Lizzy schreef:Ja, hier ben ik het dus echt heel erg niet mee eens, ik hoop dat je het niet erg vindt. Een dierenarts moet met zijn handen erbij kunnen. En zo'n klein sneetje maken omdat het een klein hondje is maakt het voor de dierenarts juist alleen maar lastiger om bijv. de eierstokken goed af te binden. Best wel belangrijk, want maak je hier een foutje, bloed de hond dood. Ze hebben ruimte nodig. En dat buikwand opblazen: ja, ik heb dat vaker als excuus gehoord om niet voor een laparoscopische castratie te gaan, maar de ervaring leert inmiddels dat een gewone castratie vele malen zwaarder is voor een teef als een lap.cast. De dag erop lopen ze al weer rond of er niks gebeurd is.
Wellicht zit hier het probleem. Vrouwelijke artsen met kleine handen maken over het algemeen kleinere sneetjes is mijn ervaring.
Ik steriliseer kleine hondjes altijd op de poezen-manier, namelijk met een haakje door een piepklein gaatje. En dat gaat prima. Alleen bij honden met een diepe thorax kan dit niet, dan heb je iets meer ruimte nodig. Dan is een sneetje van 3cm nog altijd ruim voldoende (bij een kleine hond, die meestal geen diepe thorax hebben). Als mijn pink makkelijk door het gat past, heb ik voldoende ruimte om die eierstok op te vissen en ook nog eens te zien wat ik doe. Met een klein sneetje kan je net zo goed controleren of je bloedingen hebt als met een grote snee.
Mijn ervaring leert dat de herstelperiode vooral afhankelijk is van de reactie op de narcose en niet zo zeer van de ingreep. Heb je een hond die slecht tegen narcose kan, dan zal ze ook na laparoscopie zich een tijd ellendig voelen. Heb je een hond die nauwelijks op narcose reageert, dan zal ze de volgende dag na een normale sterilisatie ook al weer alles (willen) doen.