Na een hele lange weg met heel veel dierenartsen lijkt ik nu eindelijk een goede gevonden te hebben die ook iets is opgevallen en we kunnen nu verder gaan zoeken wat het exact is.
Paika wordt al geruime tijd dik en valt niet af, is vaak misselijk, geïrriteerd op haar keel en veel hoesten, eet rare dingen (al het blad van de huiskamerplanten), is heel erg gestrest vooral in huis. De andere DA's konden nooit iets afwijkends vinden in het bloed en dus 'niets aan de hand'. Soms werd het op schijnzwangerschap gegooid, soms op irritatie van de keel (dus hoestsiroop), soms op het feit dat ze Beagle is en dus graag eet, soms alleen de misselijkheid behandeld. De laatste week was ze veel kortademiger dan gebruikelijker en snel moe.
Nu ben ik via de dierenarts/osteopaat, waar ik het verhaal heb voorgelegd en haar ook heb laten nakijken / behandelen voor het geval ze wellicht elders pijn zou hebben waar de stress signalen misschien door konden komen.
Na overleg en voelen heeft zij me doorverwezen naar de dierenarts waar ze mee samenwerkt, alles uitgebreid beschreven en vandaag heeft Paika bloedtest gehad en een echo (om baarmoederontsteking uit te sluiten). Bloedwaarden waren niet afwijkend alleen 1 waarde (van een leverenzym? wel verhoogd). De uitslag van de schildklier was zo afwijkend dat ze deze tot 2x toe hebben getest (en ze moesten uitsluiten of ze niet per ongeluk kattenbloed hadden getest i.p.v. Paika bloed) maar ze hadden het goede bloed en de uitslag bleef >104
Nu heb ik al eerder gevraagd bij DA's of ze geen Cushing kon hebben, maar dat werd iedere keer niet 'geloofd' omdat ze verder geen symptomen had en zo goed en vol in de vacht. Deze DA noemde dit wel en het actieplan is nu om de Cushing test te doen, ondertussen ook regulier urine onderzoek en de schildklier test wordt nu in het lab uitgevoerd om te checken of hun apparaat niet stuk is.
Kan iemand iets zinnigs zeggen over deze bloedwaarden of de extreme schildklier uitslag?
Alvast bedankt voor het meekijken en denken