[Esther Q]

Ik hoor het vaak van fokkers, dat zij de teef belangrijker vinden dan de reu. Wat vinden jullie? En waarom?

[tessa]

Ik vind in principe beide belangrijk, qua vererving dan. Ik hoor juist vaak het tegenovergestelde, de reu moet de tekortkomingen van de teef oplossen en vaak hollen mensen naar de kampioen reu, die zich dan vervolgens een slag in de ronte dekt en men er daarna achter komt dat hij misschien toch niet alleen maar positieve dingen vererft. Wel kun je zorgen dat de teef voor, tijdens en na de dracht/bevalling de best mogelijke voeding en zorg krijgt zodat de pups daar optimaal van profiteren en daardoor dus een zo goed mogelijke start krijgen, in dat perspectief is de teef wel belangrijker.

[Angelique]

Ik vind de teef in die zin belangrijker, dat zij wel de pups het stabiele goede voorbeeld moet geven. En dat dus als moeder gekke gedragsdingetjes vertoond, die ze wellicht door een nare ervaring heeft opgelopen dit van groter belang is dan wanneer de reu hetzelfde zou hebben.

[Lizzy]

Ik hoor ook het tegenovergestelde. Een middelmatige teef, moet dan een kampioensreu op en als de nakomelingen niet zijn zoals gewenst, komt het door hem.

Ik vind ze beide even belangrijk. Maar een teef moet wel ook nog eens goed genoeg zijn om de taak van moeder te vervullen. Hoe ze die vervult weet je natuurlijk pas nadat ze een nestje heeft gehad. Maar als je daaromtrent al twijfels hebt zeg ik : bij twijfel niet doen.

[Angelique]

Ik hoor ook het tegenovergestelde. Een middelmatige teef, moet dan een kampioensreu op en als de nakomelingen niet zijn zoals gewenst, komt het door hem.

Ik vind ze beide even belangrijk. Maar een teef moet wel ook nog eens goed genoeg zijn om de taak van moeder te vervullen. Hoe ze die vervult weet je natuurlijk pas nadat ze een nestje heeft gehad. Maar als je daaromtrent al twijfels hebt zeg ik : bij twijfel niet doen.

Jaa, dat is bij foute dingen en of je het bekijkt vanaf de teefkant of de reukant. Maar een standaardteveneigenarenuitspraak is...al het goede van de moeder en het minder van de vader
Maar even serieus, ik ken dat ook wel hoor dat er qua fokkerij minder hoge eisen aan een teef gesteld worden, dit omdat deze, op de populatie gezien, een minder grote invloed heeft dan een reu, omdat die in de regel veel meer nakomelingen produceert. Maar qua invloed op de fokkerij binnen jouw en mijn tuingrenzen denk ik dat de moeder veel belangrijker is. Ze worden immers uit haar gemaakt en door haar opgevoed. Uit een slecht doorvoedde moeder met locogedrag zullen niet snel leuke gezellige gezonde pups voortkomen.

[Parelridder]

Ik vind de teef in die zin belangrijker, dat zij wel de pups het stabiele goede voorbeeld moet geven. En dat dus als moeder gekke gedragsdingetjes vertoond, die ze wellicht door een nare ervaring heeft opgelopen dit van groter belang is dan wanneer de reu hetzelfde zou hebben.

Je ziet dat terug in puppytests: als het gaat om het gedrag van de pups, bepaald de teef sterker dan de reu.

Ik vind niet de ene belangrijker dan de andere: je probeert een combi te maken die elkaar goed aanvult en verbetert. Daarbij is het belangrijk je te realiseren dat de teef naast het genetische deel ook middels haar voorbeeld gedrag en begeleiding haar stempel drukt.

[frodo quin]

Ik hoorde vroeger in de paardenwereld ook vaak dat de hengst top sport prestaties moet neerzetten en de merrie gewoon geen slecht karakter mag hebben en heb dat altijd zeer vreemd gevonden. Uiteindelijk zijn de genen van de moeder en vader even belangrijk en hoor je daar te kijken naar een goede combinatie waar (in therorie) ze elkaars mindere punten opvangen. De teef staat natuurlijk wel in voor de zorg van de pups, dus op dat vlak is het natuurlijk zeer belangrijk dat ze een stabiele hond is die in topconditie verkeerd. Een reu die bv niet goed gesocialiseerd is met bepaalde zaken, een trauma heeft opgelopen of een blessure heeft opgelopen bij het sporten is niet bepalend voor de gezondheid en het gedrag van de pups.

[Esther Q]

De redenatie die Angelique schrijft, dat een reu op een populatie meer invloed heeft, omdat hij vaker dekt dan een teefje, ja, die kan ik volgen. Zo had ik het nog niet bekeken. Verder zie ik het hetzelfde als jullie.

[Elvira]

De teef heb je, daar kan je niet veel aan veranderen (hooguit voor kiezen om er niet mee te fokken) maar voor de reu, kan je in principe kiezen uit alle reuen van de hele wereld. Op grond hiervan zou je de eisen aan de reu hoger kunnen stellen.
Ik denk ook dat de teef wat betref gedrag meer invloed heeft op de pups omdat zij het voorbeeld geeft. Wat niet wil zeggen dat ik vind dat je met een reu kan fokken waarvan het karakter niet goed is.

[Parelridder]

De teef heb je, daar kan je niet veel aan veranderen (hooguit voor kiezen om er niet mee te fokken) maar voor de reu, kan je in principe kiezen uit alle reuen van de hele wereld. Op grond hiervan zou je de eisen aan de reu hoger kunnen stellen.

Die gedachte kan ik volgen. Zéér zelden zijn fokkers zó kritisch dat ze een teefje uit de fokkerij houden omdat die niet aan hun persoonlijke wensen voldoet, maar wél aan die van de vereniging en pupkopers.
Overigens kun je niet zo maar uit alle mogelijke dekreuen kiezen, nog los van of die qua lijnen en gezondheidsresultaten gematched mág worden, zijn er tal van redenen mogelijk waarom een reu-eigenaar de reu niet ter dekking wil stellen voor die fokker of die teef. Maar goed, blijft overeind dat de teef die je hebt een gegeven is en de reu die je daarmee wilt combineren veel meer keuze laat. Daar staat tegenover dat je juist als het gaat om karakter, van de teef héél veel meer weet, dan je doorgaans van de reu te weten kunt komen. Uitzondering als het toevallig een reu is in eigendom van iemand met wie je echt bevriend bent. Maar ga er maar vanuit dat de reu-eigenaar in de regel de vervelende en ongewenste eigenschappen van de hond niet op zijn CV zet. Evenals eventuele aanwijzingen dat hij misschien minder leuk, gezond of mooi vererfd dan hij zelf is. En dat gedrag of prestaties die een teef-eigenaar zouden kunnen doen afhaken, veelal toegeschreven worden aan externe factoren (trauma, beroerde keurmeester, slechte handler/trainer, eigen onhandigheid, enz.). Natuurlijk soms (deels) terecht, maar iemand die z'n reu ter dekking wil stellen, zal zéér zelden vertellen wat serieuze redenen zouden kunnen zijn om andermans reu te verkiezen. Er is dus doorgaans welliswaar keuze uit velen, maar je weet zelfs als je vooraf uitvoerig contact hebt met eigenaar en reu, er bij lánge na niet van wat je wél van je teef weet.

[Elvira]

Vroeger moest je bij de Golden retriever club 4 x uitmuntend halen om pupbemiddeling te krijgen, voor jachthonden (in bezit van jacht B diploma) was een ZG genoeg. Dan klaagde er mensen op de vergadering dat het zo moeilijk was om een B diploma te halen (die 4 x U zat er ook niet in) en dan dacht ik : voor een echte jachthond niet, maar als je hond geen B diploma kan halen is het waarschijnlijk geen goede jachthond (of het ligt aan de voorjager). Maar als de hond qua exterieur niet voldoet, qua jachtaanleg niet, wat is dan de toegevoegde waarde om met deze hond te fokken. Veel fokkers gaan er van uit dat ze moeten fokken, zonder zich af te vragen of de nakomelingen van hun hond een aanwinst voor het ras zullen zijn (hij is zo lief; dat zijn ze bijna allemaal)