag van mijn begrafenis. Ze heeft zich top gedragen bij Els en ook de dagen erna ging het goed met haar, al wist ik dat het foute boel was. Ze wilde persee mee naar het bos en alles wilde ze bij zijn. Anderhalve week na de begrafenis is zij ingeslapen. Ik blijf het zo bijzonder en bizar vinden hoe honden zich aanpassen. Ze heeft mij de kans gegeven rustig afscheid te nemen van mijn moeder en ik heb rustig afscheid kunnen nemen van mijn liefste Jane.

En een zware les van Charlie. Ik ging scheiden net nadat mijn moeder en Jane overleden waren. Voor mijn gevoel had Charlie altijd snel last van stress en veranderingen, met name die van mij. Aangezien ik tijdelijk in een chaletje ging wonen en nog niet wist waar ik daarna zou wonen, wilde ik Charlie die stress en ellende niet aan doen.
Hij zou bij Ed blijven, in ons oude huis bij zijn vertrouwde baas. Voor mij vreselijk, maar ik dacht het juiste voor Charlie te doen.
Niets was minder waar, Charlie was diepongelukkig. Gelukkig kon ik dit rechtzetten en is Charlie weer bij mij gekomen. Ik de gelukkigste persoon op aarde en Charlie knapte ook gelijk weer op. Inmiddels na een aantal zware beslissingen van mij is de rust nu echt terug. Charlie is en blijft mijn spiegel, mensen zeggen wel eens jullie zijn samen 1. Maar meneertje is helemaal zichzelf, sterker hij is zelfs meer zichzelf geworden, en ondeugender. :biggrin2:
Ik ben dolgelukkig dat ik dit recht kon zetten en heb mij daar echt ellendig onder gevoeld dat ik zo de verkeerde beslissing had genomen. Maar Ik ben een zeer gelukkig mens met mijn Charlie en ik hoop dat hij er nog lang zal zijn. Mijn lieve krullenbol. :-*
#3188309
In 1 woord: Hooli.
Mijn eerste eigen hond. Uit het asiel geplukt, ze was toen bijna 5 maanden oud. Ze had zo'n guitig koppie. Maar daarachter schuilde een hond voor heel gevorderde hondenbezitters...

Ze had verlatingsangst. Heeft ons halve huis gesloopt in 5 minuten. En ze werd jaar na jaar steeds feller naar andere honden. We liepen flyballwedstrijden op landelijk niveau, maar ze vloog uiteindelijk elke hond aan die in haar buurt kwam. Het 4 jaar lang flink afgestraft en "aangepakt" op advies van de plaatselijke KC, maar niks hielp. Toen de stap gemaakt naar een GT, Ineke Bos. Wat was dát confronterend. Ze was niet "dominant", maar juist heel onzeker! Straffen maakte het erger. Wat deed dat zeer om dat te horen! En ineens begreep ik Hooli. En kon ik haar helpen. Er voor haar zijn. En wat was het een fantastische hond. Ik ben 15 jaar met haar samen geweest, kon met haar lezen en schrijven. Op 16 april is ze overleden, ik mis haar nog elke dag...

Zij is de reden dat ik me ben gaan verdiepen in hondengedrag. Ik wil ooit nog de opleiding doen om GT te worden. Al jaren komt het er niet van. Maar ooit ga ik het doen.

Aan Max hebben jullie te danken dat ik op BP zit. Hij was allergisch voor alles wat brokken was. Ben hem heel dankbaar dat hij ervoor gezorgd heeft dat ik hier terecht ben gekomen. Ook hem mis ik nog steeds vreselijk.

En Ozje... daarvan heb ik geleerd dat niet alles gaat zoals je wil. Go with the flow. Mis haar ook ontzettend...
#3188310
Charlie Angel schreef:Saskia. :-* :-*

Van alle drie mijn berners heb ik veel geleerd, alledrie ga ven hun eigen lessen aan mij. Het was een bijzonder stel, en ze zitten diep in mijn hart.

Echt een les is het niet,maar het blijft mij wel heel sterk bij. Hoe onwijs ziek Jane ineens werd 2 dagen voor mijn moeders begrafenis, ik dacht dat ik ook gelijkertijd van haar afscheid moest gaan nemen, had dat ook gedaan als het nodig was. Maar met middelen van de dierenarts knapte ze als een gek op. Lieve Els zou op haar passen de dag van mijn begrafenis. Ze heeft zich top gedragen bij Els en ook de dagen erna ging het goed met haar, al wist ik dat het foute boel was. Ze wilde persee mee naar het bos en alles wilde ze bij zijn. Anderhalve week na de begrafenis is zij ingeslapen. Ik blijf het zo bijzonder en bizar vinden hoe honden zich aanpassen. Ze heeft mij de kans gegeven rustig afscheid te nemen van mijn moeder en ik heb rustig afscheid kunnen nemen van mijn liefste Jane.

Vanaf het eerste moment lag ze op mijn voeten, wat een ontzettend lief meisje was Jane. :-* :-* En Charlie, je blije ei, hoort zo onlosmakelijk bij jou.

Mijn levenslessen.. Max, mijn eerste eigen hond, leerde mij dat ik het heel goed zelf kon en hij leerde mij te vertrouwen op zijn instinct. Hij was mijn beschermheer, mijn reddende engel, zonder hem had het leven er heel anders uit gezien. Dat klinkt nu heel dramatisch maar voor hem bleef ik knokken om mijn hoofd omhoog te houden. Hij was een dynamische, explosieve, sterke hond met een enorme gebruiksaanwijzing maar voor ons vreselijk lief. Hij word enorm gemist.

Flow is een grappenmaker en echt een meid. Zij leert ons om plezier te hebben en te houden, om niet alles zo serieus op te pakken. Maar zij kan ook iets uitvreten en dan buitengewoon onschuldig kijken of al gaan piepen als er maar naar haar gekeken word. ::) Flow is echt mijn meisje, terwijl Max meer naar mijn zeeman toe trok, al was en bleef ik zijn nr 1.
#3188316
Wat ik van mijn hond(en) geleerd heb? Ontzettend veel! Ik was altijd als de dood voor honden: was er ergens een hond, dan probeerde ik er niet te zijn. Toch heb ik op mijn 16e de stap gezet om een geleidehond te krijgen, want ik wilde over 2 jaar op kamers en mijn zelfstandigheid vergroten en stiekem hoorde een hond daar wel bij. Tijdens de matching met Igo vond ik hem dood eng, maar zodra hij een stukje voor me mocht werken kwam er een ontzettende rust over me en wist ik dat het wel goed zou komen. Eenmaal bij ons thuis kwam het ook goed met ons: ik leerde hoe ik met hem om moest gaan, hoe ik hem moest belonen (duidelijkheid geven was geen probleem, maar dat belonen...), hoe ik met hem kon spelen maar vooral: hoe ik hem moest vertrouwen. Ook heeft hij me veel over mezelf geleerd: ik moet rustig en geduldig blijven: als ik haast had, had dat zijn weerslag op Igo's werk. Ook had hij altijd een houding van: joh, komt wel goed, relaxxx!
Mijn tweede geleidehond Owen leerde mij heel veel meer dingen: hij was in veel opzichten het tegenovergestelde van Igo. Hij was behoorlijk druk, had energie voor 10 en was eigenlijk gewoon ontzettend onzeker maar uitte dat zo min mogelijk. Bij Owen zag ik direct: alles wat ik in jou investeer, krijg ik terug; alles wat ik je niet geef, krijg ik ook terug. Owen is een hond die zichzelf snel wegcijfert en alles voor mij wil doen, ook dat was echt een leermoment voor mij. Ten slotte ben ook ik door Owen op bp gekomen, want zij mijtenallergie en zwaar gevoelige darmen leerden mij anders naar honden, voeding en medicatie te kijken.
Wat ze me beiden hebben gegeven: veel zelfstandigheid!
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door