een kleine selectie voor de impressie.
Nog even de hondjes:
En nog een spannend verhaal van de donderdagavond, de laatste volledige dag daar. Je ziet Jones en Boris in een watertje, heel gezellig. Ik heb nog andere foto's daarvan en op eentje zie je een stukje verderop een plekje met dorre bladeren aan de rand van cq in het water. Boris sprong daar in een frivole bui onder het motto ik ben hartstikke jong en lenig (in de kop ja, niet in zijn oude versleten lijf) in. En stond vast in modder. Dus ik denk shit met mijn slechte knie al op mijn kont schuifelend naar beneden richting het water. Dacht sleur je Boris omhoog, ben je beide vies en dat was het dan.... uhmmm.....
tja....
Boris kreeg ik eruit getrokken op de kant (blij dat ze een tuig dragen). Maar ik zat zelf vast cq ik dreigde weg te zakken. Ik had modder onder mijn voeten en geen houvast. Kon mij met getrappel van mijn voeten en met vastgrijpen van mijn handen op dezelfde plek houden, maar kwam niet omhoog. Nogal onverwacht, want ik zat immers gewoon op mijn billen op de helling. Maar onder mijn voeten zat zachte glibberige, zuigende modder ipv gewoon vaste ondergrond zoals overal anders. Ik was bang om mij in het water te laten zakken, want Boris stond moervast in die modder even eerder en wat als ik ook vast zou komen te zitten? Soort drijfzand effect maar dan met modder? Zou ik de politie bellen voor hulp? Ik zat vast, maar ja als ik een hand zou loslaten om mijn telefoon te pakken lag ik in de modder. Jones was boven op het droge op het pad als een idioot rondjes aan het rennen, heel gek. Denk dat hij de stress meekreeg, want hij kwam ook niet echt naar mij toe (normaal komt hij best wel goed als ik hem roep, alleen lekkere luchtjes, andere honden etc kunnen hem tegen houden maar er was daar niets te beleven en hij is juist dol op water). Op mijn derde brul kwam hij braaf naar mij toe. Ik kon hem aan zijn tuig pakken en zijn brute lompe kracht kwam van pas. Ik dacht nog hoe maak ik hem duidelijk dat hij mij een stukje moet meesleuren (eeuwen lange training lieve hond sleur niet aan mij gedaan, dus tja zou hij nu wel trekken?) Gelukkig op mijn simpele loop trok hij mij echt wel een meter of 5 naar rechts. Helaas niet naar boven, maar daar was wel gewoon normaal harde grond en dus kwam ik op eigen kracht gewoon weer boven het pad op. Dank Jones! Alleen Boris zat nog beneden op die helling. Weliswaar droog, maar ja na een week vakantie met heeeeeeeeeel veel wandelen voor zo'n oude opa en het gespartel in de modder had hij weinig kracht. Gelukkig met wat aanmoediging van mij en Jones (hij zat immers ook alweer dik vijf minuten helemaal stil) kwam hij op eigen kracht boven. Mensen wat een avontuur! Denk je ik ga eventjes hond halen.
Wil meneer Boris even wat voorzichtiger met zijn vrouwtje omgaan? 
Hopelijk heeft de mooie man niet teveel last van spierpijn komende tijd 
