Al een hele tijd heb ik op BP zitten lurken maar nu ben ik maar lid geworden en zal me even voorstellen.
Ik ben Esther en samen met Meneer woon ik in Waterland.
Sinds 4,5 maand hebben we een hondenmannetje genaamd Ko (Kootje). Ko is een kleine herder-kruising van nu ongeveer anderhalf jaar, komt uit Spanje, werd daar Leishmania positief getest, bij de test onlangs hier in Nederland was de uitslag negatief.
Hij is onze eerste hond, dus misschien niet het meest slimme om een volwassen hond met een (onbekend) verleden in huis te nemen, maar wij wilden om diverse redenen geen pup en een hond graag een mooie plek aanbieden. We hebben wel eerst in Nederland gezocht, maar de honden die we zagen waren niet geschikt voor onze omgeving, met duidelijke problemen of ze waren weg voordat we konden gaan kijken. We hebben er geen spijt van, het enige echte probleem is dat hij andere mensen niet vertrouwt en dan regelmatig gromt, blaft en achter ze aangaat. En het wordt niet minder maar erger. Snoepjes wil hij wel aannemen, maar daarna moeten ze opzouten. Dus een tip over een goede GD - liefst bij ons in de buurt - kunnen we wel gebruiken.
Al snel na zijn komst zijn we kvv gaan voeren. Heerlijk vindt hij het. Toen het een keertje op was en we hem toch wat brokken gaven, at hij slechts een paar brokkies en liep teleurgesteld weg.
Helaas hebben we een ieniemini-vriezertje - 3 a 4 kg kvv plus wat klein spul voor onszelf - en voorlopig geen plaats voor een grotere dus hoewel ik Ko graag barf zou geven, zal dat nog enige tijd moeten wachten. Wel krijgt hij zo nu en dan een zalmkop en dat vindt hij bepaald niet erg.
Verder hebben we op ons terrein een 'wilde' poes genaamd Poesje. Daarvan lopen er meer rond bij de boerderijen en door de weilanden, maar deze blijft bij ons. We zijn haar eten gaan geven omdat ze destijds moeilijk liep (achterhand) en dun was. Ze durft nu best in de buurt van onze benen mee te lopen naar haar etensplekje, maar zodra we door de knieën gaan, neemt ze - meestal al blazend - meer afstand. Blazen doet ze ook als we haar eten neerzetten, lekker stank voor dank… Tot Ko kwam, kreeg zij brokkies en blikkies naast wat ze zoal weet te vangen, na enig aandringen - biologische rauwe melk doet wonderen - is ze ook op de kvv over, is er inmiddels dol op en gaat er beduidend beter uitzien. En ook zij heeft er helemaal niets op tegen een stukje van de zalmkop te krijgen. Tegenwoordig mauwt ze soms als ze ons ziet, het eerste tijd dachten we dat ze dat niet eens kon.
Wat foto's van Ko.
Nieuwsgierigheid nog altijd niet bevredigd? Vraag maar raak.
Groet,
Esther
