Ben ik net in de paardenwei om te gaan rijden en even mijn gedachten te kunnen verzetten belt Peter mij op die met de honden een plasrondje ging doen. Was Charlie niet goed geworden, wat ze had wist ie niet, maar duidelijk was dat ze om kiepte, wankelde raar uit haar ogen keek, kwijlde en echt even geen contact met de wereld had. Peter dacht dat ze dood ging. Er stonden nog twee grote mannen bij, waar hij net even een kletspraatje mee maakte, die zich ook rot schrokken. Ze namen haar mee naar binnen in de schuur waar het wat koeler was, ze nam geen water aan.
Dus ik werd op dat moment gebeld, ik liet eigenlijk alles uit mijn handen vallen en ben naar hen toe gefietst. Toen ik daar aankwam was ze weer een beetje bij haar positieven, maar ze stond nog wel raar op haar poten. We hebben het kleine rondje rond het veld samen gedaan, zodat Peter niet alleen zou zijn als ze het nog eens zou hebben. Ze liep nog te zwalken en raar om zich heen te kijken, maar verder leek ze wat op te knappen. Maar toen we thuis kwamen deed ze weer raar en viel ze weer bijna om. Dus direct de dierenarts gebeld (die ik toch al wilde bellen om te vragen waar we eventueel op moesten letten) met de vraag of we direct konden komen. Op dat moment stond ze op en kiepte ze weer bijna om en schrok van een vogeltje en de kleinste dingetjes. De dierenarts zou er binnen drie kwartier zijn, ze was net op een visiteronde.
Wat duurt drie kwartier dan lang zeg. Maar gelukkig knapte ze in de drie kwartier wel op. Eenmaal bij de dierenarts was ze weer normaal . Maar ik wilde haar natuurlijk wel helemaal onderzocht hebben. Alles wees erop dat ze een epileptische aanval heeft gehad. Gelukkig geen dingen in haar buik, maag of een herseninfarctje wat we ook even dachten.
Maar de schrik zit er goed in en de middag is dan ineens zo om. Ik heb niet meer paardgereden, wel terug om de sleutels en telefoondie ik daar had laten liggen in de schuur.
Nul ligt ze lekker te slapen, maar ze kwam me net weer vrolijk begroeten toen ik thuis kwam, da's een hele geruststelling.
