Nog een paar dagen en dan loopt Joep alweer een jaar zonder rolstoeltje. Het blijft zo bijzonder om mee te maken hoe relaxt hij met zijn beperkingen (welke beperkingen denkt hij??) omgaat. Voor Joep zijn er geen beperkingen, je doet het met wat je hebt en zo is het. Hij gaat nog elke dag mee wandelen. We gaan met de fiets en de kar of met de buggy. Anderhalf uur elke ochtend, waarvan hij uiteraard niet alles zelf hobbelt. Hij doet nog altijd niets liever dan struikroven (nieuw werkwoord) en het blijft een sluwe vos. Ik moet hem echt in de gaten houden, want ondanks dat hij heel langzaam loopt is hij toch in staat om er tussenuit te gaan als hij denkt dat er wat te jagen valt. Voor Joep geldt echt het spreekwoord: "Een vos verliest zijn haren wel, maar zijn streken niet". We zijn er inmiddels al zo aan gewend dat hij anders loopt, dat ik soms filmpjes "moet" kijken om te weten hoe het ooit was.
Joep aan het "struikroven"?