Potjandorie. Potverdikkemedorie.
De hoefsmid kwam een tijd geleden met een verhaal dat zijn twee pony's in een groot gat (duidelijk gegraven met een schop) waren gevallen wat was toegedekt met takken en bladeren en wat hij dus niet had gezien. Hij kwam aanrijden met zijn karretje en 1 van zijn pony's schoot met zijn voorbenen een heel eind naar beneden. Het hele span viel om. Als een wonder zijn zowel pony's als mensen ongedeerd gebleven.
Vandaag loop ik met Nelson door het bos. Nelson loopt 7 meter voor me aan de flexlijn te dartelen als ik hem zie vallen. Hij viel in een gat, wat ook was toegedekt met takken en bladeren en duidelijk was gegraven. Onderin het gat lag een hele gore plas water/modder. Ik heb hem er aan zijn tuig uitgetrokken. Hij stond tot zijn staart in de drek en hij kon zich amper bewegen. Het arme beest was uiteraard helemaal over zijn toeren.
Net heb ik hem gewassen. Ik baal nu voor het eerst dat hij niet geënt is voor Weil. Hij stonk een uur (zeg maar gerust een heel etmaal) in de wind. De blubber was pikzwart en heel erg dik. Hij zoog er eigenlijk gewoon in vast.
Ik heb het gat open gelaten en er wat lange takken ingezet. Bij thuiskomst meteen Staatsbosbeheer gebeld en die belden me net terug dat ze het pad hebben afgezet.
Gelukkig loopt Nelson niet kreupel, maar ik weet niet of ik nog in dit bos durf te lopen.
Waarom vinden mensen dit toch leuk?! Voor hetzelfde geldt breekt er iemand een been.