Ik heb hier heel lang over nagedacht om het hier te vragen, maar het is gewoon niet leuk meer.....
Het gaat om het volgende:
Appie wordt 3 in juni... Ongeveer 2 jaar geleden heeft een schapedoes uitgehaald naar hem, terwijl hij keurig naast de stoel van mn man zat tijdens een verjaardag.... Wat betreft die schapedoes hoe die is, laat ik me verder niet over uit.... Sinds dat is gebeurd, is Appie naar reuen, zolang ze groter zijn dan dat hij is, agressief..... Hij gaat helemaal uit zn dak als ie er maar 1 ruikt of ziet.... Er zijn wel een paar waarbij het goed gaat, maar het overgrote deel niet...... Ik krijg hem niet meer uit die 'woede aanval' (weet het niet anders te noemen)..... Ik moet echt wachten tot die hond helemaal uit het zicht is... Zelfs al zit er een sloot van 5 meter breed tussen, hij gaat helemaal uit zn plaat....
Voor die uitval, is het echt altijd goed gegaan, maar daarna...... nu probeer ik zoveel mogelijk honden te ontwijken door bijv hem uit te laten op tijdstippen dat er weinig honden zijn (ik loop sowieso 3 dg per week 2x per dag met hem en de andere dagen 1x per dag)..... Maar...... Om bij de stukken te komen waar ik geen honden tegen kom, moet ik het losloopgebied oversteken.... Oftewel, ik moet wel 10x kijken of er geen loslopende hond is..... En zoja, welke hond dat is, want anders moet ik wachten (is wel een goede oefening om hem te laten wachten) of ik moet anders lopen......
Ik wil gewoon kunnen wandelen zonder dat ie zo gaat reageren.....
Hij is nog niet geholpen, dus ik vraag me af of dit een hormonen kwestie is of dat het door die uitval komt... Zijn het de hormonen, dan denk ik dat ik toch zo'n implantaat ga proberen om te kijken of hij andere reuen meer accepteert en komt het door die uitval, dan zal ik toch hulp moeten inschakelen door bijv een gedagstherapeut ofzo..... Ik weet ook dat ik vanuit mezelf ook anders zal moeten reageren, maar het is zo frustrerend als ie zo is.....
